از وظایف بچه های تبلیغات و عقیدتی سیاسی ضبط برنامه های مربوط به اسرا و ارسال پیام های آن ها از رادیو و تلویزیون عراق بود. اما مشكل این كار بادهای شدیدی بود كه آنتن را می چرخاند و از جهت اصلی خودش خارج می كرد. ازاین جا بود كه طرح آنتن آبكشی گردان مطرح شد. یعنی برای بالا بردن كیفیت تصویر چند آبكش روی آنتن معمولی نصب كردند و پایۀ آنتن را كه به سنگر تبلیغات منتهی می شد به چرخ دنده ای بستند. آن چرخ دنده با زنجیر دوچرخه به ركاب وصل می شد. اهرم مانندی را نیز لابه لای دندۀ بزرگ تعبیه می كردند كه چنانچه آنتن درجهت موافق قرارگرفت از چرخیدن آن جلوگیری كند و هنگام وزش باد و تغییر جهت احتمالی امواج و فركانس بدون این كه نیاز باشد كسی بالای ساختمان و سنگر برود، ازهمین پایین ركاب بزنند وچرخ دنده های آنتن را بچرخانند تا در جای مناسب قرارگیرد. درمیان آبكش ها از سمبۀ كلاش هم استفاده می شد كه در سوراخ های آبكش پیچ می شد و با دسته یغلاوی به حاشیۀ آبكش متصل می گشت در حالی كه سر دیگر دستۀ یغلاوی به سرسمبۀ آزاد كلاش وصل بود.