وصيت نامه شهيد محمد تركي:

بسم الله الرحمن الرحيم

ولا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتاً بل احياءٌ عند ربهم يرزقون

با سلام و درود به رهبر كبير انقلاب و امت شهيد پرور اسلام اينجانب محمد تركي فرزند محد كاظم ساكن راهدار برازجان وصيتم به پدر و مادرم اين است كه اگر به درجه رفيع شهادت نائل شدم هيچ گونه ناراحتي به خود راه ندهيد چراكه  افتخاري بيشتر براي شما و ميهن اسلامي مي باشد.سعي كنيد كه دشمن در بين شما نفوذ نكند و حامي قرآن و اسلام باشيد.افراد را نسبت به رفتن به جبهه تشويق كنيد  و سپاه اسلام را تقويت كنيد سعي كنيد مناقان را در بين افراد شناسايي كنيد و آن ها را نصيحت كنيد و اگر قابل نصيحت نيستند با آن ها مبارزه كنيد و در پايان امام را دعا كنيد.در ضمن آخرين خطاب من به برادران بسيجي اين است كه مبادا خداي ناكرده زماني پيش آيد كه دست از بسيج و نگهباني و پاسداري از خون شهيدان بكشيد زيرا اگر چنين شود به حق روز ذلت ما فرا خواهد رسيد.

صاحبه با مادر شهيد:

قبل از تولد محمد به يكي از امام زاده ها رفته بودم.در آن جا نذر كردم كه خداوند فرزند پسري به من عطا نمايد.بعد از تولد وي حاج سيد باقر حسيني او را به نام محمد نام گذاري كرد.روز تولدش مصادف با وفات حضرت فاطمه الزهراء(س)بود.محمد با توجه به امكانات كم آن زمان در منزلخودمان متولد شد.در دوران خردسالي هميشه در مراسم مختلف از جمله نماز جماعت،مراسم عزادراي و اعياد شركت مي كرد. به پدر و مادر و خواهر و برادر و بچه هاي خواهرش علاقه داشت داشت.به تفريح و بازي علاقه زيادي نشان مي داد ولي با وجود خردسالي بيشتر به من  پدر ش كمك مي كرد.

از نظر فعاليت در مقايسه با ديگر فرزندانم جنب و جوش بيشتري داشت. هميشه از ما سئوال مي كرد كه چگونه مي توان به فقيران و مستمندان كمك كرد.

محمد  علاقه زيادي به درس خواندن داشت اما به علت نبود امكانات و شرايط نامساعد روستا و مدرسه و همچنين فقر مالي پدر شرايط جهت ادامه تحصيل چندان مساعد نبود .دوران تحصيل ابتدايي و راهنمايي را با موفقيت پشت سرگذاشت.

با والدين محترمانه برخورد مي كرد و احترام زيادي براي خواهرش قائل بود.با دوستان و همكلاسيان خود نيز با مهرباني رفتار مي كرد.

هميشه در محافل قرآني و دعاي كميل شركت مي كرد و بيشتر در مورد زندگي ائمه (ع) مطالعه مي كرد.

بيشتر به درس علاقه داشت.اوقات فراغت خويش را به ورزش كردن و دعا خواندن اختصاص مي داد.محمد به پسر دايي و پسر عمويش - به دليل اين كه داراي رفتار و ويژگي هاي اخلاقي خوبي بودند- علاقه زيادي داشت .وي    روحيه اي اجتماعي  داشت واز همان دوران جواني  با همسايگان و دوستان معاشرت مي كرد .

از زمان جواني رفتار و شخصيت وي تغيير يافته بود و حساسيت زيادي نسبت به خواهران خود - به خصوص در زمينه رعايت حجاب - داشت.به امام علاقه زيادي داشت و سعي مي كرد دستورات او را به خوبي انجام دهد.

به شخصيت محمد بهشتي علاقه زيادي داشت و اكثر كتاب هاي او را جمع آوري مي كرد.شهيد علاقه زيادي به بسيج و سپاه و جهاد درراه خدا داشت و آرزو مي كرد كه هميشه انقلاب اسلامي در تمام مراحل پيروزي گردد و سعي مي كرد كه در همه مراحل زندگي از وطن اسلامي دفاع نمايد و هميشه آرزو داشت كه در اين راه شهيد شود.از خصوصيات بارز اخلاقي ايشان صداقت،شجاعت،امانت داري ، وفاي به عهد ،كمك به ديگران ، خوش اخلاقي و معاشرت با دوستان و بستگان بود.هميشه سعي مي كرد واجبات را به نحو احسن انجام دهد و بعضي از كارهاي مستحبي را نيز انجام مي داد.سعي مي كرد هميشه در نماز جمعه و جماعت شركت كند و به ائمه و اهل بيت(ع) و قرآن و دعا و رازو نياز علاقه وافري داشت.سعي مي كرد حق كسي را ضايع نكند . بيشتر اهالي روستا و اقوام و خويشاوندان او را دوست داشتند.وي در18سالگي براي اولين بار به جبهه اعزام گرديد. از رفتن به جبهه آن هم براي اولين بار بسيار خوشحال بود و به ما دلداري مي داد و مي گفت مي روم و صحيح سالم برمي گردم.

در زماني كه در جبهه حضور داشت براي ما نامه مي نوشت و هميشه در نامه هايش امام و ديگران را دعا مي كرد . اين نامه ها هم اكنون نزد خواهرش مي باشد.

آخرين باري كه به جبهه رفت از روحيه خوبي برخوردار بود و با همه اعضاي خانواده عكس گرفت و مي گفت: اگر شهيد شوم براي من گريه نكنيد و هميشه شاد باشيد و هميشه در فكر قيامت و سئوال و جواب آن جا باشيد.

دائيم خبر عروج ملكوتي شهيد را به ما داد. خبر شهادت اين عزيز ما را بسيار متأثر كرد.چهار روز بعد از شهادتش او را در روز پنج شنبه18/1/1368 تا منزل گاه ابديش - گلزار شهداي روستاي راهدار - بدرقه كرديم.

 

مصاحبه با دوست و همرزم شهيد:

عليرضا ترنج مهرگان      فرزند عوض       متولد 1348    محل تولد آبادان.

از كودكي با شهيد بچه محل بوديم و رفت و آمد خانوادگي داشتيم و دريك كلاس درس مي خوانديم.از همان آغاز جنگ علاقه خاصي به حضور در جبهه داشت.وي فردي مومن و متعهد به نظام اسلام و دين بود.و هميشه دوستان خود را به تقواي الهي و عبادت پروردگار توصيه مي كرد.

از ويژگي هاي اخلاقي ايشان رئوفت و مهرباني و دلسوزي نسبت به همرزمان و دوستان خود بود.محمد فردي ساده و خاكي و بزرگوار بود و با دوستان و همرزمان خود رابطه ي بسيار دوستانه و خوبي داشت.

محمد از بچه هاي بسيجي مومن و متعصب بود و در فعاليت هاي مختلف از جمله فعاليت هاي فرهنگي ،سياسي ، اجتماعي و ورزشي شركت مي كرد.وي هميشه پشتيبان و ياور ولايت فقيه و امام بود و تأكيد مي كرد كه هيچ وقت امام را تنها نگذاريد.

وي نقش روحانيت را بسيار مهم و ثمر بخش و اميدوار كننده مي دانست فراخور تحصيل و سواد و اقتضاي سني خود نسبت به حوادث انقلاب ديد باز و بالايي داشت.ايشان در مواجهه با بحران ها و مشكلات خيلي صبر و تحمل داشت  و هيچ گاه شتاب و عجله نمي كرد.

نحوه شهادت ايشان نيز بدين گونه بود كه در روز17/1/1368قرار بود تا ظهر همان روز در خط باشيم و بعد از ظهر به مقر برگرديم.تا براي آمدن به منزل آماده شويم.حدوداً ساعت10صبح بود كه يك خمپاره60جلوي پاي ايشان به زمين خورد و ايشان به فيض عظماي شهادت نائل آمد.

 

برادر شهيد:

همه خانواده محمد را دوست داشتند و چون با همه رفتار خوب و مناسب داشت در بين همه ما محبوب بود.از دوران نوجواني رفتار و شخصيت ايشان تغيير يافت  و رفتار و كردارش از قبل نيز بهتر و دوست داشتني تر شد.رفتارش با اعضاي خانواده بسيار صميمي بود و به پدر و مادرمان احترام مي گذاشت و نسبت به ساير اعضاي خانواده نيز محترمانه برخورد مي كرد.

محمد با خواهران بيشتر ارتباط داشت وهميشه به او سفارش مي كرد كه رهرو حضرت فاطمه الزهراء(س)باشد و دين خود را سالم نگه دارد.به علت كوچك نفسي و خوش اخلاقي همه او را دوست داشتند..با دوستان خود صميمي بود و هميشه مي گفت:دوستي انتخاب كنيد كه از همه لحاظ از شما بهتر باشد تا بتواند راهنماي شما به سوي خوبي ها و نيكي ها شود.

شهيد از دوران كودكي به نماز و ذكر خداوند و قرآن مجيد علاقه داشت.و هميشه توصيه مي كرد در نماز جماعت شركت كنيم و خودش نيز هميشه در نماز جماعت شركت مي كرد.

او امام علي(ع) را الگو و سرمشق خود قرار داده بود و امام خميني(ره)را رهبر خود مي دانست و به دستور او به جبهه اعزام شد.هميشه آرزو مي كرد كه در خدمت پدر و مادر خود باشد و بزرگترين آرزويش شهيد شدن در راه خدا بود.