شهيد مزارعي وصيت خود را اين گونه مي نويسد :

« بسم الله الرحمن الرحيم

والعصر ان الانسان لفي خسر الا الذين آمنو و عملوا الصالحات و تواصوبالحق و تواصو بالصبر  .

ان الله اشتري من المومنين انفسهم و اموالهم بان لهم الجنه يقاتلون في سبيل الله فيقتلون

اشهدان لا له الا الله

اشهدان محمداً رسول ا…

سلام بر امام امت كه رهبري چون پيامبر است ، براي اين ملت ، سلام بر پدر و مادر عزيزم كه فرزندي به اين سن رساندند و روانه جبهه ساختند . سلام بر برادراني كه پشت جبهه خدمت مي كنند و با منافقين به پيكار بر خاسته اند و سلام بر ملت شهيد پرور قهرمان وحدتيه « بي براء ـ مزارعي » .

وصيتم به پدر و مادر و برادران و خواهران اين است . سعي كنيد دست به دست هم داده و منافقين را از صحنه به در كنيد و هيچ فرصتي به آنها ندهيد كه بخواهند به فعاليت خود ادامه دهند . برادران سعي كنيد هر چه زودتر به ياري رزمندگان در جبهه ها بشتابيد زيرا بعد از جنگ با عراق نوبت جنگ با اسرائيل است . خواهران سعي كنند از لحاظ پرستاري ياري رزمندگان نمايند . به رزمندگان در جبهه كمك كنيد و پشتيباني عالي براي رزمندگان باشيد . پدر بزرگوارم بايد مرا ببخشيد چون سرپيچي از فرمان شما زياد بود از راهي كه رفتم وقتي و به آرزويم رسيدم آسوده و راحت باشيد و پدر بزرگوارم از اينكه مرا به اين سن رسانده ايد متشكرم اجرتان با خدا باد . مادر عزيزم از اينكه زحمتهاي فراواني را براي من متحمل شده ايد تشكر مي كنم و وصيتي هم به مرده وحدتيه دارم كه رابطه خود را با سپاه و بسيج محكم كنند از پدرم و مادرم و از خويشان خواهش مي كنم براي من گريه نكنيد و از پدرم مي خواهم كه مرا كنار قبر شهدا به خاك بسپارند . علي محمد مزارعي.»

 

جانباز مراد مرادي از آخرين لحظات حضورش با او مي گويد : « در يكي از روزها در منطقه ي زبيدات عراق كه مشغول ساختن مسجد بوديم و كار مسجد نيز روبه اتمام بود . من كه در حال تقسيم شربت بين بچه هاي كارگر بودم و شهيد « علي محمد » نيز يكي از كارگران مسجد بود و در آن روز تصميم گرفته شده بود كه نام مسجد را از روي نام اولين شهيد منطقه انتخاب كنند . من كه در حال تقسيم شربت بودم به علي محمد رسيدم گفتم : علي شربت شهادتم را تقسيم مي كنم و قرار است نام مسجد را از روي نام اولين شهيد منطقه انتخاب كنند » علي نيز گفت پس من سه ليوان شربت مي خورم تا شايد مسجد به نام من باشد » حول و حوش ساعت 12 ظهر بود كه در حال وضو بر اثر تركش خمپاره 60 به درجه ي رفيع شهادت رسيد و مسجد به نام او شد و همچنين يك روز نيز در مسجد براي او مراسم قرآن خواني و فاتحه و عزاداري تشكيل گرديد .

مادرش چگونگي خبر شهادت فرزند را اينگونه بيان مي كند : « صبح يكي از روزهاي گرم مرداد ماه بود و من در حال نان پختن بودم . همسرم به همراه ي آقاي خداكرم احمدي و چند تن از برادران بنياد شهيد وارد منزل شدند . ديدم خيلي ناراحت است . بلند شدم و گفتم چه شده است گفت : پسرمان علي محمد را ديگر نمي بينيم . خيلي ناراحت شدم . گريه و زاري كردم . ولي چون هدف او را مي دانستم و در كودكي نيز به من الهام شده بود . خدا را شكر گفتم »