بسم رب الشهداء

خاطرات برادر شهيد رضا قائدي فرد :

رضا قائدي فرد در سال 1343 در خانواده اي مذهبي ومتدين در بوشهر چشم به جهان گشود. در كودكي فردي خود جوش وفعال بود و سعي داشت كه در همه كارها دخالت فعال داشته باشد. تحصيلات ابتدايي خود را در برازجان و اروندكنار آبادان گذراند و دوره راهنمائي خود را از مدرسه دانش برزجان گذراند ولي در قبل از انقلاب در همان سن كوچكي با رژيم شاه مخلف بود. هميشه با صداي بلند نفرت خود را اعلام مي كرد. در همان سن كوچكي شنا كردن را با غواصي ياد گرفت تا جايي كه در اكثر مسابقات مقام اول را كسب مي كرد.در جبهه هاي نبرد حق عليه باطل در رود كارون به مراتب مقام اوي را كسب مي نكود. رضا هميشه مي گفت اي كاش هم اكنون دعوت به اسلام مي شدم واسلام مي آوردم زيرا با دلي كافرتر وشناختي بهتر مي توانستم اسلام را بشناسم. ايشان هميشه خاضع و خاشع بود و هميشه در جبهه هاي نبرد حق عليه باطل هميشه با پاي برهنه به اين طرف و آن طرف مي رفت و با تلاشي خستگي ناپذير دين خود ار به اسلام ادا مي كرد. هميشه بچه هاي رزمنده را تشويق به استفاده نكردن به سيگار مي نمود. اي كاش خاطرات اين فرد را از دوستان وهم رزمانش مي خواستيد آن زماني كه به پاي برهنه در شط كارون با تمام توانش به اسلا م خدمت مي كرد. آري ايشان هميشه مظلوم بود ، مظلومانه زيست ومظلومانه شهيد شد. مدت 14 سال در مفقودي به سر ميبرد تا اينكه وقتي جسدي به نام ايشان آمد كه اين جسد فقط تعدادي استخوان بود كه در خواب خانوده ايشان آمده بود . به مادرم بگوئيد كه اين جسد متعلق به من نمي باشد بلكه يكي از دوستانم است پس ايشان را گرامي بداريد در شب قبل از عمليات كه در آخرين نامه اش يك خواب مي بيند در نامه اي كه فرستاده است مي گويد ديشب در عالم خواب من ودوستانم يك خواب ديده ام كه:

ايشان در شب 2 بهمن 1364 به هنگام حمله به اسكله العميه با يك دمپايي با 5 تفر سوار قايق مي شوند. قايق ران ايشان بود اما هر چه استارت مي زد روشن نمي شد و بچه ها از ايشان درخواست مي كنند كه تا برگردند ولي ايشان مي گويند كه ما در عمليات آزاد سازي فاو نبوديم بايد اينجا باشيم. بعد از آن قايق روشن شد و به حركت درآمديم ودر اولين حركت تيري به سمت راست ايشان مي خورد و مي خواهد خود را در آب بيندازد ولي نمي گذارند. بعداز آن به قول دوستان ايشان منفج شده وبه آسمان عروج پيدا مي كند .