زندیگنامه شهید

در سحرگاه تير ماه سال 1346 و در لحظه اي  كه بشارت صبح در راه بود و خورشيد مشرق در حال زدودن تاريكي است فرزندي ديده به جهان مي گشايد كه با خود نور اميد را همراه دارد.اينك آن طفل نورسيده را چه بناميم؟پدر و مادر در انديشه نام او و در حال مشورتند.يكي نام علي را پيشنهاد مي دهد و ديگري نام حسين را و بستگان نيز نام ديگري.نام «محمد»مقدم از ساير نام ها مي شود.شايد اين تقدم ريشه در تقدم نام حضرت محمد(ص)دارد.نسبت به ساير ائمه اطهار.«محمد»از پدري به نام غلام علي و مادري به نام بلقيس جوكار از طايفه سر مشهدي(جوكار)درس ايثار و فداكاري مي آموزد.دوران پيش از دبستان را در دامان آن پدر و مادر مهربان سپري مي كند و پس از اتمام دوران دبستان در مدرسه گلستان خون به معلمي آقايان مرادي،صفايي،محمدي و مسلمي به مدرسه راهنمايي راه پيدا مي كند و به دليل نبود مدرسه در محل خود و نبود وسيله نقيله جهت اياب و ذهاب به روستاهاي هم جوار از تحصيل باز مي ماند.آن شهيد والامقام تا زمان شهادت عمر خود را در همان روستايي سپري كرد كه در او تولد يافته بود.

رفتار ايشان با خانواده با بستگان براي مردم آن ديار الگو بود.از دوستان آن شهيد سعيد مي توان از آقايان نگهدار جوكار،قاسم جوي،داريوش غلام حسيني،جلال شريفي،مرتضي دهقان،امير امجدي پور،و... نام برد.

 

چگونگي اعزام به جبهه:

آن شهيد سر افراز در بسيج مستضعفين آن زمان ثبت نام به عمل مي آورد و در مرحله دوم جبهه رفتن به اعضاي افتخاري سپاه پاسداران انقلاب اسلامي مي پيوندد.قبل از آن كه به استخدام سپاه در آيد حدود شش ماه در كردستان آموزش هاي مختلفي را تجربه مي كند.سپس به مدت دو ماه نيز در شهر شيراز در تيپ 34 امام سجاد(ع) آموزش هاي تكميلي را طي مي كند.از تاريخ 16/1/63 تا 14/2/63 در اردوگاه شهيد آيت الله دستغيب مشغول به خدمت مي شود.سپس به جبهه اعزام مي گردد و پس از مراجعت در تاريخ 27/3/65 از منطقه 4 قرارگاه نوح نبي(ع)بوشهر به گردان ابوالفضل(ع) منتقل مي شود.

 

زمان شهادت:

شهيد غلامي(كه خداوند روحش را با امام شهداء حسين بن علي(ع)محشور گرداند)در تاريخ 14/10/65 در جزيره قطعه در عمليات كربلاي 5 به درجه رفيع شهادت مي رسد تا ما خيل واماندگان را در اسارت نفس رها كرده و خود را با اولياءالله محشور گرداند.در مرحله دوم اعزام ايشان فرزندي از تبار همان آب و خاك و همان روستا ايشان را همراهي مي كند.رزمندگاني همچون داريوش غلام حسيني،علي دهقان،نگهدار جوكار،قاسم جوي و تني چند از ساير دوستانش.

شهيد غلامي گرچه در سال 64 با جراحاتي كه بر او وارد مي شود قدرت جسمي اوليه خود را از دست مي دهد اما علي رغم اسرار خانواده مبني بر عدم مراجعت مجدد به جبهه مجدداً به جبهه جنگ اعزام مي گردد.او در سحرگاه 25/3/65 براي فريضه نماز صبح به مسجد مي رود و پس از دميدن آفتاب با دوستان و بستگان خود خداحافظي مي نمايد و بعد از گذراندن هفت ماه سر انجام در تاريخ 20/10/65 خبر مفقود الاثري ايشان را به خانواده اش مي رسانند و آن شهيد پس از يازده سال دوران مفقودي سرانجام جسد او در زير خروارها خاك در جزيره، قطعه قطعه از خاك بيرون مي آورند و جهت تشييع و خاك سپاري به برازجان منتقل مي شوند.سرانجام از درمانگاه نبوت سپاه برازجان ترخيص گشته و به همراهي مسئولان شهرستان و مردم شهيد پرور آن ديار تشييع مي گردند و در گلستان شهداي روستاي خون كه زادگاه ايشان بود به خاك سپرده مي شوند.

 

يادداشت هايي از زبان همرزم شهيد،مسلم ارجمند:

« او را نديده بودم و نمي شناختم از نامش پرسيدم ؟ گفتند محمد گفتم از او برايم بگوييد ؟ گفتند : عاشق ، عاشق سكوت . سكوت كردم و با خود گفتم ، راستي مگر مي شود عاشق را توصيفي كرد كه تمام صفاتش از قلم نيفتد حال او را مي شناسم. اما نه به يك قاب عكس بلكه به عشقش .

.او نميميرد و اين خواست خداست كه همه او را بشناسند.راستي مگر نه اين مصرع زمزمه عاشقان است كه :«دولت عشق آمد و من دولت پاينده شدم » باز عشق پرسيدم وصيت نامه اش را ؟ از عشقش به شهادت گفته بود .از شهادت پرسيدم ؟ گفت مگر سخن قاسم را بر حسن نشنيده اي.ساكت شدم و سؤالي ديگر نكردم

ويژگي هاي فردي شهيد :

اي دست غارتگر روزگار ! كه گلهاي بهشتي را يكي پس از ديگري برچيدي ، بگذارلختي با آنان نجوا كنيم . گر چه مي دانيم كه اگر قامت هاي بر افراشته اي را بر چيدي در عوض قامت اين ملت بر افراشته گرديد.قامت خميده اي كه جز به بهاي از دست دادن بهترين ها هرگز برافراشته نمي گرديد چه تاوان سختي از ما گرفتي ؟ كه را از ما گرفته و چه به ما دادي؟حريت، شرافت آزادگي ، سربلندي ، رهايي از اسارت طاغوت در قبال خون ، سرهاي بريده بر نيزه نشسته اسارت و در قبال… مي ارزد . و از همين روست كه مقتدايمان فرمودند : هر شهيد پرچمي است براي شرافت و استقلال اين ملت اينك راز اين فرموده را نيك در مي يابيم حال اگر آن ملكوتيان مّهر سكوت از لب برگيرند چه خواهند گفت راز و چه بشارتي را بر ملت خواهند گشود ؟ بشارتي در كار نيست و تو اگر در آن آرزوهايي كه بشارتي از قافله نور به تو رسد و چشم مكاشفه جهان غيب بر تو گشوده گردد بايد آن باشي كه آنان بوده اند و راهي برگيري كه آنان در آن صراط پاي گذارده اند گفتي سكوت ! اين سكوت تنها سكوتي راز آميز است كه در دل آن هزاران هزار فرياد است . حنجره هاي خونين و سكوت !‌ تو را مي گويم هيچ حنجره اي فرياد را بهتر ازحنجره هاي خونين در نمي كشد. بلند شو و گم كرده خويش را درياب . و گر نه غفلتي را كه به دور خود تنيده اي تو را به جايي رهنمون نخواهد كرد . شهدا را آن زمان فرياد هست . كو محرم اسرار ؟ پس حيات جاودانه را درياب كه اين حياطي است كه همه جانوران از آن برخوردارند . اكنون آماده شو تا از شهيدي سخن به ميان آوريم كه حيات جاودانه يافت و ما را نيز به جاودانگي رهنمون كرد. شهيد غلامي را مي گويم . هم او كه در جهاد اكبر نيز پيروزمندانه قدم برداشت و تا در آن جهاد مردانه پاي نهي تو را ياراي آن نيست كه دم  از جهاد عاشوراي ثاني زني در تمامي صفحات آن شهيد حسن خلق و خوش رفتاري او از تمامي صفاتش فزوني داشت . حضور مستمر او در ادعيه مختلف صفاي باطن او را رقم مي زد . دعاي كميل را آنچنان رقم مي زد . دعاي كميل را آنچنان تكرار كرده بود كه دعا در سينه او. نقش بسته بود . ياد شهيد جهانگير لطفي نيز به خير كه هميشه همراه و همراز او بود ، به خصوص در برگزاري مراسمات و مناسبات مختلف ، كاش مسجد ابوالفضل نور آباد (خون) مهر سكوت را مي شكست وروزنه اي سرشار از با او بودن را بر ما مي گشود . اكنون روستاي خون كه به حق هم بوي خون مي دهد بر خود مي بالد كه روزي قدمگاه مرداني بوده است كه اينك بهشت موعود قدمگاه آنان است در هر كجاي اين روستا ، باغها و نهرهاي اين ديار كه بگذري در خود نشاني از قامتهاي بر افراشته مرداني را مي بيني كه اينك فردوس آنان را جوانان خود مي داند اينك نخلهاي خون يادگار ايستادگي و پايداري نهرهاي روان خون نشان از جاري بودن چشمه هاي زلالي است كه سرچشمه آن شهيدان آن ديارند .

شهيد غلامي بسيار اهل مطالعه بود ، آخرين كتابهايي كه (به زبان خانواده ايشان) مطالعه نموده بود عبارت بودند از : بسيجي تا سربازي امام زمان ، آيين فتح ، فلسفه و حكمت ، نماز و روزه ، فضيلت زيارت عاشورا و … او در خانواده اي رشد و نمو مي نمايد كه خود ولايت مدار و عاشق اهل بيت عصمت و طهارت بودند . بعد از شهادت ايشان دعاي كميل در منزل پدر آن بزرگوار بصورت هر دو هفته يك بار برگزار مي گردد و خانواده اين شهيد والا مقام چه در قبل از شهادت ايشان چه بعد از آن از قشر كم در آمد بوده و از راه كشاورزي امرار معاش مي نمايند . برادران شهيد نيز از اقشار فرهنگي بود. ومشغول خدمت به اين نظام مقدس مي باشند . نقل است كه آخرين توصيه هاي آن شهيد عزيز همانا پاسداري از اسلام و حمايت از ولي زمان بوده است .