سلام و صلوات و غفران بر شهیدان راه فضیلت وانسانیت، آنان که برای اعتلای کلمه الله فریاد ربنا الله سر داده و با استواری و مردانگی در این مسیر، هرگز خوفو اندوهی به دل راه ندادند و میثاق خداوندی را با خون خود امضاء کردند. آری، همآنان که با بهره‌مندی از فضل الهی که خاص مجاهدان فی سبیل الله است، حجاب مادیّت ووابستگی به تن را دریده و با گام نهادن در وادی عشق و سرسپردگی به معبود در مرتبترضوان الهی آرمیدند.

شهید مهدی اندرواژ کبوتر سینه سرخ عاشقی بود که در شهرستان دیّر در میان خانواده‌ای متدین و مذهبی دیده به جهان گشود. پس از اتمام تحصیلات کلاسیک، دل از دنیا و مافیها بریده، به شوق دیدار حضرت یار، راهی کوی دلدادگان عاشق شد. آری حوزه علمیه، این میکده ناب مستان بی‌ادعا، مهدی را در آغوش خود جای داد و در آنجا به خوشه‌چینی از خرمن بی‌کران علوم آل محمد (صلی الله علیه و آله) پرداخت. او کبوتری عاشق بود که در خیمه‌گاه سربازان حضرت ولی‌عصر (عجل الله تعالی فرجه) آشیانه کرد. مهدی در هر سنگری خالصانه و در راه رضای خدا تلاش می‌نمود. در مدرسه دانش‌آموزی درس‌خوان، در محل فردی فعال و در حوزه علمیه نیز ساعی و کوشا بود. او در حوزه مقدسه علمیه با جدیت و تلاش فراوان مشغول فراگیری علوم دینی و تهذیب نفس شد. شهید مهدی اندرواژ یکی دیگر از تربیت یافتگان حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه) بود که با علم و عمل خالصانه خود توانست صداقت و وفای خود به مولایش را در هنگام امتحان به اثبات برساند. مدتی زیاد از ماندن مهدی در حوزه نگذشته بود که شیپور جنگ نواخته شد و این همان لحظه ای است که مرد از نامرد شناخته می‌شود. مگر نه آنکه خدایِ الهی فرموده: « من المؤمنین رجالٌ صدقوا ما عاهدوا الله علیه» و شهید مهدی اندرواژ در زمره این مردان خدایی است که با شروع جنگ تحمیلی مردانه و عاشقانه به جبهه های نور علیه ظلمت هجرت کرد. سرانجام بعد از یورش مردانه‌ای که بر سپاه خصم برد، در تاریخ ۴/۱۰/۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۴ در منطقه شلمچه، شهادت را که بالاترین آرزو و نیتش بود، در آغوش کشید ومیهمان مولا و معشوق خود، حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) گردید.