شهيد در نامه‌اي به يكي از دوستانش در تاريخ 15/1/67 مي نويسد :

من تا 2 ماه ديگر شهيد مي‌شوم و دقيقاً 2 ماه ديگر يعني در تاريخ 18/3/67 به شهادت رسيد.

خاطراتي از زبان همسنگرش  حيدر شفيعي

درمنطقه سومار روي تپه‌اي موسوم به 402 مستقربوديم و شهيدكهن‌مو به عنوان خدمه دوشيكا بود. دشمن درتاريخ 2/3/67 اقدام به تك براي گرفتن آن تپه نمود كه البته براي تصرف اين تپه بايستي از منطقه‌اي كه به صورت دشت و مسطح بود مي‌گذشتند. تقريبا هنگامي كه عراقي‌ها در وسط دشت قرارگرفتند و در تيررس ما بودند، شهيدكهن مو به وسيله اسلحه خود چنان ماهرانه دشمن را به رگبار مي‌بست و مورد هدف قرارمي‌داد كه عده زيادي به وسيله گلوله‌هاي آتشين برزمين ريختند وبه درك واصل شدند.

درتاريخ 18/3/67 عراق اقدام به حمله براي بازپس‌گيري تپه 402 نمود كه با مقاومت دليرمردان ارتش اسلام روبرو و متواري شدند. بعداز اين پيروزي به ديداراورفتم،مشاهده كردم كه خرمني از پوكه زيراسلحه‌ي اوجمع‌شده و لوله‌ي دوشكا براثر شليك زياد تركيده بود. باتوجه به موقعيت منطقه وكمبود آب، استحمام بسيار مشكل بود وگاهي ماه‌ها طول مي‌كشيد و نمي‌توانستيم استحمام‌كنيم و براي رفتن به حمام مي‌بايست 3ساعت راه را باماشين طي‌كنيم تا به شهرمجاور برسيم. شهيدكهن‌مو به‌رغم اينكه نگهبان نبود ولي با ايثارگري به جاي همسنگران خود نگهباني مي‌داد تا اينكه براثر اصابت خمپاره دشمن ، از ناحيه پا و سرزخمي شد و به درجه رفيع شهادت نايل گرديد .