ان الله یحب الذین یقاتلون فی سبیله صفا کانهم بنیان مرصوص

این حقیر سهراب شباب فرزند عباس ساکن روستای زایر عباسی وصیت نامه ام را با نام خدا آغاز می نمایم.

بنام آنکه نامش بهار دل محبان است

خوش آن روزی که زهرا شاد گردد

علی از قید غم آزاد گردد

بیاید مهدی آل محمد

جهان در پرتوش آباد گردد

حال که می خواهم وصیت نامه ام را بنویسم مورخه 1364/4/18 می باشد و این آخرین وصیت نامه ای است که می نویسم.

با سلام و درود حضور محضر پاک امام امت، اسوه سراسر تاریخ و با سلام به پیشگاه شهدای گرانقدر صحنه کربلا و انقلاب خون بارمان و جنگ تحمیلی که با رفتن خود این نهال جوان انقلاب را آبیاری کردند.

و با سلام و درود بیکران حضور شما ملت قهرمان و همیشه در صحنه و با سلام مجدد به حضور پدر عزیزم و مادر محترمم و برادران گرامی ام و خواهران محترمه ام و با سلام و درود خدمت تمام خویشاوندان و رفقای عزیزم.

ما سربازان روح الله جان می دهیم دست و پا و سر می دهیم اما یک قدم به عقب بر نمی گردیم و در خون می تپیم اما هرگز و هرگز سازش نمی پذیریم چون سازش اول سقوطمان است و بعد مرگ انقلابمان؛ پس اگر صلح کنیم خشم خدایی را بر خود خریده ایم. ما سربازان امام زمان (عج) گوش به فرمان نائب آن حضرت هستیم و تا قطره آخر خون از فرمان آن عزیز اطاعت خواهیم کرد.

از جوانان عزیز می خواهم که جنگ را سر لوحه امور قرار دهند چون مسلمانان دنیا چشم انتظار ما هستند و تا کی باید بیت المقدس زیر چکمه صهیونیست ها باشد.

از شما جوانان غیور می خواهم که بیایید در صحنه و تا رفع فتنه از پای نشینید چون جنگ ما فقط با صدام نیست. ناگفته نماند صدام که چیزی نیست در ضمن این را هم بدانید صدام دارد روزهای آخرش را سپری می کند و به حول قوه خداوند رفتنی است.