مصاحبه با همسر شهید:

از آشنایی با همسرتان بگویید...

_ با خانم شهیده زهرا رگبار و خانواده محترمشان  در سال ۷۷ از طریق یکی از همکاران پرستار شهیده آشنا شدیم و در همان سال با هم ازدواج کردیم و پس از ۲۲سال ازدواج حاصل آن دو فرزند است.

خانم رگبار چگونه شخصیتی داشتند؟

شخصیت خانم رگبار مدیری مدبر در محل کار و همچنین در منزل و خانواده بود این شهیده در کار بسیار منظم و برنامه‌ریز بوده و همیشه مدافع حقوق شغلی همکاران در جلسات اداری با ریاست بیمارستان و دانشگاه بود.

 علاوه بر شخصیت علمی وی همیشه در برخورد با ارباب رجوع و همکاران خوش اخلاق و لبخند بر لب داشت و بعضی مواقع در ساعات خارج از وقت اداری در بیمارستان از وقت خود و خانواده می‌زد و در محیط کار می‌ماند تا حق و حقوق همکاران به موقع پرداخت شود.

 سراسر شخصیت وی علاوه بر محیط کار در منزل و خانواده به همین شکل بود به طوری که کل فامیل و دوستان در بسیاری از مسائل و مشکلات شخصی با وی مشورت می‌کردند.

 شخصیت علمی شهیده چگونه بود؟

علم پزشکی و پرستاری علمی کاربردی است چه در محیط کار چه در زندگی شخصی، درخصوص رشته پرستاری و ورود همسرم به این رشته، بحث انتخاب رشته در کنکور سراسری است که توسط یکی از آشنایان برای وی انتخاب رشته شده است. مدرک شهیده زهرا رگبار کارشناسی پرستاری بود. تهیه مقالات علمی در محیط کار و شرکت در سمینارهای علمی کشوری و آموزش همکاران به عنوان کارشناس کنترل عفونت در بیمارستان فاطمه زهرا از کارهای خانم رگبار در این عرصه بود.

از سختی‌های کار او بگویید.

مسلما در محیط آلوده بیمارستان به انواع ویروس‌ها و باکتری‌ها با کمترین امکانات کاری و حتی وضعیت لباس‌های محافظ غیر استاندارد و بسیار گرم که پوشیدن در ۸ ساعت کاری به همراه کار برای بیماران و برخورد و راهنمایی ارباب رجوع بسیار سخت است.

 نحوه مبتلا شدن شهیده به کرونا چگونه بود؟

شهیده دو ماه قبل وقوع همگیری کرونا دچار مشکل تنفسی و عفونت ریوی شد که با مصرف و تجویز آنتی بیوتیک مشکل برطرف شد و در مرحله دوم مجددا ریه‌های وی درگیر که مجبور به بستری در بیمارستان خلیج فارس شدند.

 روحیه‌ی شهید در مبارزه با بیماری چگونه بود؟

از نظر روحیه‌ای هنگام ابتلا به کرونا روحیه بسیار بالا داشت حتی در زمان بستری که خودم شاهد بودم که با ریه‌های بسیار درگیر خودش که حتی قادر به تنفس نبود سفارش بیماران و هم تختی‌های خود می‌کرد که مبادا به آنها کمتر رسیدگی شود و این روحیه ایثارگری است حتی در بدترین شرایط خود دست از ایثارگری برنمی‌داشت.

همیشه به همکاران خود توصیه می‌کرد که دنیا محل گذر است سعی کنید حتی اگر کاری برای بیمار نمی‌توانید بکنید برخورد شما با بیمار و همراهان بیمار درست و انسانی باشد حتی اگر به شما از سوی بیمار توهین شود آنچه لازم است برای او انجام دهید و سعی کنید همیشه نام نیکی از خود به جا بگذارید.