قبل از اينكه به جبهه اعزام شوددر دفتر آقاي « صداقت » امام جمعه ي وقت بوشهر وصيت نامه خود را نوشت :

« اينك كه كشور اسلامي عزيز ما ، مورد هجوم بيگانگان جهان خوار قرار گرفته به حكم وظيفه ي شرعي و دفاع از ميهن عزيزم كه همان دفاع از ناموسم مي باشد ، عازم جبهه ي جنگ ميگردم تا بتوانم حداقل وظيفه ام را انجام بدهم و اكنون چند كلمه اي به عنوان وصيت نامه ، در اين كاغذ مياورم ، بعد از اقرار به حدانيت خدا و رسالت خانم انبياء و ولايت علي مرتضي (ع) و يازده فرزند گراميش و قرآن و كلمات جاويدش ، وصيت مي كنم :

كليه دارائيم ، طبق كتاب خدا بين ورثه تقسيم شود . هر يك از زن ، فرزند و پسر و دختر و مادر به سهم خود برخوردار باشند .

از برادرم عبدالله خواهش مي كنم پنجاه/50 ريال پول به دختر « مشهدي غلامحسين احمد » بابت پرداخت كرايه ي ماشين سفر به بي بي حكيمه بدهيد و مبلغ 25 ريال بابت بدهكاريم به الله كرم محمد زمان بدهيد . بچه هايم تحت تكفل شما قرار مي گيرند از بچه هايم همانند بچه هاي خودت نگهداري بكنيد .

من بخاطر خدا و اسلام به جبهه رفته ام شما به هيچ عنوان از اين بابت ناراحت نباشيد ناراحتي شما سبب ناراحتي من خواهد شد .

از پدر و مادرم ميخواهم كه مرا حلال كنند . » ادامه مطلب

ادامه مطلب

سال پنجاه و يك كه دهه دوم عمر خود را آغاز مي كرد با خانم « ليلا لعل خو » ازدواج كرد وي مي گويد : « آشنايي محمود با  خانواده ي ما از طريق برادر بزرگش كه داماد ما بود صورت گرفت . من نيز به علت پاي بندي او به اصول و فروع دين و پاكي و مهربانيش به او جواب مثبت دادم .

شبي كه تصميم گرفته بود به جبهه اعزام شود به همسر خود جريان را مي گويد ولي همسرش حرف او را باور نمي كند : « به « محمود » گفتم بچه هايمان كوچكند . منزلمان هم كه جاي پرتي است من و اين چند بچه را مي خواهي تنها بگذاري ؟ اگر مي شود در تصميمت تجديد نظر كن . پاسخ داد : « برادران ما در جبهه مشغول مبارزه با دشمن هستند و به جواناني چون ما نياز دارند . » از او ناراحت شدم . شناسنامه اش را برداشتم و با اين كار خودم را راضي مي كردم .

همان شب لحظه اي خواب چشم را گرفت ، ديدم در قفسي آهني اسيرم . شخصي پشت پرده ي سفيد رنگي ايستاده بود . چوبي بلند كرد كه مرا بزند . صدا زدم يا « امام حسين (ع) » ! سيدي پشت پرده بيرون آمد . ديدم « امام خميني (ره) » است رو به من كرد و گفت : « چرا با شوهرت بحث و جدل مي كني ؟ بگذار به آرزوي خود برسد . »

از خواب پريدم . ديدم محمود در حال نماز است . پس از آن كه نمازش تمام شد به او جريان را گفتم : چهره اش گل انداخت و خوشحال شد ، گفت : « از خدا خواسته بودم كه تو راضي شوي !»

پس از سه روز كه به جبهه ي آبادان اعزام شده بود ، تلگرافي از وي به دستم رسيد . در آن نوشته بود كه عكس پسرم يونس را برايش بفرستم . من نيز نامه اي نوشتم و عكس پسرم يونس را در آن گذاشتم و برايش فرستادم ؛ ولي هيچ گاه نامه ي مرا نخواند و عكس پسرش را نديد .

همسرش از زبان همرزمان شهيد نقل مي كند :

« شهيد نبوي كه راننده لودر بود ، شب قبل از شهادت ، تا صبح ، زيرا آتش سنگين دشمن ، خاكريز مي ساخت تا رزمندگان اسلام در پناه آن ، با دشمن بجنگند . وقتي هوا روشن مي شود و كاملاً در معرض ديد دشمن قرار مي گيرد . ناگزير جهت استراحت به سنگر بر مي گردد و طبق برنامه تا شب بعد بايد به استراحت بپردازد .

در همان روز از برادران ارتشي مي آيند و در خواست راننده ي لودر مي كنند . آنان در معرض خطر ، قدرت انجام هيچ كاري را نداشتند و مي خواستند كه لودر برايشان خاكريز بسازد . آن روز نوبت راننده ي ديگر بوده ، ولي گويا آن راننده كسالت داشته و شهيد بنوي با افتخار آماده مي شود به جاي ايشان انجام وظيفه كند . برخي او را سرزنش مي كنند كه چرا فلاني استراحت كند و تو جور او را بكشي ؟ شهيد در حالي كه لبخندي به لب دارد مي گويد : « مگر ما براي جهاد نيامده ايم ، بايد وظيفه ي شرعي خود را انجام دهيم و از كاهلي ، گوشه نشيني و بهانه گيري دست برداريم »

پس از شهادت وي ، « خانم لعل خو » او را در خواب ديده و الهاماتي به او شده بود :

« شبي در عالم خواب او را ديدم كه با حالتي شاد و خندان در منزلمان حضور پيدا كرد . به نخل كبكابي كه در حياط منزل داشتيم اشاره كرد و گفت : « سبدي بردار و زير آن نخل ، قارچ جمع كن . هر روز مي تواني اين كار را انجام دهي ولي كسي نبايد با خبر شود . » از خواب پريدم . صبح زود رفتم زير همان نخل . ديدم 12 بوته قارچ بزرگ و درشت آنجا از خاك بيرون زده . تا سه سال همين وضعيت ادامه داشت ؛ ولي از آنجا كه بچه ها به همسايگان و اقوام خبر داده بودند و آنها براي تبرك از قارچ مي گرفتند ، ديگر نروييد . » ادامه مطلب

ادامه مطلب

ادامه مطلب