زندیگنامه شهید

شهيدغلامرضا شيركاني در سال 1284 در خانواده‌اي متدين در شهر خورموج از پدري وارسته بنام غلامحسين و مادر مؤمنه و حافظ قرآن بنام فاطمه ديده به جهان گشود، پدرش حاج غلامحسين با تلاش و زحمت از راه كشاورزي و بخصوص باغداري امرار معاش مي‌نمود و شخصيتي بوده است شرشناس و افراد برجسته جنوب موقع عبور از خورموج در خانه ايشان مهمان مي‌شده‌اند. مادر ايشان زني مؤمنه بنام فاطمه، در رعايت شئونات اسلامي بسيار پرهيزكار وحافظ قرآن بوده و در خانه مكتب‌دار بوده و قرآن تدريس مي‌كرده است. به قضاوت همسايه‌ها و دوستان بحدي پرهيزكار بوده كه روز و شب به عبادت و راز و نياز مي‌گذرانده كه البته در امر خانه‌داري زنهاي كشاورزان و بازياران به اوكمك مي‌كرده‌اند، شهيد تحصيلات غير رسمي مكتبخانه‌اي داشته ولي قرآن را به خوبي مي‌دانست و آموزش مي‌داد و در كنار فعاليت‌هاي قرآني به تلاش و كوشش و امرار معاش از طريق كشت و باغداري مي‌پرداخت. شهيد داراي شش برادر و خواهر بوده‌اند كه خود ايشان فرزند بزرگ خانواده محسوب مي‌شده. شهيد شيركاني داراي استعدادهاي فوق‌العاده در تمام زمينه‌ها بود. از جمله به علت اينكه داراي صداي دلنشيني بود با كسب تجربه از اساتيد فن در مجالس و محافل به ذكر مصائب اهل بيت مي‌پرداخت. داراي خطي خوش و زيبا و انشائي در خور توجه بود. ذهن ايشان گنجينه‌اي از معلومات عمومي و اطلاعات وسيع بود و همانند مادر خود قرآن را از حفظ داشت.

* شهيد شيركاني در سال 1318 با حاجيه خانم مرضيه باشي خورموجي ازدواج نمود و حاصل اين ازدواج كه پيوند اول ايشان بود چهار پسر وسه دختر است

 

پسران شهيد:

1- ابراهيم شيركاني         فرهنگي بازنشسته

2- اسماعيل شيركاني         دندانپزشك

3- حاج محمد رضا شيركاني    بازنشسته و مسئول قديم مخابرات دشتي

4- غلامحسين شيركاني         افسر ارتش

دخترهاي شهيد:

1- هاجر   2- ايران   3- شهناز

شهيد شيركاني پس از چند سال كشاورزي به بوشهر مي‌رود و در ژاندارمري بوشهر به عنوان انباردار استخدام مي‌شود. شهيد چند سالي در بوشهر و چند سالي در شيراز خدمت مي‌كند(12/1/1338) سپس به كازرون منتقل و چند سالي را در اين شهر مشغول كار مي‌شود و در اواخر خدمت مجدداً به بوشهر برمي‌گردد . پس از سالها تلاش در ارتش به علت جو نامساعد حكومتي، شهيدشيركاني از ژاندارمري استعفا مي‌دهد. البته ( در خاطرات خود گفته است آنها مي‌خواستند از قدرت من در راه‌هاي ناصواب استفاده كنند كه من قبول نكردم و با هزار زحمت استعفا دادم). شهيد پس از استعفا به آبادان مهاجرت مي‌كند، و در شهرداري به كار مشغول مي‌شود و به عنوان خدمات فعاليت مي‌نمايد. در سال 57 فعاليت چشمگير ايشان در آگاهي مردم باعث ضرب و شتم ايشان مي‌شود. بعد از پيروزي انقلاب كماكان در شهرداري آبادان به خدمت ادامه مي‌دهد. شهيد در آن سالها براي دومين بار ازدواج نموده كه حاصل ازدواج دوم ايشان با خانم ستاره فيروز (چهار پسر به‌نامهاي ايرج- عليرضا- عبدالرضا- حميدرضا و دو دختر به‌نامهاي نسرين و سكينه مي‌باشد) پس از آن خانواده‌هاي شهيد به خورموج و بوشهر مهاجرت نمودند (در زمان جنگ تحميلي) ولي شهيد حاضر به ترك آبادان نشد وهر چه اصرار نمودند قبول نكرد از آبادان خارج شود و گفت تا يك رزمنده در شهر آبادان است من در اينجا خواهم ماند.

شهيد و جنگ تحميلي:

شهيد در جريان جنگ تحميلي در آبادان بودند و حاضر به ترك اين شهر نشدند. در سال 59 و در اوايل جنگ بر اثر حمله هواپيماهاي عراقي به آبادان مورد اصابت تركش گلوله‌هاي دشمن قرار مي‌گيرند و از ناحيه كمر به شدت مصدوم مي‌شوند، همراه با تعدادي از مجروحين در شهرك جراحي بستري مي‌شوند و اصرار مي‌كرد كه هرچه زودتر از بيمارستان مرخص و مجدداً به آبادان در كنار رزمندگان برگردد. سه ماه در بيمارستان فوق بستري مي‌شود، در حاليكه هيچكس خبري از ايشان نداشته وقتي پزشك مربوطه از فرزندان و بستگان ايشان سؤال مي‌كند و شهيد فرزندان خود را از حمله دكتر اسماعيل شيركاني معرفي مي‌كند پزشك بيمارستان مي‌گويد من با دكتر شيركاني فرزند شما دوست هستم و در نتيجه ايشان را مطلع نموده، شهيد شيركاني بوسيله فرزندان به شيراز منتقل مي‌شود، چند روزي شيراز و در منزل پسرش دكتر اسماعيل شيركاني بود و سپس ايشان را به خورموج منتقل كرده و در خانه دخترش هاجر همسر حاج اسماعيل بهبهاني بستري مي‌شود، در حاليكه مادر حاج اسماعيل بهبهاني كه خواهر شهيد بودند فوت نموده و شهيد از اين جريان بي‌اطلاع بودند. در نتيجه صدمات فراوان در تاريخ 30/9/59 در خورموج به شهادت مي‌رسد و در اين شهر به خاك سپرده مي‌شود. ادامه مطلب