بسم رب‌الشهداء و الصديقين

برخي از مؤمنان ، بزرگ، مرداني هستند كه به عهد و پيماني كه با خدا بستند كاملاً وفا كردند ، پس برخي بر آن عهد ايستادگي كردند تا در اين راه شهيد شدند و برخي به انتظار ، مقاومت كردند و هيچ خود راتغيير ندادند .                                   ( قرآن كريم )

اينجانب علي آزمون ساكن روستاي شنبه يكي از بندگان خدا در حالي وصيت‌نامه‌ام را شروع مي‌كنم كه سرزمين اسلاميم ايران در آتش جنايتكاران شرق و غرب بوسيله‌ي صدام مي‌سوزد و جوانهاي اين كربلا چون كربلاي امام حسين(ع) براي جان باختن ، از همديگر سبقت مي‌گيرند و آرزوي شهادت دارند و مي‌خواهند با اين فداكاريها ، راه كربلا را جهت مشتاقان باز نمايند و از همين راه ، قدس عزيز را آزاد نمايند .

آرزوي من اينست كه در اين راه اگر لياقت داشته باشم شهيد شوم .

فرزندانم راه مرا ادامه دهند و دست از ياري حسين زمان خود بر ندارند . از برادرم مي‌خواهم كه بچه‌هاي مرا فراموش نكند و اگر شهادت نصيبم گرديد در شمال مقبره‌ي شهيد درج مرا دفن نمائيد . در آخر از همشهريانم مي‌خواهم كه دست از ياري امام و انقلاب برندارند . در ايام محرم مرا فراموش نكنيد .

خدايا ، خدايا ، تا انقلاب مهدي خميني را نگهدار .

از صفحه‌ي روزگار منافقين را بردار ـ رزمندگان ما را نصرت عطا بفرما

والسلام عليكم و رحمه‌ا. . . و بركاته

خداحافظ همگي شما  ـ علي آزمون

  ادامه مطلب

در محضر فرزند  شهيد « خليل آزمون »

خصوصيات اخلاقي شهيد

روحيه‌ي بسيار عجيب داشت . با همه دوست بود . حتي اگر كسي در حق او ظلم و ستم روا مي داشت، در پي تلافي و انتقام نبود . برخورد او با كوچك و بزرگ دوستانه و صميمي بود.

برخورد با اعضاء خانواده

اعضاي خانواده هيچگاه ياد ندارند كه در برخوردهايش حرف زشت يا ركيكي زده باشد .

برخورد با مردم و همسايگان

اين را بايد از مردم سئوال كرد ولي تا جائي كه من سراغ دارم ، از زمان كودكي تا هنگام شهادت با همه دوست و مهربان بود . هرجا كه كاري انجام مي‌داد ، مردم از او به خوبي ياد مي‌كردند . هيچ وقت نشد كه با كسي دعوا يا جنگ وجدلي داشته باشد .

انگيزه‌ي شهيد از رفتن به جبهه

شهيد جزو مبلغين بود و مردم را تشويق به رفتن به جبهه مي‌كرد و شايد به نوعي بايد خود نيز در اين راه پيشقدم مي‌شد . تا اينكه در اعزام سپاه بزرگ محمد رسول‌الله من و برادرم را بدرقه كرد و در عمليات كربلاي4 با هم اعزام شديم .

 

شركت در مراسمات مذهبي و . . .

در مراسمات و دعاها ، خصوصاً دعاي كميل كه شبهاي جمعه اكثراً در منزل شهدا برگزار مي‌شد ، شركت مي‌كرد . هميشه در اينگونه مراسمات نوحه‌سرايي مي‌كرد و بيشتر اشعاري كه خود سروده بود مي‌خواند .

برخورد و رفتار با والدين

چون مادربزرگم تنها زندگي مي‌كرد ، پدرم عادت داشت هرروز به ديدارش برود . پدرم من وخواهرم را وادار مي كرد تاهرشب جمعه غذايي كه در خانه پخت مي‌شد براي مادربزرگمان ببريم .

آخرين برخورد شهيد به زبان فرزندش

در مرخصي پاياني كه بعد از عمليات كربلاي4 با هم به خانه آمديم ، با موتور سيكلت به روستاهاي همجوار سرزد و خداحافظي كرد . انگار كه مي‌دانست كه به سفر آخرت مي‌رود . شبي كه فرداي آن روز قرار بود به منطقه بازگردد با جمعي از دوستان در منزل داشتند با هم شوخي مي‌كردند . گفت دارايي من همين موتور سيكلت است ، آنهم براي سواريتان . از زمين و ملك كه چيزي ندارم كه تقسيم كنم .

رابطه‌اش با مسجد

خانه‌ي ما در كنار مسجد واقع شده است . هميشه براي نماز خواندن به مسجد مي‌رفت و ما را تشويق مي‌كرد كه در مسجد و نمازهاي جماعت شركت كنيم . به قرآن خواندن ما را تشويق مي‌كرد . همه‌ي كارها را با ذكر و نام خدا آغاز مي‌كرد .

 خبر شهادت

عصر يكي از روزها بچه‌هاي بنيادشهيد به منزل ما آمدند و صحبت از جبهه و جنگ به ميان آوردند و سراغ از پدرم گرفتند . گفتند اگر روزي پدرتان زخمي شد چه حالي پيدا  مي‌كنيد ؟ گفتم : جبهه و جنگ است و اين چيزها ممكن است براي هركسي اتفاق بيفتد . مادرم رفته بود شيريني و ميوه براي پذيرايي بياورد ، گفتند نياز به پذيرايي نيست . . . . صداي گريه و زاري همسايه‌ها بلند شد ، زيرا همسايه‌ها زودتر از ما خبردار شده بودند . آنشب تا صبح خواب نرفتيم و در حياط قدم مي‌زديم . مردم خوب روستا نيز آنشب ما را خيلي دلداري دادند و . . .

  ادامه مطلب

دو خاطره از زبان فرزند شهيد « مرتضي آزمون »

خواب شهادت

قبل از شروع عمليات كربلاي 5، شهيد  خوابي ديده بود كه براي يكي از دوستانش به نام ملاعلي كه اهل همين روستا است تعريف كرده بود :

خواب ديده‌ام كه سوار بر اسب سفيدي هستم كه تا به اول روستا وارد شدم ، تمام مردم روستا از مرد و زن به استقبال  من مي‌آمدند . خودش تعبير نموده بود كه من شهيد مي‌شوم . آن اسب سفيد آمبولانس است كه تابوت مرا حمل مي‌كند و مردم هم براي تشييع جنازه‌ام به دنبال من مي‌آيند . سرانجام تعبيرش هم درست از آب درآمد .

پدرم بعد از عمليات كربلاي4 به مرخصي آمد و متوجه شد كه روستاي شنبه و روستاهاي اطراف دچار سيل‌زدگي شده است . با دوستان و رفقايش تصميم گرفت كه جهت دلداري به سيل‌زدگان به چادرها و خانه‌هاي آنان برود .

وقتي به چادرهاي سيل‌زدگان روستاي درويشي مي‌رود ، جداجدا به همه چادرها سر مي‌زند و با همه مردم پس از احوالپرسي ،خداحافظي مي‌كند . وقتي كه به او مي‌گويند : ملاعلي چرا اينقدر پريشان‌حال هستي ؟ جواب مي‌دهد اين آخرين خداحافظي و ديدار من با شماست ، چون مي‌دانم كه ديگر من از جبهه برنمي‌گردم و شهيد مي‌شوم . بعد از اينكه شهيد به جبهه برمي‌گردد در عمليات كربلاي5 به شهادت مي‌رسد و همانطور كه خود گفته بود به آرزويش رسيد . ادامه مطلب

ادامه مطلب

ادامه مطلب