در سال ۱۳۱۴، در منزل مرحوم زایر غلامعلی امینی، کودکی به دنیا آمد که نام او را عباس نهادند . از همان نوجوانی عشق و علاقه وافر به عبادت و دعا در کنار آن عشق فراوانی به کار و تلاش در راه امرار معاش داشت. از سوی دیگر او در گوشه و کنار خود انسان های محروم و فقیر را می دید و از درد و رنج آن ها از نزدیک آشنا می شد.  از این رو، از همان دوران جوانی، عشق و علاقه ای وافر به محرومان و مستضعفان داشت و تا آنجا که می توانست به دستگیری و حمایت از محرومان و مستضعفان اهتمام می ورزید. در کنار کوشش و تلاش جهت امرار معاش، عبادت و به ویژه نماز شب را ترک نمی کرد. جهت کسب معرفت و تقرب به خدا، به حج رفت و در تمام زندگی، محرومان و مستضعفان را فراموش نمی کرد و در امور خیریه از جمله ایجاد صندوق قرض الحسنه در بندر دیّر پیشگام بود.

شهید حاج عباس امینی به اندازه نیاز خود از ثروت و مادیات دنیا استفاده می کرد و مابقی را در راه خدا به محرومان و مستضعفان می داد و یا در کارهای عام المنفعه خرج می کرد. به امام و انقلاب علاقه ای وافر داشت و به آرمان های انقلاب وفادار بود. در طول جنگ تحمیلی، یک بار به جبهه رفت و در عملیات شکست حصر آبادان، در عملیات ثامن الائمه شرکت نمود. از کمک به جبهه، غافل نبود تا اینکه برای سومین بار عزم دیدار دیار یار، کعبه مقدس و مبارک نمود که پس از انجام اعمال حج، در جمعه خونین مکه در تاریخ ۹/۵/۱۳۶۶ به جرم برائت از مشرکین، در حالی که دست راستش قطع شده بود به دست پلیس سفاک صعودی به شهادت رسید. ادامه مطلب