زندیگنامه شهید

روبه صفتان زشت خود را نكشند

گر عاشق صادقي كشتن مهراس

مردار بود هر آن كه را نكشند

سال چهل و دو هجري شمسي سالي كه فضاي جامعه پر از خفقان بود و كسي را زباني نبود تا انتقاد كند و حرف دل خود را بزند ، انساني فرشته خصال و خدايي نهضتي بر پا مي كند . افقي تازه مي گشايد و نداي رهايي محرومين را سر مي دهد و ياران صديق خود را به مبارزه بر عليه رژيم شاهنشاهي مي خواند و اعلام مي دارد ياران من همين كودكان در گهواره هستند . يكي از اين ياران و دوستداران امام ، « سيد محسن موسوي » فرزند سيد موسي است .

وي در بيستم اسفند ماه سال چهل و دو در خانواده اي اسلامي و از سلاله ي پاك نبوي در وحدتيه ( مزارعي ) پا به عرصه ي وجود مي گذارد .

پدر از سادات مبارز محل است كه با ظلم و جور زمان درگير است و لحظه اي از كمك به مردم غفلت نمي ورزد و پسر الفباي دليري و دلاوري را از پدر مي آموزد .

كوچكترين عضو خانواده ، در سن چهار سالگي ، پدر پيشوانه ي بزرگش را از دست مي دهد و داغ بي پدري و درد يتيمي بر او مستولي مي شود . اما وجود مادري  فداكار ، معتقد و مومن از درد يتيمي اش مي كاهد .

دوره ي ابتدايي را در مدرسه ي دبستان كاووسي مزارعي ( طالقاني فعلي ) با موفقيت پشت سر مي گذارد و در كنار آن به كارگري مي پردازد تا در نبود پدر معاش خانواده را تأمين كند .

با اوج گيري انقلاب اسلامي به صف مبارزين و تظاهر كنندگان انقلابي مي پيوندد پس از پيروزي انقلاب با تشكيل بسيج مستضعفين به نداي رهبر خود لبيك مي گويد و عضو آن نهاد مقدس مي شود . علاقه به حفظ و حراست از دستاوردهاي انقلاب موجب مي شود تا فعاليت خود را با خدمت صادقانه در سپاه پاسداران ادامه دهد .

با آغاز جنگ تحميلي ، عاشقانه پا به ميدان پيكار مي گذارد چون معتقد است كه نبرد حق با باطل است و پيكار شرافت و آزادگي با رذالت و فرومايگي است .

در عمليات « فتح المبين »  سال شصت و يك  به سختي مجروح مي گردد .

مادرش مي گويد « وقتي مي خواستند تركش را از سرش بيرون بياورند ، يك لحظه دكتر مي بيند كار از كار گذشته و نااميد مي شود خبر شهادتش را به خانواده مي دهند . »

اما مصلحت چيز ديگري است و سرنوشت جور ديگر رقم زده شد . اين بار حياتش باقي بود . پس از چند ماه بهبودي نسبي حاصل مي شود .

همان سال با دختري از برازجان ازدواج مي كند و پس از سه ماه زندگي مشترك باز دلش هواي جبهه و جنگ مي كند . مادر و همسر از او مي خواهند پس از آنكه بهبودي كامل حاصل شد برود ولي اين شعر را براي مادرش مي خواند :

« به غم نزديك ، من دورم به راهت

به جز زحمت نديدم استراحت

هنوز زخم دل من به نگشته

نهاده تير پيكان بر جراحت »

و خداحافظي مي كند

مادر بيان مي كند . « شش ماه از آخرين روز رفتنش به جبهه مي گذشت . گاهي وقت ها نامه مي فرستاد ولي از ديدن چهره ي عزيزش محروم بودم . همسرش وقت وضع حملش فرا رسيده بود . او را به بيمارستان برديم تولد فرزندش نياز به عمل سزارين داشت و رضايت پدرش نياز بود .

در اضطراب و دلهره به سر مي برديم يك لحظه چشم به جمالش نوراني شد ، باورم نمي شد چطور ممكن است كجا خبر داشتي ؟ او را در آغوش گرفتم .

خودش شروع كرد : « مادر خواب ديدم ، پرنده اي شده ام و به سوي آسمان در پروازم . گفت : بهتر است بروم و خانواده ام را ببينم و از آنها خداحافظي كنم گفتم : عزيزم حالا چه وقت اين حرفهاست . چرا سوال از همسرت نمي گيري ؟ گفت : « براي همين آمده ام » . بچه تولد پيدا كرده يا نه حالشان چطور است . گفتم عزيزم بايد بروي و رضايت نامه پر كني . مي خواهند عمل سزارين انجام دهند . همين كار را انجام داد .

دخترش متولد شد . همسر و فرزندش را ديد و پس از 24 ساعت مرخصي كه گرفته بود عازم جبهه گرديد و در عمليات پيروزمندانه ي « خيبر »  شركت مي كند و با نداي يا رسوا…. با جد اطهرش بيعت مي كند و در جبهه ي طلائيه در تاريخ دوازده اسفند سال شصت و دو بر اثر تركش به سر به وصال معشوق نايل مي گردد و چه نيكو است . تقارن ماهي كه در آن متولد مي شود و به شهادت مي رسد . در حالي كه دخترش هفت روز بيشتر نداشت .

آري بيست سال زندگي پر فراز و نشيب با عشق به معبود . اهل بيت و امام محرومان ، خميني كبير (ره) و شهادت در راه دفاع از ميهن اسلامي . ادامه مطلب