رضا سناپور فرزند حيدر در سال 1349 در روستاي سنا، چشم پاك خويش را به جهان گشود تا در ميدان امتحان و آزمايش زندگي آزموده شود . وي در خانواده‌اي مذهبي و متديّن و فقير و تنگدست در آغوش پرمهر پدر و مادري دلسوز، دوران طفوليت خود را گذراند و از لقمة حلالي كه از عرق جبين پدر بدست آمده بود و بر سفره‌اي كه بوي سفرة زهرا و علي(ع) ميداد بهره برد . با عشق به ائمه توسط مادرش پرورده شد در سن 6 سالگي تحصيلات ابتدائي خود را در همين روستا آغاز كرد . وي از همان زمان كودكي به درس علاقه زيادي داشت و نمرات خوب ايشان گواه اين ادعا است . وي خواست تا بياموزد كه چگونه بايد قلم بدست بگيرد و خط سرخ شهادت را ادامه دهد و با آموختن و نوشتن كلمة  «آب » به ياد سرور عطشان خود باشد .

الفبا را آموخت تا خون و شهادت را هجي كند . ايشان داراي اخلاقي نيكو بود . با هركسي كه برخوردي داشت با او دوست ميشد در راه دوستي ثابت قدم و استوار بود، و هميشه به پدر و مادر خود احترام فراوان مي‌نمود .

براي ادامة تحصيل وارد مدرسة راهنمائي شهيد حسيني همين روستا گرديد، تا مدتي ديگر براي باروري قلمش گام بردارد . او عاشق و عارف دلباخته بود و در اقيانوس عشق به پروردگار غوطه‌ور شنا مي‌كرد . او مرغ حقي بود كه از زمان كودكي فرياد حق و آزادي سرمي‌داد . لذا دوران راهنمائي را با افتخار گذراند و براي رسالت تربيت جوان و خدمت به فرزندان انقلاب وارد دانشسراي تربيت معلّم شهيد شهرياري خورموج گرديد . وي علاقة زيادي به دانش و آموختن داشت .

شهيد سناپور يكي از اعضاي فعّال و پرتوان گروه مقاومت شهيد حيدري محسوب مي شد و مردم را با اعمال و افعالش به طرف گروه مقاومت مي‌كشيد . و آنها را وادار به اتّحاد و وحدت مي‌نمود . چون علاقة زيادي به انقلاب داشت در تمام مراسمات مذهبي و مجالسات شركت فعال داشت و چندين بار جهت ياري رساندن به سلحشوران خطّة توحيد و رزمندگان اسلام به بسيج مراجعه نمود، ولي به علت كمبود سن از تقاضاي وي ممانعت به عمل مي‌آمد . او متين و استوار بود و نجابت و شجاعت را با هم داشت . كلامش آرام‌بخش دلها بود و لبانش هميشه در حالت تبسم،دنيا را به باد مسخره مي‌گرفت و مي‌گفت: اي دنيا تو نمي‌تواني مرا بفريبي . دلم مي‌خواهد به جايي بروم كه آنقدر زيباست .  كه اگر جسمم و طپش قلبم مزاحم نبود پر مي‌كشيدم . زيرا اين دنياي مادّي جاي بسيار تنگي است .

او علاقة زيادي به امام امت داشت و در صحبتهاي خود مكرراً تأكيد داشتند كه امام را تنها نگذاريد . ما شعار داديم استقلال، آزادي، جمهوري اسلامي ـ نه شرقي و نه غربي . حال بايد اين شعار را عملي بسازيم . اگر چه در اين راه شهيد شويم بهتر از مرگ در رختخواب است .

موفقيت در زندگي و دانشسرا او را فريب نداد و شيفتة دنيا نساخت .

شهيد در طرح لبيك با امام ، جهت پاسخ دادن به نداي بت‌شكن زمان، وارد جبهة ديگري گرديد و درس و مدرسه را واگذاشت و وارد جبهة معنوي گرديد . خواست اين دفعه در دانشگاه جبهه و در سنگر عاشقان الله درس ايثار و تقوا را بياموزد و بدرستيكه مدركش را چه نيكو با كنكور تقوي و درس ايثار و شهادت به پايان رساند و در تاريخ 21/1/65 به جبهه اعزام شد . پس از گذراندن دورة آموزشي در پادگان بوشهر، رهسپار مناطق جنگي در جنوب (فاو) گرديد و در دانشگاه جانبازي و ايثارقبول شد و نشان شجاعت و افتخار را از سرورش حسين‌بن‌علي گرفت .

سينه‌اي كه جايگاه عشق به الله بود و براي شهادت مي‌تپيد غرق در خون گشت و لاله‌اي و گلي به گلزار شهادت اسلام اضافه شد . سرانجام پس از گذشت 16 بهار از عمرش در تاريخ 21/3/65 بر اثر اصابت تركش خمپاره به پيشاني‌اش شربت شهادت نوشيد و به سوي معبود ديرينه‌اش شتافت .

چگونگي گفتن خبر شهادت شهيد به خانواده

در خردادماه سال 1365 ساعت 9 شب بود كه اين پيغام را آوردند . براي لحظه‌اي قلبم از كاركردن ايستاد، ولي چون ما از خدائيم و بسوي خدا بازمي‌گرديم، خدا را شكر نمودم . ادامه مطلب