با نام وياد خداي بزرگ وصيت خود را مكتوب مي نمايم از پدرم كه زحمات طاقت فرسا  در راه پرورش اينجانب نموده ومرا مذهبي ودوستار ائمه معصومين (ع) نمود كمال تشكر را دارم واز وي طلب حلاليت را مي‌نمايم همچنين از مادرم كه شبها تا صبح درامر آسايش اينجانب زحمات زياد كشيده است از وي هم طلب حلاليت را دارم واز مادر رنج كشيده ام مي خواهم كه در شهادتم صبر را پيشه نمايد واز برادرم مي‌خواهم كه پدر پير ومادر ناتوانم را سرپرستي نمايد كه راه مرا كه همانا راه شهداي اسلام مي باشد ادامه دهند وملت شريف بويژه اهالي محل به ادامه دادن راه امام وشهيدان دعوت مي نمايم واز آنان مي خواهم كه امام را تنها نگذارند وهمواره پيرو خط امام عزيز باشند. ادامه مطلب

ادامه مطلب

شهيد رجب خدري فردي متدين ومومن واز خانواده‌اي مذهبي بود وي از روحيه معنوي بسيار بالايي برخوردار بود وهر بار كه از جبهه به مرخصي مي‌آمدند روحيه اش تازه تر بود وي در زندگي اش «معنويات را بسيار موثر مي‌دانست وهميشه مي گفت: معنويات در زندگي تأثير بسزايي دارد» وبه نماز عشق مي ورزيد وخلوت خالصانه با خداوند را بسيار دوست مي داشت ودر مجالس معنوي دعاي توسل وكميل ومراسم‌هاي  مذهبي وعزاداري اباعبدالله الحسين بطور فعال شركت مي كردند ودر برگزاري اين مجالس سهم بسزايي داشتند وخواهران وبرادران خود را هميشه به اقامة نماز سر وقت تشويق مي نمود برادرش در مورد وي چنين نقل مي‌كند: وي اخلاق بسيار عالي داشت و با همه مهربان بود چنان كه با اخلاقش همه را شيفته خود كرده بود وهميشه توصيه مي‌كرد كه جمع خانوادگي بايد صميمي وبا صفا باشد. ارادت خاصي نسبت به دوستان داشت وهيچگاه نشده بود كه از دوستانش دلخوري يا ناراحتي داشته باشد وهميشه به من توصيه مي‌كرد كه دوستان خوبي را انتخاب نمايم وبا آنها به خوبي رفتار كنم وچيزهاي خوب از آنها ياد بگيرم ودر زندگي‌ام استفاده نمايم وي بسيار حساس بود ولي فردي تلاشگر ونمي گذاشت كه حقي از كسي ضايع شود و اكثر اوقات خود را در مسجد مي گذراند. وبه احكام قوانين احترام خاصي مي گذاشت: وما را  در رفتن به مسجد تشويق مي‌كرد واگر يك روز نمي‌رفتيم مي گفت: «چرا نيامديد مسجد» مادرش در مورد شهيد چنين مي‌گويد: «وي با من بسيار مهربان بود ودر كارهايم مرا ياري مي داد وبه پدرش نيز بسيار كمك مي‌كرد وبه برادر وخواهرانش  هميشه توصيه مي كرد كه در كمك كردن به پدر ومادر پيشقدم باشند.»

 

 

خاطرات شهيد

يادگار

يكي از دوستان شهيد خدري نقل مي كند:من بوسيله برادرم با شهيد آشنا شدم واو هرگاه مرا ميديد مي گفت: «اميدوارم كه يكديگر را در جبهه نيز ملاقات كنيم». واين روحيه جنگ طلبي وي بود تا آنجا كه يادم هست رجب مي‌خواستند رهسپار جبهه شوند تمام اعضا خانواده ايشان حضور داشتند و من نيز در ميان جمع آنها بودم حيدر به من گفتند: «يك قاب عكس و يك آلبوم عكس دارم كه مي‌خواهم به شما به عنوان يادگاري بدهم». من هم خيلي خوشحال شدم و به جبهه عزيمت نمودند و بعد از آن ديگر به ولايت خود برنگشتند كه بعداً به ما خبر دادند كه ايشان به درجه رفيع شهادت نائل گرديده است يادش گرامي‌باد و راهش پر رهرو.

 

 

شعر

(ميهماني لاله ها)

 

چه پرشور بردستها ميروي

گل سرخ پرپر كجا ميروي؟

به پابوس كيست كز دست ما

چنين بي سرو دست و پا ميروي

بياد چه كس سرخوش زنده ياد

كه از جمع ياران جدا ميرويد

تنت را به باران اشكم سپار

بگو تا بدانم چرا ميروي

سوار سمند شهادت بگو

كجا اين چنين باد پا ميروي

دراين راه باخون گل آذين شدي

به ميهماني لاله هاي ميروي.

  ادامه مطلب

ادامه مطلب

ادامه مطلب