شهيد اسماعيل ارجمند زيارتي فرزند محمد دوم مهرماه در سال 1315 در روستاي زيارت برازجان بدنيا آمد و در كنار بقيه اعضاء خانواده دوران كودكي را سپري   نمود . پس از پايان دوران تحصيل، قرآن مجيد را در محضر پدر بزرگوار خويش ختم نمود. پدرش از آن جا كه مورد احترام و قبول مردم قرار داشت ، به حل اختلاف و مشكلات موجود بين اهالي مي پرداخت. اسماعيل در سن هيجده سالگي به سربازي رفت و پس از پايان دوران سربازي دوباره به منزل پدري خود مراجعت كرد. اما دو سال بود ، به علت خشكسالي و قحطي و عدم امكان زندگي در آن روستا، به اتفاق تمام اعضا خانواده عازم شهر آبادان شد. مدت كوتاهي نگذشته بود كه پدر خود را از دست داده و بار ديگر زندگي برآنها سخت گرديد. اسماعيل با ايمان به خدا و توكلي كه مادر بزرگوارش به وي       مي دهد ،  با اندوخته اي اندك، همراه برادرش به كار و كوشش پرداخت با توكل به خدواند متعال ، موفقيت هاي چشمگيري در امور حمل و نقل بدست آوردند.البته بدين وسيله بخشش و كمك هاي زيادي در راه خدا به مردم   مي نمود. در امور خيريه پيشقدم مي شد . از جمله كمك و مساعدت ايشان جهت ساخت مسجدي در آبادان بود كه كمك هاي نقدي خود را به روحاني مجاهد حضرت آيت الله جمي مي داد اقدام ديگر ايشان ساختن مدرسه در روستاي زيارت مي باشد . شهيد ارجمند با اعتقاد راسخي كه به سرور شهيدان حضرت حسين بن علي(ع) داشت در برگزاري مراسم عاشورا و تاسوعا فعاليت چشمگير و خستگي ناپذيري داشت. شهيد ارجمند سال 1349 با خانم عزت بخشي ازدواج نمود كه ثمره اين ازدواج سه فرزند دختر و يك فرزند پسر بود. تا اينكه حمله وحشيانه رژيم بعث عراق در سال 1359 به شهرهاي كشور عزيزمان آغاز شد و شهيد ارجمند با از دست دادن كليه امكانات زندگي عازم برازجان مي شود. اما اين حوادث هيچكدام نتوانست وي را از فعاليت ها و كار و كوشش باز دارد. وي در مدت كوتاهي با ابتكار عمل و تيزهوشي خاصي كه داشت ، به فعاليت دست زده ، توانست زندگي را از نو براي خود بسازد. سرانجام در 28مردادماه 1365 جهت اداي نذر خود نسبت به فرزندش عليرضا ، عازم مرقد مطهر امام هشتم مي شود. به اتفاق همسرش عزت بخشي و دخترش ماشا و پسر خردسالش عليرضا ، به قصد خريد بليط به دفتر هواپيمايي واقع در ميدان فردوسي تهران رفته بود، كه بر اثر انفجار بمبي كه در آن ميدان به دست منافقين كار گذاشته شده بود ، خود و همسر و دو فرزند دلبندش به درجه رفيع شهادت نايل آمدند و دو فرزند ديگرشان ، بنام متين و مهر دخت را تنها گذاشتند تا در غم فراق عزيزان خود صبري جميل پيشه كنند.