شاه بابایی در مقدمه کتاب نوشته است: هیچ گاه تصور نمی‌کردم پیدا کردن یک عکس در یک روز پاییزی سال 1385 آن هم در مترو تهران اینگونه مسیر زندگی و شیوه نگرشم را تغییر دهد. عکسی که زیرپای مسافران افتاده بود و بی‌اختیار به سمتش رفتم و آن را برداشتم. زیر عکس نوشته شده بود شهید علیرضا ماهینی فرمانده جنگ‌های نامنظم. نمی‌دانم چرا آن روز آن عکس را به خانه بردم و چرا هر چه می‌گذشت ارتباطم با آن بیشتر و بیشتر می‌شد. گویی ندایی مرا به سوی شناخت بیشترش می‌کشاند. این ماجرا بهانه‌ای شد برای آغاز سفر...»