بسم الله الرحمن الرحيم

بادرود به سرورآزادگان حسين بن علي كه مكتب سرخ شهادت را به ما آموخت و با سلام به رهبر عاليقدر انقلاب و پدر و مادرعزيزم.

هنگامی که وصیتنامه خود را می نویسم یک شور و هيجاني سخت در خود احساس مي كنم و نداي غيبي هر لحظه مرا به خود مي­آورد که تا­ كي بايد بنشينم و جسدهای پاره پاره عزيزان را مشاهده کنم. من اینک آماده [رفتن]  به جبهه حق عليه باطل هستم، به نداي هل من ناصرني حسین زمان خمینی بت شکن لبیک گفته و عازم جبهه جنگم و از مردم شهيد پرور دیّر تقاضا دارم که به نداي هل من ناصر ینصرنی حسین زمان لبیک گفته و به جبهه ها رهسپار گردند و از دستاوردهای انقلاب به خوبی حراست کنند و مبادا امام امت این قلب تپنده ملت تنها بگذارند و پيام خون من و هزاران شهيد ديگر اين است كه تا آخرین قطره خونی که در بدن دارید از انقلاب و از دستاوردهای انقلاب و از میهن عزیزم ایران دفاع کنند و از کشته شدن نهراسید که دست الهی همراه و پشتیبان شماست.

اگربه ياري الله شهادت نصيب من شد، اي پدر جان و ای مادرعزیز و مهربانم ميدانم شما خيلي زحمت­ها كشيديد، مرا بزرگ كرديد و مادر جان تو از شيره جانت شيرم دادي و به امید اینکه در پیری عصايت را بگيرم ولي مادر جان و پدر جان به این آرزوی دیرینه خود رسیدم از شما تقاضای عاجزانه دارم که مرا ببخشید و مرا عفو کنید؛ چون خیلی شما را اذیت کردم ، حرفهاي شما را ناديده گرفتم. براي رضاي خدا و آرامش روحم مرا ببخشيد.

من از تمام برادران، دوستان واقوامان كه ازمن  ناراحتی­ای و یا بدرفتاری ديده­اند تقاضای عاجزانه عاجزانه دارم مرا ببخشيد.

پدرجان ومادرجان: بعد از من برادرانم را طوري تربيت بكنيد كه در جامعه الگو باشند.

خداحافظ پدرجان، خداحافظ مادرجان، خداحافظ برادرانم.

پس ازمرگم زراه دوست داري              بكن جانا به قبرستان گذاري

مزارم جستجوكن زان ميانه                  ببين برتربتم اين رانشانه

ببايدزين خواب خوش بيدارشد          سوي منزل بارفيقان يارشد

مادرجان رفيقان را رسان از من سلامي:

بگوي اگرشبهاي جمعه مي توانند              برايم سوره قرآن بخوانند

مرادرامامزاده ابالقاسم دفن نماييد.

(اعزامی از دیّر ، حسین ربیعی)