شهید غلامحسین درون پرور، در سال ۱۳۴۵ در روستای بردخون کهنه، از توابع شهرستان دیّر در خانواده ای مستضعف و زجرکشیده دیده به جهان گشود. به علت فقر مالی نتوانست راهی کلاس های درس شود و از همان سنین کودکی در زمستان های سرد زادگاهش و تابستان های تفتیده و گرم، کوه ها و دشت های دیارش را پیاده و با لباس چوپانی پی می زد و پس از آن چون به سنی رسیده بود که می بایست شغلی دیگر را انتخاب کند، کار قبلی خود را رها کرد و همدوش پدر مرحوم خود به امید قوت روزانه و امرار معاش خود و خانواده دل به دریا زد و شغل صیادی و ماهی گیری را پیش گرفت.

شهید درون پرور با اخلاقی که داشت در دل مردم جایی برای خود گشوده بود، در مراسمات و راهپیمایی های محل، همراه با سایر مردم حضور چشمگیر و و در مراسمات ماه محرم و عاشورای حسینی شرکت فعال داشت. علاقه خاصی به اهل بیت عصمت و طهارت (ع) به خصوص سید و سالار شهیدان داشت. با رشوع جنگ تحمیلی، نشستن در خانه را ننگ دانسته و از کار و پیشه خویش، به امید نبرد با دشمن دست کشید و جهت فراگیری فنون نظامی به پادگان آموزشی شهید دستغیب کازرون اعزام و پس از اتمام دوره آموزشی به جبهه های نبرد حق علیه باطل رهسپار گردید و از آنجایی که از اولین و فعالترین اعضای بسیج محل بود، دوستانش را برای حضور در جبهه ها، تشویق می نمود. در سال ۱۳۶۳، وقتی که از جبهه باز می گشت، خبر درگذشت پدرش را به او دادند و از این به بعد، گرچه وظیفه ای سنگین تر در قبال خانواده، به دوش داتش، اما در عین حال از فکر جلهه خارج نشد و بار دیگر صحنه کارزار را جولانگاه خویش قرار داد. شهید در عملیات فتح که به منظور پاکسازی کردستان صورت گرفت، شرکت کرد و با سلامتی به آغوش خانواده بازگشت و همچنین در بسیاری از عملیات ها از جمله بدر، عملیات قدس ۴ که در این عملیات نیز از ناحیه ی پای راست زخمی شد، حضور داشت. شهید به مدت ۱۴ ماه از زمانی که عضو بسیج بود، در صحنه پیکار مردانه با خضم دون و مزدوران جنگید.

شهید درون پرور در تاریخ ۱۸/۸/۱۳۶۴ به خدمت مقدس سربازی در ارگان مقدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عنوان پاسدار وطیفه مشغول شد که به مدت ۲۲ ماه از خدمت سربازی خود را در جبهه های جنگ سپری کرد و در این ایام در عملیات های والفجر ۸، کربلای ۴ و ۵ شرکت کرد و در کی از عملیات ها بر اثر استفاده دشمن از مواد شیمیایی مجروح گردید و سرانجام در تاریخ ۱۸/۸/۱۳۶۶ پس از دریافت کارت پایان خدمت به بندر دیّر رهسپار شد و برای امرار معاش به کار ماهی گیری مشغول شد و دوباره در تاریخ ۱۷/۳/۱۳۶۷ جهت یاری رساندن به رزمندگان اسلام، عازم جبهه های نبرد حق علیه باطل گردید و در گردان امام حسین (ع) در منطقه پل بعثت سازماندهی شده که در تاریخ ۲۶/۴/۱۳۶۷ در همان منطقه بر اثر اصابت تیر دشمن بعثی به شهادت رسید.