زندیگنامه شهید

شهيد دلاور غلامرضا منتظري در سال1340 در خانواده اي مذهبي و پايبند به مكتب و شريعت مقدس اسلام در روستاي دهقايد چشم به جهان گشود. پدر حسين نام داشت . ايشان داراي روحيه عالي و هميشه در حال شوخي كردن بود. از اوايل انقلاب همگام با مردم در راهپيمايي ها شركت مي كردند.شهيد در نمازهاي جماعت و جمعه شركت مي كردند. و به اعضاي خانواده سفارش مي كردند كه هميشه نماز خود را به موقع و در جماعت برگزار كنند. شهيد ارادت خاصي نسبت به امام حسين(ع) و اهل بيت(ع) داشتند .

 

رفتار و اخلاق شهيد:

غلامرضا جواني دريا دل بود. از چنان روحيه عظيمي برخوردار بود كه ذره اي از مرگ نمي هراسيد. چندين بار از زبانش شنيدم كه مي گفت:«مردن زجر ندارد بلكه اين علاقه است كه زجر دارد». اما وي از جايي كه حق مسلماني در ميان بود ذره اي نمي گذشت و مدارا نمي كرد. سخت به معاد و حضور در برابر خداي بزرگ ايمان داشت و عاشق شهادت بود.

از زندگي متجمل دوري مي كرد. با تمام سادگي روح ، قناعت با وجودش عجين شده بود. و از همين رو با مستكبران و مال اندوزان جهان ميانه اي نداشت. هيچ وقت كينه توز نبود و هرگز از كسي انتقام جويي نمي كرد. چون معتقد بود حق خود را در آخرت خواهد گرفت.