بسم الله الرحمن الرحيم

و لا تحسين الذين قتلوا في سبيل الله امواتاً بل احياء عند ربهم يرزقون.

اين جانب سيد عبدالله موسوي فرزند سيد جعفر ساكن دالكي 15 ساله كلاس سوم راهنمايي عضو بسيج مستضعفين انقلاب اسلامي دالكي به نام الله وصيت نامه خود را شروع مي كنم.مهمترين عامل تعيين كننده ،حضور حزب الله در جبهه هاي نبرد حق عليه باطل مي باشد .اين قرن قرن غلبه مستضعفين بر مستكبرين است .راهي است كه بايد پيمود و سفري كه بايد رفت.چه بهتر كه درحال خدمت به اسلام و ملت شريف اسلامي شربت شهادت نوشيدن و با سرافرازي به لقاءالله رسيدن.و اين همان است كه اولياءالله آرزوي آن را مي كردند.و از خداي بزرگ در مناجات خود طلب مي كردند.گوارا باد شربت شهادت براي شهداي صدر اسلام و شهداي انقلاب اسلامي(امام خميني) . من با آگاهي كامل اين راه را كه همان راه امام حسين(ع) است  انتخاب نمودم و به نداي هل من ناصر ينصرني حسين(ع)كه از حلقوم خميني كبير بيرون آمده است لبيك گفتم تا به اين منافقين و دشمنان دين اسلام اعلام نمايم كه خميني براي ما بت نيست ولي به عنوان يك برادر و رهبر برزگ هر فرماني را كه صادر كند جامه عمل خواهيم پوشاند.من به عنوان يك برادر كوچك از شما مردم بزرگوار ،غيور و شهيد پرور كه باعث سربلندي همه ايرانيان در جهان هستيد مي خواهم كه مبادا اين امام امت،اين قلب ملت و اين هديه خدا را تنها بگذاريد.وحدت را حفظ كنيد و با شركت در نماز جمعه كه بزرگ ترين سلاح ما است در مقابل دشمن ايستاده ومشت محكمي به دهان ابرقدرت هاي جهان خوار بزنيد.ما مي رويم تا راه امام حسين (ع)را ادامه دهيم و شما نيزچنين باشيد و فريب اين گروهك هاي خود فروخته را نخوريد و فقط گوش به فرمان امام روح الله باشيد.گوش به فرمان توييم خميني .هوشيار باشيد و آگاه باشيد و راه پاك شهيدان را ادامه دهيد و انقلاب را به رهبري امام خميني نگه داريد و هميشه يار ستمديده گان باشيد و دست از كمك به مستضعفين برنداريد.دل سوز زحمت كشان باشيد و از ياد خدا غافل نشويد .كتاب دعا را بخوانيد و اشك بريزيد و به درگاه خدا ناله كنيد . اگر خودتان را با خدا پيوند ندهيد نمي توانيد به آن پيروزي دست يابيد.

تنها حرف من به برادران و خواهران عزيز اين است كه اسلام و امام را داشته باشيد كه در نهايت قرآن را نيز حفظ كرده ايد و دست از خط امام و روحانيت مبارز برنداريد.وحرف آخر اين كه در زماني كه خداوند مرا به مهماني دعوت كرده بود   من عاشقانه به ملاقات او شتافتم و با كمال ميل اين جان ناقابل را تقديم درگاهش مي كنم.

والسلام 30/1/1361 عازم جبهه نور عليه ظلمت . به اميد پيروزي تمام مسلمانان مستضعف و محروم جهان بر مستكبرين و به خصوص دشمن اصلي آمريكا و(مرگ بر آمريكا يادتان نرود.)

شهيد در گنجينه ياد مادر:

قبل از تولد ايشان از خداوند مي خواستم كه فرزندي صالح به من عطا فرمايد تا در راه خدا و اسلام خدمت كند .و سعي مي كرديم روزي حلال به فرزندمان بدهيم .اين نام توسط پدرش انتخاب شد.  تولدش روز پنج شنبه مصادف با نيمه شعبان بود.

فرزندم قبل از رسيدن به سن مدرسه در مسجد به ياد گيري احكام و قرآن مشغول بود.وي به همه اعضاي خانواده علاقمند بود و همچنين به ديدار همه اقوام مي رفت و براي آنها احترام خاصي قائل بود. به حضور مستمر در بسيج و مساجد علاقه زيادي داشت و به پدر نيز در امرار معاش كمك مي كرد.  بسيار پرجنب و جوش بود و همراه دوستان خود در امر كمك رساني به مردم  و مراسم مذهبي فعاليت مستمر داشت.  علاقه زيادي به تحصيل ومدرسه داشت و بعداز مدرسه در اوقات فراغت به خواندن درس مشغول مي شد.با وجود نبود امكانات كافي جهت ادامه تحصيل بازهم ايشان به تحصيل خود ادامه دادند. با اعضاي خانواده رفتاري پسنديده داشت و با همه ما خوش رفتار بود. تعصب خاصي روي اعتقادات خود داشت و بيشتر سعي مي كرد نماز خود را در مسجد و به جماعت به جاي بياورد.  اوقات فراغت خود را در بسيج و مسجد مي گذارند. در انجام واجبات و ترك محرمات بسيار حساس بود و به افرادي كه بيشتر وجهه مذهبي داشتند علاقه زيادي داشت و سعي زيادي داشت با آنها رابطه برقرار كند.سيد عبدالله از همان دوران كودكي با حضور در مساجد با افكار امام آشنا شد و همواره سعي مي كرد پيرو فرامين ايشان باشد. علاقه زيادي به امام داشت و در وصيت نامه خود نيز اين موضوع را تاكيد كرده كه پيرو ولايت فقيه باشيد. انقلاب اسلامي را نقطه رهايي مردم از دست ستمگران مي دانست.همچنين به روحانيت به خصوص روحانيون مبارزي همچون شهيد بهشتي و باهنر علاقمند بود و هر جا كه يك روحاني سخنراني داشت سعي مي كرد در آن مراسم شركت كند.

قبل از انقلاب در راهپيمايي ها شركت فعال داشت و بعد از انقلاب گروههاي سياسي منحرف را رد مي كرد. با حضور در صحنه هاي انقلاب و حضور مستمر در بسيج سعي مي كرد فعاليت هاي آنان را خثني كند. در تمامي حالات بسيج را ياري مي نمود و هرگز دست از اين همكاري بر نداشت.

از سجاياي بارز اخلاقي سيد عبدالله صداقت،امانت داري و وفاي به عهد بود.وي نسبت به انجام واجبات بسيار مقيد بود . به طوري كه از همان كودكي حدود هشت ، نه سالگي در ماههاي رمضان روزه مي گرفت وهرچه به دليل كوچكي سن سعي مي كرديم او را منع  كنيم اما او سعي در انجام آن داشت.

فرزندم ارادت خاصي به اهل بيت (ع) داشت و چون در يك خانواده مذهبي تربيت شده بود در كارهاي خود به اهل بيت (ع)  متوسل مي شد.همچنين به علت اين كه چهره اي مذهبي داشت و بيشتر با مسجد و بسيج در ارتباط بود از جذابيت و محبوبيت خاصي برخوردار بود.  در مراسم تشييع و تدفين شهداء حضور فعال داشت و به خانواده شهداء سركشي مي كرد.

شهيد در خاطره يار همرزم و همسنگر خويش:

اين جانب محمدعلي حقيقت از دوستان و همسنگران شهيد سيدعبدالله موسوي هستم.

از طريق بسيج با شهيد سيدعبدالله آشنا شدم.او زياد به قرآن علاقه داشت و زياد قرآن مي خواند .همچنين به نماز سروقت مقيد بود و امر به معروف و نهي از منكر را رعايت مي كرد. از اعمال زشت و پليد دوري مي جست و ديگران را نيز به دوري از آنها سفارش مي كرد.

سيد عبدالله با دوستانش نوعي رابطه عاطفي داشت و دوستان وي او را فردي رئوف و دوست داشتني معرفي مي كردند.بزرگ ترين آرزويش پيروزي رزمندگان اسلام بر دشمنان بعثي بود . مطيع فرمان امام و رهبر بود و اطاعت از رهبري را واجب مي دانست.با گروه هاي مخالف   اسلام به شدت مبارزه مي كرد و با هر گونه عقيده اي كه مخالف رهبري بود مخالفت مي كرد.در برابر سختي ها صبور بود ولي نسبت به مسائل انحرافي اعتراض مي كرد.دفاع از كشور و نظام مقدس جمهوري اسلامي را بر خود واجب و بر هر فرد ايراني نيز واجب مي دانست.

سيد عبدالله كمك آر پي جي زن بود .قبل از شروع عمليات ساعت 15/8 بعد از ظهر بعد از خوردن شام بچه ها را يك به يك صدا مي زد و آنان را مي بوسيدو مي گفت مرا حلال كنيد .در جبهه نيز چون ايشان خوش اخلاق بود همه با او صميمي بودند.نحوه شهادت ايشان اين گونه بود كه :

در سال 1361 در عمليات رمضان ما جزء تيپ المهدي(عج)بوديم.من فرمانده دسته بودم و سيد عبدالله كمك آر پي جي زن دسته بود.وقتي از طريق فرماندهي اعلام شد كه نيروها به خط شوند من به همه بچه ها خبر دادم كه زودتر آماده شويد.آن شب بچه ها شام را زودتر خوردند و ساعت 15/8 فرمانده گردان كه برادر پاسداري به نام اسلاميان بود براي بچه ها صحبت كرد .ناگفته نماند كه فرمانده گردان ما در اصل آقاي عارف بچه فسا بود كه ايشان در حين عزيمت بچه ها به خط مقدم بر اثر اصابت گلوله مستقيم  توپ به خودرو فرماندهي شهيد شدند.شهيد موسوي نفر دوم دسته بود كه حركت مي كرد.آسمان بر اثر پرتاب منوهاي دشمن چون روز روشن شده بود لذا دشمن از حركت نيروها با خبر شده بود.ناگهان صداي انفجار رسته ها را تكان داد . گلوله خمپاره 60 بود كه درست جلوي پاي سيد عبدالله منفجرشد ه بود و بدين كونه سيد عبدالله به آرزوي ديرينه خود كه همانا شهادت بود رسيد و به جدش ملحق شد . خيلي عزيزان ديگر  نيز شهيد يا زخمي شدند كه همگي  به عقب انتقال داده شدند . فقط به  تعداد يك گروهان از گردان ما باقي مانده بود و از فرماندهان خبري نبود.ما با همان عده بچه ها شروع به خواندن دعاي توسل نموديم و بچه ها زياد گريه كردند . درآن شب  شور و هيجان خاصي بين بچه ها حاكم بود.

بعد از 21 سال كه از شهادت سيدعبدالله مي گذرد هر موقع كه به عكس ايشان نگاه مي كنم  يا سر مزار ايشان حاضر شوم همه خاطراتش برايم زنده مي شود.مثل اين كه با من حرف مي زند.

براي اينكه خاطره عزيزان هميشه زنده بماند بايد كتاب ها درباره آنها نوشته شود و در صدا وسيما بيشتر از رشادت هاي آنها براي مردم بازگو شود.