بسم الله الرحمن الرحيم

الذين آمنوا و هاجروا و جاهدوا في سبيل الله باموالهم و انفسهم اعظم درجه.

من ابراهيم لهسايي فرزند محمد ساكن دالكي در روز 26/11/1360 اين وصيت نامه را نوشته ام شايد وصيت نوشتن براي نوجواني كه هنوز عمري وسن وسالي را نگذرانده سخت و مشكل باشد.وصيت نامه به معناي آن است كه انسان خود را براي مرگ آماده مي سازد و خود را آماده ديدار با خداي خود مي نمايد . به خانواده عزيزم سلام عرض مي كنم اميدوارم اين سلام آخر مرا بپذيرند و اگر ناراحتي و نارضايتي از بنده داشته اند از آنها مي خواهم كه مرا عفو كنند.اينك كه در بين شما نيستم مي دانم چه احساسي داريد و اميدوارم كه اين  احساس شما از روي صداقت و براي خدا باشد.و ذره اي غم به خود راه ندهيد زيرا آن كس كه به من جان داد و حيات داد اينك جانم را با كمال ميل تقديم او مي كنم و باز مي گردم به سوي او(انا لله و انا اليه راجعون) .و آنگاه كه به وسيله دشمن تكه پاره شوم در آن موقع است كه احساس راحتي مي كنم ولي در آن موقع من بين شما نيستم و فقط روح من است كه با شادابي و خرمي با شما خواهد بود و اين است حيات ابدي و جاويدي كه خدا وعده داده است.

تنها پيامم به ملت شهيد پرور ايران اين است كه اسلام عزيز را ياري كنيد و امام خميني را تنها نگذايد و خط سرخ شهيدان -  كه همانا راه حسين(ع) مي باشد را ادامه دهيد كه الله پشتيبان شما است و شما پيروزيد و كافران و مشركان و منافقان رفتني هستند.

در پايان سلام دوستان و برادرانم را مي رسانم.

والسلام عليكم و رحمت الله و بركاته

 

بعد از تولد فرزندم خودم نام او را ابراهيم گذاشتم .روز تولدش مصادف بود با عصر عاشورا . قبل از رفتن به مدرسه به مكتب خانه مي رفت و جزء آخر قرآن و چند جزء ديگر را به پايان رسانيد.به همه اعضاء خانواده علاقمند بود و كمك به خانواده را دوست داشت.تحصيلات را تا سوم راهنمايي ادامه داد و سپس عازم جبهه گرديد.در دوران تحصيل دانش آموز  خوب و زرنگي بود و به خاطر رفتن به جبهه مدرسه را ترك كرد.

از دوستان او مي توان  برادران اكبر صابري،محمود بازياري و شهيد عليناز مقدس را نام برد.بيشتر اوقات فراغت خود را در مسجد و بسيج مي گذراند.به ولايت فقيه اعتقاد راسخ داشت.از خصوصيات اخلاقي وي صداقت،شجاعت و امانت داري ايشان را مي توان نام برد.نمازش را هميشه در اول وقت و اغلب در بسيج و به جماعت مي خواند.خوش رو و خوش برخورد بود و شهادت را تولدي دوباره مي دانست.با ديدن شهداء خيلي متاثر مي شد و مي گفت كه از اين قافله عقب مانده است.

با وجودي كه سنش كم بود اما دوبار  در عمليات ها شركت نمود .يكي عمليات شكست حصر آبادان و ديگري عمليات فتح المبين . ابراهيم با دست بردن در كپي شناسنامه اش  در سن 14 سالگي به جبهه رفت.  در نامه هايش بيشتر در مورد جبهه و حال و هواي آنجا برايمان مي نوشت.بعد از شهادت يكي از همرزمانش به نام عليناز مقدس  خيلي ناراحت شده بود.و همان بعد از شهادت ايشان بود كه براي آخرين بار به جبهه رفت.

13 روز بعد از شهادتش از طريق بسيج از واقعه باخبر شديم.او را به بيمارستان نيروگاه اتمي بوشهر منتقل كرده بودند و توسط رضا لهسايي شناسايي شد.و 14 روز بعد از شهادتش در روز 13 فروردين 1361 او را تا گلزار شهداي دالكي بدرقه كرديم.

 

شهيد در ياد دوست و همرزمش:

اين جانب اكبر صابري از دوستان دوران راهنمايي و همكلاسي شهيد ابراهيم لهسايي هستم .

ابراهيم با شروع جنگ تحميلي جذب بسيج شد و تغييرات مهمي در رفتار وي ايجادشد و بيش از پيش پاي بند به احكام اسلامي شد.

ايشان در دعاهاي كميل و توسل كه در محل برگزاري مي شد شركت مي كرد و بعضي اوقات شبانه به قطعه شهداء - كه البته در آن زمان 2 شهيد در آن آرميده بودند مي رفت و با آنها نجوا مي كرد.

از ويژگي هاي اخلاقي ابراهيم كوچك نفسي و تواضع وي بود.رابطه اش با دوستان بسيار صميمي بود.هميشه مهربان بود و از هر كمكي به دوستانش دريغ نمي كرد .دوستانش نيز هميشه از او به نيكي ياد مي كنند و شهادتش دوستان را فوق العاده متاثر كرد.

ابراهيم به ولايت فقيه اعتقاد جدي داشت و امام خميني را بسيار دوست داشت و در بسياري از نامه هاي خود كه از جبهه مي فرستاد دوستانش را به اطاعت و حمايت از امام راحل توصيه مي كرد.وي نهادهاي انقلابي را لازمه حفظ نظام مي دانست و خود عضو فعال بسيج محل بود.همچنين براي روحانيت نيز احترام خاصي قايل بود.

با گروههاي ضد انقلاب بسيار مخالف بود و در قالب گشت هاي بسيج نسبت به خثني كردن توطئه آنها همت مي گماشت.ايشان دفاع از كيان مملكت را يك تكليف شرعي مي دانست و در جمع آوري كمك هاي مردمي و ارسال آن به جبهه همكاري مي كرد.

ابراهيم بعد از برگشتن از جبهه حال عجيبي داشت.براي رفتن دوباره به جبهه بي تابي مي كرد .و نهايتاً در اسفندماه سال 1360 براي بار دوم به جبهه اعزام شد.و در عمليات فتح المبين شجاعانه شركت كرد و در همين عمليات به آرزوي خود رسيد.