زندیگنامه شهید

در سپيده دم روز سوم تيرماه سال 1342 مردي از قبيله نور ظهور مي يابد در هنگام طلوع خورشيد نوزادي با تولد خود روشني بخش محفلي مي شود نه ماه در انتظار آمدنش آن خانواده لحظه شماري كردند . فرزندي كه پسر است نوزاد متولد شده فرزند پنجم خانواده مي باشد. پدر نام آن نو رسيده را خدابخش مي گذارد ، خدابخش يعني هديه اي كه از خداوند به انسان بخشو ده است . او از پدري به نام علي و مادري مهربان به نام ماه صنم متولد مي گردد . پدر و مادري كه در عشق ورزيدن به فرزند خود و تربيت صالح او هرگز دريغ نورزيدند آن طفل بزرگ و بزرگتر مي شود تا اينكه پاي او به مدرسه دوم گشوده مي شود مدرسه اول او خانه و مدرسان او پدر ومادر او بودند ، اينك تحصيل نيز بايد مكمل تهذيب گردد تا هر دو بال و پري باشند جهت تكميل پرواز تا اوج ملكوت شهيد صيادي در سال 1348 در روستاي كلمه و در مدرسه مژده ( وحدت ) شروع به تحصيل مي نمايد او در سال اول تحصيلي در محضر معلم خود « مجلس آرا » تلمذ مي زند تا روزگاري نه چندان دور عرفاي دلسوخته و دانشمندان بزرگ در مقابل روح سراپا به معراج رفته او زانوي تلمذ  زنند.ساير معلمان اين شهيد عبارتند از آقايان شهرياري ، اسفندياراسفندياري و تني چند از ساير معلمان زحمت كش . وي دوران تحصيل دبستان را با زحمت پشت سر گذاشت و راهي مدسه راهنمايي گرديد . از ميان دوستان و همكلاسي هاي آن شهيد مي توان حسين قشقايي ، غلامرضا شجاعي ، علي غلامي ، امراله گلچين ، خضرجمالي ، خسرو فخري و... را نام برد متأسفانه فقر مال باعث مي گردد تا ايشان مدرسه را رها كرده و به كمك پدر خود نسبت به تهيه امور معيشتي و ارزاق براي خانواده پر جمعيت خود كه تنها نان آورش پدر مي باشد بپردازد . خانواده آن شهيد از راه كشاورزي امرار معاش مي كردند و زندگي بسيار سختي را تحمل مي نمودند . پدر بزرگوار آن شهيد بدليل آنكه خود زمين كشاورزي و باغ نداشت ناگزير بود روي زمين هاي اهالي فعاليت نمايند و از حاصل دست رنج خود قدري از سهم محصول بدست آمده را به خود اختصاص مي دهد .

در سالهاي كودكي شهيد صيادي قحطي سالي در منطقه رايج بود و كمبود باران باعث شده بود تاحتي كشاورزي كه تنها منبع درآمد مردم بود نيز كم رونق گردد آن شهيد والامقام دست به هر كار شروعي جهت ترميم معيشت خواهران و خانواده خود مي زد و اصلاً از كار كردن ابايي نداشت او شخص بيكار را بي هنر مي دانست و مي گفت :« خداوند بنده خود كار را دوست دارد .» كارهايي از قبيل كاه گل ، ساخت و ساز خانه ، كاه فروشي و غيره ... پدر و مادر علاقه خاصي به اين فرزند داشتند و از ميان همه فرزندان خود به اين فرزند احساس متفاوتي داشتند . مثلاً زماني كه پدر و مادر شهيد تصميم مي گيرند به مشهد مقدس مشرف گردند تنها فرزندي را كه با خود مي برند همين فرزند بوده است . اكنون اين خانواده داراي سه فرزند پسر و سه فرزند دختر مي باشند كه خداوند همه آنها را مستدام بدارد . فرزندان نسلهاي آينده آنان را نيز .

 

ذكر صفات و سجاياي اخلاقي شهيد :

شهيد صيادي شخصي متوازع و انساني متوازع بود به شهادت اهالي روستاي كلمه و روستاهاي همجوار ،ايشان شخصي پاكدامن ، راستگو و خوش اخلاق بودند . روح لطيف و مهربان او خواهان سعادتي بود كه هر كس را شيفته خود مي ساخت . شهيد صيادي اهل نماز ، ورع و عبادت بود . هميشه ايام خوشحال بود. هرگز ديده نشد كه با صداي بلند كسي را صدا بزند.بسيار مهربان بود و در بيشتر اوقات با دوستان هم كلاسي محلي خود دقت خويش را مي گذراند،شهيد صيادي حتي در دوران كودكي نيز نماز را بجاي مي آورد.يكي از صفات بارز آن شهيد والامقام اين بود كه چون محرم فرا مي رسيد او نيز سياه پوش مي شد و تا پايان محرم وصفر لباس سياه را به نشانه سالار و سرور شهيدان از تن بيرون نمي آورد.هميشه در صفوف مقدم عزاداري و سينه زني ائمه اطهار (ع)حاضر بود.اگر به سابقه او نگاه شود مي بينم كه در قبل از دوران انقلاب حكومت ستم شاهي نيز به شدت با جريان هاي مخالف انقلاب درگير بود.

اينك بعد از گذار سال ها از شهادت آن مرد خدا آنات و لحظاتي را به ياد مي آوريم كه در فضاي آكنده از رايحه صلوات به سوي جبهه مي شتابد.آقاي محمود خرم يكي از دوستان شهيد مي باشد كه در بيان سجاياي اخلاقي شهيد مي گويد:«آن شهيد اسوه صبر و مجاهدت بود در ميان خيل بندگان امروز.اين نكته را از آن جا فهميدم كه وقتي به همراهي ايشان به جبهه اعزام شديم.در هنگام تقسيم نيروها مي گفت،كجاي جبهه نياز بيشتري است؟ما را به جايي بفرستيد كه نياز بيشتري به نيرو مي باشد و از آن رو بود كه ما را به دزفول اعزام كردند.»چه بسيار شهدايي كه از طريق جهاد سازندگي بوشكان به جبهه مختلف اعزام گرديدند.

جهاد سازندگي بوشكان قدمگاه شهداي بسياري بوده است.قدمگاه شهدايي هم چون شهيد صيادي،شهيد جهانديده،شهيد زارعي و شهيد ... .اكنون نيز با تو سخن مي گويم.با تو و خيل نيروهايي را كه پرورش دادي و با آزمون ابتلائات آنان را ايمان بخشيدي.گرچه نهادي كوچك و در دل روستايي دور افتاده بود،اما چه خدمت ها كردي.

دست هاي حاج خليق آن مرد خدا نيز خسته مباد.هم او كه براي محرومين از جان مايه مي گذاشت و نيروهاي لشكر خدا را آموزش مي داد و به جبهه شرف مي فرستاد.دست هاي تمامي جانبازان و رزمندگاني كه يادگاران دوران دفاع مقدسند نيز خسته مباد.درود بر قلب پرفتوتشان كه هنوز به عشق امامت و ولايت مي تپد،مرحبا!آخرين نگاهي كه اهالي محل بر رخساره شهيد صيادي مي نشانند نگاهي بوده است كه با دستان خود پيشاني بند قرمزي كه بر آن نقش و نام حسين (ع) نگاشته بوده است را بر پيشاني مي بندد و راهي ديار عشق مي گردد.در اين كار راز و رمزي نهفته است كه آدم را از خانه و كاشانه و زن و فرزند مي برد و به حضرت حق مي رساند و من و تو از آن بي خبر.نه برادر،خداوند به همه توفيق پيشاني بند قرمز بستن و به ديار سرزمين شهادت رفتن را نمي بخشد.