ما خوب ميدانيم تمام اين جنگها و جدالها براي حفظ نماز است و اين صدام كافر واين آمريكاي جنايتكار فكر ميكند با ريختن خون جوان ها مي تواند ما را شكست بدهد من ميروم تا راه كربلا را باز كنم وصيتم به خانواده اين است كه هرگز در سوگ من گريه و زاري وضعف نكنيد براي شادي و خوشحالي اشكالي ندارد و شما پدر و مادرم صبر كنيد تا روز قيامت نزد حضرت رسول (ص)وحضرت فاطمه (س) رو سفيد باشيد انشاء الله و از همه كسانيكه خاطر مرا مي خواهند ميخواهم هميشه بخصوص موقع نماز براي امام و پيروزي رزمندگان اسلام دعا كنيد . برادران پايگاه مقاومت شهيد باهنر از شما ميخواهم اگر شهيد شدم تفنگ  افتاده بر زمين مرا بر بر دوش گرفته وتا نابودي كامل دشمنان اسلام راه شهيدان را ادامه دهيد در تمام مراسم كميل وتوسل وتشيع جنازه ها ومراسم شهدا شركت نمائيد كه ما هر چه داريم به بركت همين دعاهاست به اميد پيروزي حق بر باطل وطول عمر امام عزيزمان تا ظهور حضرت حجت (عج) ./

خاطره خواهر  شهيد حسين حسين پور :

در تاريخ 9/1/81 در سفر بازديد از مناطق جنگي هنگام عبور از پل كرخه و رفتن به طرف منطقه عملياتي فتح المبين برادرم با موتور بسيجي به دنبال ماشين ما مي آمد و چون من پاهايم درد مي كرد پوتين خود را به من داد وبه دنبال ماشين ما مي آمد واز ما مي خواست كه به كرخه محل شهادت برويم ووبعد از مدتي كه ما را همراهي كرد خداحافظي كرد واز ديده هايم پنهان شد .