زندیگنامه شهید

از جمله  شيران شرزه  روز و از سالكان طريقت معشوق ,با نفس قدسيه  اش در سال 1344 با  قدوم  ميمونش خانه محقر عبد الله فقيه را در روستاي چارك از منطقه دلاور خيز دشتي گرمي بخشيد . شجاعت وذكاوت از جمله خصوصياتي بود كه از همان دوران كودكي از چهره اش هويدا بود. بر اساس فطرت پاك و تربيت اصيل خانوادگي هنگام با تحصيلات ابتدايي در در زادگاهش به فراگيري  قرآن و معارف اسلامي اهتمام نمود . دوران تحصيلات ابتدايي عباس مقارن با اوج گيري ملت ستمديده ايران بر عليه رژيم 2500ساله ستمشاهي بود . سرشت مذهبي و طبع نا آرامش اجازه نمي داد خاموش و نظاره گر باشد از اين رو گاه ديــده مي شد كه درس وكلاس و خواب و خوراك را رها مي كرد و بدون ترس واضطراب در نهايت بي باكي به تكثير و توزيع اعلاميه هاي پوستر ها ، نوار هاي سخنراني امام وديوار نويسي در سطح شهر وروستا مي پرداخت .

كانون وجودش مشتعل از عشق به اسلام وكشور ورهبر بود و همواره به اطاعت از فرامين امام ,برپايي مراسم نماز ,دعا ونيايش اصرار داشت و خود در اين مسئله پيشگام بود .مظهر صبر واستقامت در همه ابعاد  بود.

صبر بر اطاعت ,صبربر مصيبت وصبر بر معصيت .از آنجا كه سرّ ي پر شور و روحي نا آرام داشت در سال 1360 همگام با آغاز جنگ تحميلي با سن كم و جثه كوچك ، روح باند خود  را با شركت در جبهه هاي جنگ ،  با ارواح دلير مردان خطه ايثار وسالكان طريق حق  و حقيقت پيوند زد تا شايد از اين چشمه سار زلال خونين جرعه اي برگيرد .

بيش از 12 نوبت در جبهه ها حضور پيدا نمود ودر پشت جبهه ها نيز به جمع آوري اعانات و كمك هاي مردمي به مي پر داخت همواره فردي متخلق و خود ساخته بود . سلوك اجتماعيش به گونه اي بود كه در عين تواضع    هر گونه كج انديشه هاي مشكوك را به بند نقد وانتقاد مي كشيد . بر منافقين كور دل ترحم نداشت . از اين رو بود كه ، وي براي اولين بار نبود كه مرگ سرخ را استقبال مي كرد .

در اوج مبارزات مردمي و در تمامي جبهه ها و صحنه ها خود را با   سلاح مجهز مي كرد . از طرفي زبان انتقادش را بر منافقين و دشمنان اسلام و تفرقه افكنان نشانه مي رفت و از اين جهت بود كه از ميان خطوط بي شمار زندگي  خط سرخ شهادت را در مسير تكامل معنوي خويش بر گزيده بود . ايشان  معتقد بود انقلاب نبايد در محدوده مرزها   بماند ، بلكه بايد با عمل به آرمانهاي انقلاب اسلامي پا را از مرزهاي خاكي بيرون نهاده و در راستاي جهاني شدن انقلاب اسلامي و در نهايت پيوستن به انقلاب جهاني حضرت مهدي (عج) در هر زمان كوشيد .

در راستاي پيروزي انقلاب اسلامي براي احياي فرهنگ غني اسلامي ، در سال 1358 به اتفاق تني چند از دوستان و همرزمان روستاييش ، با خريد و جمع آوري كتب و   تأسيس كتابخانه مهدي موعود در زادگاهش چارك اقدام نمود كه امروز نقش و نمود عيني آن در تذهيب و تعليم جوانان اين روستا آشكار است .

آري عباس الگوي شجاعت , سخاوت و عبادت پس از شركت در چندين عمليات از جمله فتح المبين , بيت المقدس , چزابه و رمضان سرانجام با شركت در عمليات خيبر در تاريخ 12/12/62 سجاده خونرنگ عشق را بگسترد و عاشقانه كبوتر روحش را از قفس تنگ ماديات به پرواز درآورد , روحي لطيف كه  براي هميشه نظاره گر عروجي خونين بر بال ملائك گرديد و در نهايت پس از چندين سال ماندن در زير آفتاب گرم مجنون همگام با خيل شاهدان شهيد در تاريخ 11/3/76 به آغوش منتظر مادر بازگشت و چشمان به انتظار نشسته منتظران خويش را  ، گريانيد .

 

 

 

سجاياي اخلاقي شهيد[1]

يكي از نيرو هاي فعال و خدمت گزار در مراسم سوگواري حضرت ابا عبد الله الحسين بود و در نظم آن مي كوشيد .

ارادت خا لصا نه اي به رهبر معظم انقلاب حضرت امام خميني (ره) داشت وتحول فكري شهيد از انديشه هاي ايشان نشأت مي گرفت ودر زمينه هاي ديني واجتماعي از ايشان تقليد مي نمود .

از ولايت فقيه بخصوص حضرت امام حمايت فراواني مي كرد وسعي داشت در خط ايشان حركت كند كه مبادا از رهنمودهاي ايشان سرپيچي كند از افراد ديگر نيز مي خواست  كه درخط امام حركت كنند واز راه راست انقلاب منحرف نشوند.

درخصوص مبارزات سياسي وي قبل از انقلاب ، با وجود اين كه شهيد در مقطع راهنمايي تحصيل مي كردوآن زمان   با شروع مبارزات مردم بر عليه شاه خا ئن مصادف بود ولي  شهيد با سن كمي كه  داشت  بسيار مبارز وفعال بود . باچندنفرازدوستان خود كه يكي از آنها نهاشهيدسالمي بود ، به پخش اعلاميه هاي حضرت امام وهمچنين عكسهاي ايشان وديوار نويسي مي‌پرداخت .

آرزويش پيروزي انقلاب اسلامي ورزمندگان اسلام بود وهميشه به فكر آنان بود .باجهادسازندگي وسپاه پاسداران در زمينه هاي فرهنگي همكاري فراواني داشت ودر بعضي شبها در روستا به نگهباني مي پرداخت وتمام هم وغم وي خدمت به مردم وروحانيت بود.

به شهادت عشق مي ورزيد وهنگامي كه يكي از بچه ها شهيدمي شد بسيارافسوس مي خورد كه چرامن لياقت شهادت را ندارم حتي در نامه اش به اين حقيرنوشته بود كه شهادت سعادتي است كه نصيب هركسي نمي شود ويكباربه بنده گفتند كه تا جبهه هست من در جبهه ها مي ما نم وهر گاه جنگ تمام شد به لبنان وفلسطين خواهم رفت وبا ا سراييل غاصب مبارزه خواهم كرد  .

باخانواده هاي شهدا خيلي صميمي ومهربا ن بودواحترام  خاص برايشان قائل بود وگاهي از خدمت به آنان غافل نمي شد وهنگامي كه پدريا مادر شهيدي را مي ديد غمگين وناراحت مي شد .

 

هنگامي كه خبر شهادت شهيد ابطحي را شنيد سريعاً خود را به منزل شهيد رساند وبسيار گريه نمود .  بعد به گلزار شهدا رفت  وهمانجا به تنهايي گريه مي كرد . هميشه دعا مي كرد تا شهادت نصيبش شود وبه خيل شهيدان بپيوندد .

هميشه الهاماتي را كه در جبهه مي‌ديد براي دوستانش بازگو مي‌كرد.

يكي از بستگانمان كه به مكه مكرمه مشرف شده بودند ايشان را در حالي كه در باغي ايستا ده و  يك دستش    نيز قطع شده است ديده بود .

به غير از كتابهاي درسي به كتابهاي مذهبي وتاريخي نيز علاقه داشت وقبل از اينكه به شهادت برسند  طي نامه اي به بنده سفا رش كرد كه كتابهايي را كه در صندوق گذاشته ام به كتابخانه اهدا نماييد وما نيز به سفارش وي عمل كرديم .

اوقات فراغت خود را بيشتر در منزل وكمك به خا نواده يا در كتا بخا نه روستا و به مطا لعه كتابها مي گذراند .  اينجانب علي فقيه برادر شهيد عباس فقيه با توجه به اينكه برادر شهيد هستم ليكن ايشان فردي مخلص و مذهبي وبا روحيه اي بسيار بالا و داراي اخلاقي نيكو بود و با همه اعضاي خانواده بخصوص پدر و مادرم بسيار مؤدب بوده و خانواده را بسيار احترام مي نمود   در دوره راهنمايي كه مصادف با اوايل انقلاب بود  شب و روز آرامش نداشت و با بچه هاي ديگر روستا به پخش اعلاميه ها و تصاوير حضرت امام (ره) و نوشتن شعار بر روي ديوارها مي پرداخت رفتارو كردارش با پدر ومادرم بسيار خوب بود و حتي احترام ساير اعضاي خانواده را نيز بر خود واجب مي شمرد .

 

از صفات و ويژگيهاي اخلاقي شهيد ميتوان به تواضع و فروتني اشاره كرد كه هميشه با افراد روستا پيش قدم براي سلام مي شد و خود را كوچكتر از همه مي دانست . فردي با حيا و فاقد تكبر و خود بزرگ بيني   بود . ، در حفظ امانت و اسرار مردم بسيار كوشا بود . با حوصله و سعه صدر بود و حتي مدتي كه در كتاب خانه مشغول به فعا ليت بود با افراد مراجعه كننده برخوردي بسيار عالي داشت و از اين نظر مردم از وي اظهار رضايت مي كردند ، با دوستان و همسايگان بسيار صميمي و گشاده رو بود نظم و انضباط را در كارهايش رعايت مي نمود و به عهد و پيمان خود نيز وفادار بود .

در مورد جذابيت و محبوبيت شهيد در ميان مردم روستا اين را بگويم كه همه از وي بسيار راضي و خوشنود بودند زيرا ايشان در مسافرت مراعات حال افراد ضعيف و بزرگ تر از خود را داشت  يكي از افراد مسن روستا مي گويد : يك روز در هواي سردي   عازم خورموج بودم . شهيد جلوي ماشين نشسته وتا بنده را ديد فوراً از جاي خود بلند شد و جاي خود را به من داد وخود عقب وانت نشست ، بخاطر اينكه جايش را به پيرمردي داده باشد . بسيار كوچك نفس و وظيفه شناس بود . نگراني مردم بعد از مفقود شدن وي مشهود بود . گاهي ديده نشد كه با كودكي برخوردي تند وخشن داشته باشد .

با دوستانش بسيار صميمي و ساده برخورد مي كرد . با اخلاق نيكو و پسنديده اش دوستان را به راه اسلام و انقلاب هدايت مي كرد و در تشويق و ترغيب افراد به آمدن به كتا بخا نه بسيار كوشا بود . كتابهاي مذهبي و تاريخي در اختيارشان مي گذاشت و آنها را به رفتن به جبهه تشويق مي نمود وبه دوستانش نصيحت مي كرد كه با افراد ناباب و كج سليقه ارتباطي نداشته باشند و خواهران را  نيز به رعايت حجاب تو صيه مي نمود .

سعي داشت كه مبادا حق كسي را پايمال نكرده و حقوق ديگران را رعايت نمايد .

ايشان قرآن را در زمان كودكي نزد سادات روستا فرا گرفت و سعي مي كرد با معاني آن آشنا شده و در حد توان به دستورات آن عمل نمايد ، خود شروع كننده ي دعاي كميل و توسل بود ودر مسجد شركت فعال داشت و بچه ها را نيز به شركت در مراسم دعاها ترغيب مي نمود و هر جا كه بود حتماً خود را به دعا و نماز مي رساند  . زمان اعزام به جبهه قرآن و دعا را در ساك دستي خود مي نهاد كه آنها را بخوا ند و هميشه با خود داشته باشد .

چون خود از كساني بود كه در نماز جمعه و جماعت شركت مي كرد تمايل داشت دوستانش نيز شركت كنند .ايشان در انجام فرائض ديني پايبندي زيادي داشت . نماز اول وقت را خيلي مهم مي دانست و هر گاه صداي مؤذن را مي شنيد فوراً خود را به مسجد مي رساند تا مبادا نمازش از وقت بگذرد . سعي مي كرد نماز را با خضوع و بدون عجله  بخواند و بر ترك محرمات تاكيد داشت و حتي به تنهايي در اتاقي مي خوابيد وبا اينكه نو جواني بود نيمه شب بلند مي شد و نماز شب مي خواند .

بعضي از دوستان وي در سپاه و همچنين در نيروي انتظامي  ويكي ديگر از دوستا نش هم اكنون به عنوان روحاني محل مشغو ل به خد مت مي باشند وچند نفري هم شغل آزاد دارند. شهيد هميشه مي‌گفت كه :  نبايد جبهه ها خالي شود و ما را به رفتن به جبهه تشويق مي كرد .مي‌گفت : امام وانقلاب را ياري نموده وروح شهدا وامام زمان (ع)را شاد نماييم . حتي به بنده نيز توصيه مي كرد كه هر دويمان به جبهه برويم ومي گفت :  خانواده اي از اصفهان چهار  شهيد به اسلام تقديم كرده چه اشكالي دارد  ما نيز دو شهيد به اسلام وقرآن تقديم كنيم كه باعث افتخار هر دو جهان است .

اولين بار سيزده ساله بود كه به جبهه ها ي كردستان   اعزام شدوچون قد كوتاهي داشت به او مي‌گفتم مبادا كردهاي منافق شما را اسير كنند.

عامل تشويق وي در رفتن به جبهه ها ايمان ايشان وعلاقه  خود او بود آرام و قرار نداشت وبا وجود مما نعت بسيج از اعزام وي به دليل كمي سن ، وي اقدام به دستكاري در شناسنا مه اش نمود تا مانع اعزام او نشوند.

توصيه ايشان هنگام اعزام به جنگ اين بود كه در حفظ وصيا نت از انقلاب اسلامي و خدمت به محرومين كوشا باشيد .

در پشت جبهه ها به جمع آوري كمكها ي مردم مي پرداخت و خود در اين مورد پيش قدم مي‌شدند .در زمان حضور در جبهه براي حقير چند نامه نوشته بود كه يكي از نامه ها مثل وصيتنامه نوشته شده بود ودر آن ذكر كرده بود كه مبالغي پول بدهكا رم وآن را پرداخت كنيد ومدت شش ماه برايم نماز ويكماه نيز روزه بگيريد وكتابها يم را به كتابخانه اهدا كنيد ومبلغ 5000 تومان پول از وي نزد من به امانت بود  كه گفته بودند   به فقرا دهيد وهر گاه كه شهيد شدم قبر مرا در قبر ستان روستاي چارك ودر كنار قبر شهيد ابطحي وشهــــيد فقيه حسيني قرار دهيد كه متأ سفا نه نامه هاي ايشان مفقود گرديده است .

هر گاه از جبهه   بر مي گشت روحيه اش خيلي خوب بود و بچه هاي روستا را جمع  واز خاطرات جبهه و جنگ برايشان تعريف مي كرد . وآنها را به رفتن به جبهه ترغيب مي نمود .در موقع تسويه حساب بعداز سه ماه  پولي نمي گرفت و مي گفت :  آن را به حساب 100  امام واريز كنند.

موقع برگشتن خاطراتي از رشادت وغيرت رزمنده ها برا يمان تعريف مي كرد .

آخرين باري كه به جبهه ها اعزام شد مثل دفعه هاي قبل شور وحال عجيبي داشت  .

شهادت ايشان از طريق بنيا د شهيد خورموج واز زبان آقايان طوافي وحسين زارعي به ما اطلاع        داده شد .

مايه بسي افتخار است كه در راه اسلام و قرآن شهيد شده وهمچنين افتخاري بس بزرگتر از اينكه ادامه دهنده راه شهيدان باشيم ، انشاء الله . خدا را شاكرم كه افتخار به خيل شهيدان پيوستن آن هم در سن 18 سالگي وبه ديدار معبود شتافتن همچون مولايش حضرت قاسم (ع)آن هم در صحراي سوزان كربلا وبا لبي تشنه نصيبش شد.

محل دفن شهيد در روستاي چارك ازطوابع شهرستان دشتي وگلزار شهداي اين روستا مي باشد .

شهيد به مدت 13 سال به صورت مفقو د الا ثر بوده واز وي تنها استخوان جمجمه سر   ودست و پايش بود .

گروه تفحص شهدا جسد وي را پيدا نموده اند ودر سال 1375 تشييع شد .

تشييع جنازه بسيار باشكو هي بودتمام اهالي روستاي چارك  وهمچنين برخي روستاهاي اطراف در اين مراسم شركت كرده بودند و از كنار مسير اصلي راه ، مردم چشم انتظار عزيز پرپر شده اي را مي كشيدند كه 13 سال مهمان خاك تفتيده خوزستا ن بود . مادري باچشماني اشك آلود از فراق فرزند ، ميوه دلش را در آغوش مي كشيد   وهمچنين دوستاني را كه آرزوي ديدن همدم گمشده شان را داشتند ،  صحنه هايي بسيار زيبا وبه ياد ماندني را به وجود آورده بود . پير وجوان زن ومرد وحتي كسا ني كه او را نديده بودند واز او فقط خاطرات ايثار واز خود گذشتگي در ذهنشان باقي بود به سر و سينه مي زدند و وي را با شعر سوزناك

                 كجاييد اي شهيدان خدايي                     بلا جويان دشت كربلايي

و

   اين گل پرپر از كجا آمده                        از ســـــفر كرببلا آمده

به آغوش خاك سپردند وافتخار مي كنم كه از خانواده شهدا هستم واميدوارم خداوند اين توفيق را به ما بدهد كه در راه عقيده و مسير سختي كه برادر شهيدم پيش رويم نهاده قدم بر دارم وادامه دهنده راه او باشم.

شهادت ايشان خود گو اه حضور معنوي شهيد در تمام امورزندگي ماست .خون شهدا به وسيله اعتقادات وايمان افراد جامعه وادامه دادن راه آنان پاس داشته مي شود .وپيامم به مردم اين است كه احترام خانواده شهدا را نگه داشته وارزشهاي آنان را هميشه زنده بدارند و مسئولين نيز توجه بيشتري به خانواده شهدا نمايند .

1- اززبان جناب آقای علی فقيه برادرشهيد 

زندگینامه نامه والدين شهيد

مدينه موثق فرزند حسين در سال 1308 در خانواده اي مذهبي در روستاي فقيه حسنان متولد شد پس از مدتي در سال 1332 با فردي بنام عبدالله فقيه ازدواج نمود . همسرش جهت امرار معاش و گذراندن زندگي  راهي كشور هاي خليج فارس گرديد و ايشان تربيت فرزندان و كار منزل را با مشقتها و سختيهاي فراوان بر عهده گرفت و حاصل اين ازدواج 2 پسر و2 دختر بود كه يكي از فرزندان پسر ايشان بنام عباس فقيه در سال 1362 به فيض عظيم شهادت نائل آمد و هم اكنون مادر شهيد با همسرش در روستاي چارك زندگي مي كنند .