سجايای اخلاقی  شهيد

شهيدابراهيم تنوراازكودكي مي شناختم .ازوقتي كه درمدرسه ابتدايي بوديم،به طورعجيبي باهم انس والفت پيداكرديم.ايشان زودترازمن تحصيلات ابتدايي رابه پايان رسانيد.شهيدبه خاطرفقرمالي ودوربودن ازمادرادامه تحصبلات برايش دشواربودودراين خصوص من واقعاً افسوس مي خوردم امام كاري ازدست من ساخته نبود.شهيدابراهيم تنوفردي مؤدب،مؤمن وداراي فضائل اخلاقي برجسته اي بود.

دردوران حياتش كسي ازاونرنجيد.ازهمان كودكي قرآن رانزدپدرش آموخت .بيشتراوقات به ديداردوستان مي رفت.به مسائل ديني ومذهبي بسيارپاي بندبودوانديشه اي ژرف داشت يك سال تمام درمنزلي به صورت اجاره اي دربوشهرباهم زندگي كرديم.

دربرابرنامحرم ظاهرنمي شدوهنگام صحبت كردن معمولاً سرش رازيرمي انداخت بـاوجودمشكلات زيادچهره اي خندان داشت.اوقات فراغت رابه مطالعه مي گذرانيد.

يـادم هست وقتي درجمع دوستان قرارمي گرفت،اين سؤال راتكرارمي كردكه انقلابي بودن بهتراست ياانقلابي ماندن؟!وازاين طريق دوستان رابه فكركردن وادارمي كرد.

شـهيدتــنونــقش روحانيت رادربه ثمررساندن انقلاب اسلامي مؤثرمي دانست وامام خميني رابسياردوست مي داشت.

شـــهادت اوبرايـــم باوركردني نبود.ازماندن وبودن خودم غبطه مي خوردم كه چرابايدشاهدپرپرشدن اين همه گلهاي پاك باشم.

 

او از حيث اخلاقي يك ورزشكار نمونه بود. زماني كه مــن مربي تيم شاهين روستاي درازي بودم، در بازي ها او راشركت مي دادم وعده اي ازدوستان معترض مي شدند كه بازي ايشان در حد مطلوبي نيست ولي بنده مي گفتم اخلاق و رفتار ايشان براي من مهم تر از بازي است. بعد از مدت كوتاهي كه در جبهه بود برايم نامه نوشت. درنامه اش چنين نوشته بود كه: آدم هاي محروم و فقير شانس كشته شدن درجنگ را زياد دارند.

از نحوه شهادت وي اطلاع دقيقي ندارم، اما بيشتر راويان بر اين عقيده هستند كه هنگامي كه شهيد سيدرسول پناه زخمي مي شود و شدت جراحت وي زيادبوده، ايشان مي رود تا هم رزم خود را نجات دهد و به پشت جبهه منتقل نمايد كه خود هم مورد اصابت تير دشمن قرار مي گيرد و به شهادت مي رسد. او با شهادت خود درس شجاعت و فداكاري را به ما مي آموزد.