ماه های آخر جنگ بود كه آبادان به محاصرۀ نیروهای عراقی درآمد. هیچ كس جز فرماندهی از این موضوع خبرنداشت. دائم می گفتند با تجهیزات كامل به خط شوید، امشب می خواهیم به عملیات برویم. جالب این كه می گفتند حتی پتو وكاسه بشقاب خودتان را هم بردارید و یك سوزن راجا نگذارید. می گفتیم این چه عملیاتی است كه این همه تجهیزات می خواهد، جوابی نمی دادند. سرانجام بعد ازچند شب بی خوابی و آماده باش صد درصد، اتوبوس ها آمدند و همه چیز و همه كس را سوار كردند و بار زدند. وقتی كاملاً ازمنطقه دور شدیم فرمانده گفت ما در محاصرۀ عراقی ها بودیم و حالا به سمت خاك خودمان عقب نشینی می كنیم.