احداث توالت و حمام در مناطق مختلف جبهه، با توجه به شرایط متفاوت جغرافیای طبیعی، فرصت خوبی برای ابتكار عمل رزمندگان بود. از توالت های شناور و روباز در هورالعظیم و جزیرۀ مجنون و اطراف كارون و اروندرود تا توالت های سادۀ مناطق كوهستانی در غرب كه با استفاده از فاصلۀ میان دو تخته سنگ و استتار اطراف آن ساخته می شد و روش های تهیۀ آب برای توالت و مجرای فاضلاب و رعایت نظافت محیط زیست ازجمله مسائلی بود كه به آن بسیار توجه می شد.
در مناطق جنگی، علاوه بر حمام های صحرایی پیش ساخته ، بچه ها با استفاده از حداقل امكانات موجود در هرمنطقه و بر اساس شرایط آب و هوایی حمام هایی می ساختند كه تنوع زیادی درشكل ساخت و تجهیزات داشت؛ حمام هایی به روش سنگ چینی از تخته های جعبۀ مهمات یا حمام هایی كه درشكاف كوه وبه صورت تونل در نقاط برف گیر .
برای گرم كردن آب این حمام ها، بچه ها ظروف كوچك و بزرگ فلزی، در اختیار داشتند و با افروختن آتش زیر تانكرهای آب و بشكه های بزرگ دست ساز، آب گرم می كردند و دست آخر ازوالور چراغ خوراك پزی یا در كتری برای مواقع اضطراری استفاده می شد.