در منطقۀ عملیاتی كربلای ٥، دشمن پاتك كرده بود و ما به علت كمبود مهمات مجبور به عقب نشینی بودیم . فرمانده گفت كه اگر این طور عقب نشینی كنیم، وقتی هوا روشن شود عراقی ها تمام منطقه را زیر آتش می گیرند و همۀ ما را تلف می كنند. دستور داد بچه ها با هم الله اكبر بگویند. همه این كار را كردند. عراقی ها به تصور این كه نیروی تازه نفس و مهمات فراوانی رسیده است، پابه فرار گذاشتند و ما توانستیم تعداد زیادی از آنها را اسیر كنیم یا به هلاكت برسانیم.