چکیده:
از جمله رذائل اخلاقی که انسان با آن مواجه می‌باشد، دلبستگی به دنیا و فرو رفتن در تمایلات نفسانی آن است. علاقه‌مندی به زیورها و زخارف دنیوی و افراط در دلدادگی به آن‌ها، انسان را از مسیر رشد و تعالی به دور داشته و غرق در مادیات می نماید. رذائلی همچون طمع‌ورزی، خساست، حرص، آزمندی در کنار زشتی‌هایی مانند کم‌فروشی، ربا، سودگرایی، دلالی، کلاه‌برداری، تقلب و... محصول دنیاطلبی است که در آموزه های اخلاقی و تربیتی به شدت نسبت به آن‌ها هشدار داده شده است. نقطه‌ی مقابل چنین صفات ناپسند رفتاری، فضائلی است که انسان را در جهت دستیابی به برکات اخروی رهنمون شده و به عنوان قطع کننده‌ی دلبستگی‌های دنیوی و نیل به ارزش‌های اخروی از آن‌ها یاد می شود. ایثار، فداکاری، انفاق و ... ارزش‌های والای اخلاقی هستند که شخص با اهداء اختیاری و آگاهانه‌ی برترین تمایلات نفسانی و دنیوی، خود را از آن‌ها رها نموده و به کمال نزدیک و نزدیک‌تر می کند.