پاي به جبهه گذاشتن من بخواست كسي نبود , بجز كسي كه چنين راهي ( راه امام حسين (ع) ) به ما نشان داد . ما هم اين راه را طي مي كنيم . جبهه نيز دانشگاه مي باشد كه معلم در آن حسين مظلوم (ع) و كتاب آن قرآن مي باشد . من رفتم به جبهه تا با خونم درخت اسلام را آبياري كنم و درخت اسلام را تنومند كنم تا ريشه اسلام در سر تا سر جهان رشد كند . مردم از ميوه هاي آن استفاده كنند و راحت زندگي كنند . حال سخنم با دوستان و كساني است كه وصيت نامه مرا مي خوانند . از شما تمنا دارم  امام را تنها نگذاريد . كسي كه شما را از بند اسارت نجات داد . كشور ما را آزاد و مستقل كرد . اسلام را دوباره زنده نمود . هرگز وي را تنها نگذاريد . مساجد را خالي نكنيد . همچنين دعاها ، مخصوصا دعاي كميل و خواندن نماز اول وقت ، صبر و بيداري در دين را فراموش نكنيد . اما شما پرورش دهنده گان اين روح و جسم من ، شما پدر و مادر عزيز . اگر زحمات شبانه روزي شما نبود بنده به اين حد از رشد و تكامل الهي نمي رسيدم . اگر نصيحت خير خواهانه و سعادتمندانه شما نبود چنين سعادتي شامل حالم نمي شد . از شما برادران غيور مي خواهم  سلاح بر زمين افتاده مرا نگذاريد برزمين بماند  . سلاح مرا بدست  بگيريد و بر فلب دشمن بتازيد . اگر جنازه من برنگشت هيچ ناراحت نباشيد . هر شب جمعه بر سر قبر شهداء شهر برويد و براي همه ي شهداء اسلام فاتحه بخوانيد. بگذاريد پيكر تكه تكه ام در جنوب يا غرب كشور با بادهايي كه بوي رشادت و حماسه مي دهند بدست امام عصر (عج) به خاك سپرده شود  زيرا در اصل روح ماست كه به معشوق خود ( الله ) مي رسد .

خاطراتي از مادر شهيد

شهيد دومين فرزند من مي باشد . به ما و نامادري خود بسيار احترام مي گذاشت. به فقرا كمك مي كرد . هيچ وقت نماز شبش را ترك نمي كرد .

درآمدي كه از كميته امداد عايدش مي شد  به رزمندگان جبهه و جنگ اهدا مي كرد . هنگام اعزام به جبهه كلاس سوم راهنمايي بود و داراي روحيه اي عالي و شهادت طلبانه اي بود . خبر شهادتش را از طريق همرزمانش مطلع شدم . از اين كه پسرم در راه قرآن و دين شهيد شده است بسيار خوشحال شدم .مردم نبايد  ارزش هاي اسلامي را پايمال نكنند . به اين ارزشهاي بدست آمده احترام بگذارند . زيرا براي بدست آوردن اين ارزشها هزاران هزار جوان را فدا كرده ايم  . ياد و خاطره همه ي شهداء گرامي باد .

 

رباب شريفي

ايشان در خانواده روحاني متولد شدند دومين فرزند خانواده و مجرد بودند شهيد كلاس سوم راهنمايي بودند كه به جبهه اعزام شد چهارمين بار بود كه اعزام مي شد 3 باربه جبهه رفته بود. ولي چهارمين بار كه رفت ولي نيامد . آخرين باري كه اعزام شد روحيه اي بسيار بالايي داشت خودش انتظار شهادت داشتند . ايشان قبل از شهادت خواب ديده بود كه به زيارت امام رفته اند با لباس بسيجي جمعيت زيادي نشسته بودند.

امام فرمودند : با پوتينت داخل شو . و ايشان با امام روبوسي كردند و نشسته اند . چهارمين باري كه اعزام شدند ديگه برنگشتند خبر شهادت ايشان را بسيجيها دادند اما مفقود الاثر بودند و بعد از 10 سال جسد ايشان تحويل ما دادنداما نگذاشتند ايشان را ببينم . قبل از تحويل جسد فقط يك مزار خالي براي درست كردند كه بعد از آوردن ايشان را دفن كرديم . ايشان فرزند مهرباني بودند نمازش ترك نمي شد . در سه ماه تعطيلي مدارس به كمك مردم مي شتافت و كميته امداد به ياري مردم مي رفت و هر چه هزينه بدست مي آورد به فقرامي داد . .سپس پدر شهيد شيخ عباس عاشوري براي اطمينان بيشتر به جبهه رفتند و بعد اطمينان از شهادت ايشان برگشتند . روحيه اي بسيار بالا داشتم براي اينكه در راه خدا رفته بود و ايشان را زياد در خواب ديده ام . بيشتر روزهاي جمعه دلتنگ ايشان مي شوم . جامعه بايد ارزش و اعتقادات شهداء پايمال نكند ومردم بايد امر به معروف و نهي از منكر كنند . هر وقت كه مي بينيم فساد زياد شده خيلي دلگرم مي شوم با خودم فكر مي كنم كه شهداء رفتند براي اينكه ما در آسايش و رفاه باشيم ولي جوانهاي امروز از شهداء فاصله گرفتند بايد راه شهداء را ادامه بدهيم .

 

نام شهيد : محمد عاشوري

نام پدر : شيخ عباس عاشوري

نام مادر : رباب شريفي

 

شهيد يكي از ياران با وفاي جبهه و جنگ بود . در تاريخ 25/8/60 جهت اعزام به جبهه از كنگان به سوي بوشهر حركت كرديم . بعد از ظهر همان روز به بوشهر رسيديم . شب را در بوشهر گذرانديم . يادم مي آيد  شهيد عاشوري قبل از اذان صبح از خواب بيدار مي شد و كليه رزمندگان را از خواب بيدار مي كرد تا نماز صبح را بجا آورند . بعد از آن براي اينكه بچه را به خود نزديك تر كند كلاس هاي قرآن و احكام براي آنها  داير مي كرد . ساعت 10 صبح به سوي شيراز حركت كرديم و 8 صبح روز بعد به شيراز رسيديم . در طي سفر شهيد عاشوري در اتوبوس نوحه سرايي مي كرد و بچه را با جبهه و جنگ آشنا مي كرد . ما 2 روز  در شيراز مانديم و روز سوم به سوي اهواز حركت كرديم . براي آموزش ديدن يك ماه در اهواز مانديم . بعد از آموزشي در تاريخ 9/9/60 ساعت 10 شب عمليات محرم  شروع شد . در كنار شهيد عاشوري بودم . واقعا مثل يك كوه استوار  بود . دلاورانه جنگيد . مثل طوفاني كه برگهاي خزان را مي ريزد . عراقي ها را از پاي در مي آورد  . همه مديون شهيد عاشوري بوديم . عمليات بصورت كاملا موفقيت آميز بود و منطقه از وجود عراقي ها پاك سازي شد .

 

همرزم شهيد ( يوسف بحريني )

 

شعري از شهيد محمد عاشوري

 

خرابه است اينجا نه سوسنگرد

پر از تير خمپاره و اخگر است

به هر گوشه جايي از توپ و تانك

همه كوچه و خانه اش سنگر است

اگر هست مخروبه اين شهر خون

ولي تا ابد جزئي از كشور است

هم ايران اسلامي است اين زمين

نه كس به جز اين سخن باور است

اگر پاره پاره تر از اين شود

نگهبان آن حضرت داور است

به صداميان گونه اي كافران

خدا ، حافظ دين پيغمبر است

پس هر كلوخ و بين هر درخت

يكي پاسدار است و شير نر است

دليلي كه اين ملك ملك خداست

سرباز دين و خدا ياور است

يكي آنكه با آنهمه ساز و برگ

شكست شما اندر اين سنگر است

شكستي كه جا مانده از ماشين و تانك

ز روبه صفت هاي بد گوهر است

كه پيروزي شير مردان ما

كه هر كودكش خود يكي لشكر است

دليلي است روشن كه ما پاينده ايم

و صدام بعثي نگون اختر است

 

 

سوسنگرد 25 /12 /1360

اين شعر را در يكي از مدرسه هاي راهنمايي اهواز نوشته ام

محمد عاشوري