اين وصيتنامه‌اي است كه من در سرباز خانهنوشته‌ام روزي كه به سربازخانه رفتم از خداي متعال خواستم كه تا خون در رگم است از امام و از كشور اسلامي و از ملت قهرمان دفاع كنم.

ولا تقولو لمن يقتل في سبيل‌الله اموتا بل احياء ولكن لا تشعرون.

گمان مبريد آنان كه در راه خدا كشته مي‌شوند مردگانند بلكه اينان زنده‌اند و در نزد خداي خويش روزي مي‌خورند.

سلام بر پدر عزيزم. پدر جان اينك من با سلاح ايمان و عشق به الله همچون كوه استوار و درياي خروشان به جنگ مزدوران متجاوز عراقي ودست نشاندگان آمريكاي مستكبر مي‌روم باشد كه جان ناچيزم را در اين راه فدا كنم و به اين بعثيها درسي دهم كه ديگر به فكر تجاوز به اين مرز و بوم نباشند من الآن در بهترين لحظه‌هاي خودم بسر مي‌برم و با گامهاي استوار به طرف معشوق خود مي‌روم درود بر پدري كه شب  و روز كار ميكرد  و دستهاي تاول زده خويش مرا  بزرگ و اربيت كردي و به جنگ فرستاد كه با اين تجاوزگران كه به اين مرز و بوم يورش كرده‌اند به نبرد پردازم و هيچ ترسي ندارم زيرا به گفته امام از قرآن كساني كه در راه خدا جهاد كنند چه كشته شوند و چه بكشند پيروزند و اين فرق اساسي مكتب ما اسلام با مكتبهاست و رمز پيروزي ما در همين است چون كفار پيروزي را در ظاهر مي‌بينند ولي ما نه پدر جان اينك در آخرين لحظات عمرم با شما وداع مي‌كنم و تنها خواسته من اين است كه اگر حق فرزندي را ادا نكردم قبلاً از دست من راضي باشيد و مرا ببخشيد سلام بر تو اي مادر عزيز كه تو نزديكترين و مهربانترين انسان در طول زندگي من بودي برايم زحمات زيادي كشيدي در كودكيم شبها بي‌خوابي كشيدي و به من شير دادي اينك بزرگ شدم و به من تربيت آموختي و از شما تشكر مي‌كنم و اگر حق فرزندي را ادا نكردم از شما مي‌خواهم كه مرا به بزرگواري خود ببخشيد ولي ترجيح دادم كه بين شهداي تاريخ باشم از زمان حضرت محمد و فرزند او يعني امام حسين و يارانش شهداي اين انقلاب بزرگ اسلام بر خواهر و برادر و همسرم: مادر جان سلام مرا به خواهرم برسان و وصيت منبه وي اين است كه فرزنداني شايسته و با ايمان براي جامعه تربيت كند زيرا اين ارزشمندترين كار و عبادت است: پدر جان سلام گرم مرا به برادرم برسان و وصيت من به ايشان اين است كه سلاح بر زمين افتاده مرا همچون سلاح خود در دست گيرد و با كفار تا آزادي قدس و صادر كردن اين انقلاب اسلامي به جهانيان بجنگد زيرا پيروزي نزديك است: اي خواهر و اي برادر و همسرم شما را اذيت كردم و مرا به بزرگواريخودتان ببخشيد.

ملتي كه شهادت براي او سعادت است پيروز است:

امام خميني

مادر و پدر عزيزم از اينكه مرا بزرگ كرديد و به جبهه فرستاديد سپاسگذارم اگر شهيد شدم ناراحت نشويد زيرا خواسته شما اين بود كه من به آرزوي خود برسم و شهادت هم آرزوي من بود بلكه بايد خوشحال شويد فرزند شما به خاطر اسلام ومكتب وقرآن وناموس و آزادي مملكت شهيد شده است.

مادر و پدر وهمسر من امانتي نزد شما بودم واز اينكه اين امانت را كه خدا بدست شما سپرده بود با اين خوبي نگهداري كرديد ممنون هستم والآن اين امانت را كه خدا از شما مي‌خواهد بنابراين نبايد ناراحت شويد(خانواده عزيزم اگر من شهيد شوم كه شهادت آرزوي من است برايم گريه نكنيد)

ونگذاريد كه كسي برايم گريه كند زيرا شهيد وقتي كه شهيد مي‌شويد پاك مي‌شويد و گريه براي آنها مفهومي ندارد و بجاي گريه كردن بعد از رفتن من راه امام كه همان راه پيامبر اسلام است برويد و در زندگي مبارزه در برابر طاغوتيان ومنافقين ادامه دهيد و برايم زياد خرج نكنيد و اما دوستانم خواهش مي‌كنم كه اگر ناراحتي از مندارند و من نتوانستم از دل آنها بيرون بياورم و بزرگي خويش ببخشيد چون آنها را نمي‌بينم تا از آنها حلاليت بطلبم:

من از راه دور خانواده عزيزم را ديده بوس مي‌نمايم و در خاتمه وصيت‌نامه از خداوند بزرگ براي خانواده شهدا و خانواده خود صبر وشكيبائي مسئلت مي‌نمايم:

اسماعيل زنده‌بودي فرزند عبدالحسين از روستاي حزب‌الله قباكلكي