شهید سمنبر عالی پور، اولین شهید زن استان بوشهر، در سال ۱۳۳۶، در خانواده ای محروم در روستای « سرمستان» از توابع شهرستان دیّر دیده به جهان گشود. دوران کودکی تا سن ۶ سالگی در روستای زادگاهش گذرانید. به علت فشار کدخدایان محل، خانواده شهید به ناچار مهاجرت را برگزیدند و به دیّر عزیمت کرده و در آنجا ساکن شدند. شهید در سن ۷ سالگی به مدرسه رفت و در همین سال شروع به نماز خواندن کرد. با توجه به هوش سرشاری که داشت، از دانش آموزان ممتاز و رتبه اول کلاس بود. دوره ابتدایی را با موفقیت کامل به اتمام رساند. به علت فقر خانواده نتوانست به تحصیلاتش ادامه دهد. با قرآن مأنوس بود و در طی مدت کوتاهی، این کتاب الهی را به خوبی فراگرفت. در سن ۱۵ سالگی ازدواج نمود. در همین ایام انقلاب اسلامی به اوج خود رسید و بندر دیّر نیز به عنوان یکی از کانون های انقلاب اسلامی در استان بوشهر سهم بسزایی در این اوج گیری داشت. شهید عالی پور در راهپیمایی ها و تظاهرات حضور فعال داشت و بدون هیچ چشم داشتی اقدام به تشکیل کلاس های سواد آموزی نمود و از این رو توانست تعداد زیادی از خواهران را باسواد نماید. شهید، از این طریق، خواهران مسلمان را به حضور در صحنه های انقلاب و تبعیت از فرامین امام خمینی (ره) فرا می خواند.

محرم ۱۳۵۷ فرارسید و حضرت امام خمینی (ره) طی پیامی این ماه را ماه پیروزی خون بر شمشیر خواندند. با توجه به سخت گیری هایی که برای برگزاری مراسم محرم در حسینیه های بندر دیّر از سوی مأموران رژیم شاه به وجود آمد، نیروهای انقلابی شهر دیّر، در شب سوم محرم در حسینیه ی اعظم تجمع نمودند و تصمیم به راهپیمایی اعتراض آمیز به این اقدام گرفتند.

صبح روز سوم محرم ، شهید عالی پور قبل از حضور در راهپیمایی، غسل شهادت نموده و خود را به صفوف راهپیمایان می رساند، با پیمودن خیابان امام حسین (ع) فعلی و طی نمودن مسیری از خیابان، که روبروی بخشداری محل( فرمانداری کنونی) بود؛ مأموران شاه شروع به تیراندازی می کنند که شهید از ناحیه کمر مورد اصابت گلوله قرار گرفته و خون زیادی از وی می رود، راهپیمایان او را به بهداری کوچک محل می رسانند؛ شهید عالی پور با وجودی از درد به خود می پیچید اما حضر نبود چادرش را از خود دور کند.

با توجه به وضعیت جراحتش، او را به بیمارستان بوشهر اعزام کردند که در بین راه، در حوالی روستای زادگاهش، سرمستان، با دهان روزه به شهادت رسید. با توجه به وصیت شهید و وضعیتی که در شهر دیّر حاکم بود، و ترس برادرش از ممانعت سربازان جهت خاکسپاری، پیکر مطهر شهید را در قبرستان قدیمی روستای سرمستان به خاک سپردند.