روحيات معنوي و تقيدات مذهبي :

در مورد مقام مؤذن روايتي است كه هر كس اذان بگويد در قيامت تا هر مسافتي كه صداي اذان او برود از چهار طرف زمين براي او گواهي و شهادت مي دهد .شهيد زورقي نيز به دليل علاقه اي كه به محيط با صفاي مسجد داشت مؤذن مسجد بود و هميشه مراسمات دعا و قرآن را او قرائت مي كرد .مسجد را منزل و مأ وايي براي دلش مي دانست چون در آن جا جسم و جانش در نتيجه نزديكي به خدا آرامش پيدا مي كرد .پس مي توان گفت كه او دو مقام والا دارد مقام مؤذن و مقام شهادت.

شغل شهيد:

شهيد زورقي در اوايل انقلاب به استخدام اداره آموزش و پرورش در آمد و در آن جا مشغول به خدمت شد .او علاوه بر خدمت در آموزش و پرورش در بسيج و سپاه و تعاوني (كمك به  محرومين ) به صورت افتخاري كار مي كرد .

وضعيت تأهل :

شهيد زورقي حدود سالهاي 59-60 ازدواج كرد و دو سالي زندگي مشترك داشت با وجود اين كه علاقة زيادي به همسر خود داشت و خود او را انتخاب كرده بود با اين وجود به مقتضاي موقعيت زماني و نياز كه به اين گونه انسانهاي وارسته و والا بود اكثر اوقات خود را در جبهه و جنگ بود .

جبهه:

شهيد زورقي از همان اوايل تحصيل فعاليت خود را در بسيج و سپاه شروع كرد وزمان شكل گيري انقلاب در راهپيماييهاي ضد رژيم شاهنشاهي شركت فعا ل داشت و در تبليغا ت  اسلامي دانشجويان نيز فعاليت مي كرد  مبارك بعد از شهادت برادرش مرتضي انگيزه بهتري براي رفتن به جبهه و خدمت به اسلام داشت و درست يازده ماه بعد از شهادت او در بهمن ماه سال 1361 به جبهه رفت و به مدت يك سال در جبهه بود .مبارك در آخرين اعزام در سال 1362 با مخالفت خانواده براي رفتن به جبهه مواجهه شد مادر و پدرش و ديگر اعزاي خانواده سعي مي كردند مانع از رفتن او شوند ولي او تصميم خود را براي رفتن به جبهه اين بار نيز گرفته بود و به نحوي راضي به ماندن نبود .مادرش كاملاٌ با رفتن او مخالف بود و دليل اين مخالفت بيشتر اين بود كه مي گفت : تو متأهل هستي و همسرت تحمل اين دوري تو را ندارد و بر اثر عواطف مادرانة خود شب قبل از رفتن به او گفت : اگر بروي شير م را حرامت مي كنم .مادرش مي گويد همان شب خودم از گفتن اين حرف پشيمان شدم كه چرا اين حرف را زده ام چون او خود هدف و راه خود را انتخاب كرده بود  .بلاخره فردا براي  بدرقه او به خانة  آنها رفتم به همراه خود پول و شكلات برده بودم و موقع براي شاد كردن او به روي سرش ريختم و گفتم برو پسرم ترا به خدا مي سپارم. او خوشحال شد و سرو صورتم را بوسيد و گفت : مادر انتظار من نيز از تو همين بود و از تو ممنونم و اين آخرين ديدار مبارك با مادرش بود تا اين كه دوباره بعد از گذشت نه سال مفقودالاثر بودن به ديدار مادر آمد . او هميشه مي گفت : اعتقا د ما با دشمن فرق دارد ،ما  خدا را داريم و بايد براي رضاي او جسم وجان خود را براي احياي اسلام به خطر بيندازيم .

مبارك در تاريخ 22/1/1362 در جبهه عين خوش مفقودالاثر گرديد تا اين كه بعد از سالها دوري پيكر پاكش توسط گروه تفحص شناسايي شد كه اين مدارك در موقع شناسايي همراه او بود .

• قرآن جيبي


• جانماز و تسبيح


• پلاك


• كارت شناسايي كه روي آن اين مشخصات حك شده بود (مبارك زورقي –نام پدر: محمود تاريخ تولد:1338    ش.ش:   26      تيپ المهدي    گردان 9041 روح الله گروهان 3 و   دسته يك – اعزامي از بندر ديلم

مردم ديلم بعد از سالها انتظار در نا باوري كامل  در سال 71 13 پيكر پاك مبارك را با ديدگاني پر اشك در آغوش گرفتن و او را در آن روز به بهترين نحو تشييع كردند. مادرش نيز در آن روز بالاي سر او آمد و گفت : مبارك جان شهادتت مبارك بعد از نه سال بي خبري خوش آمدي عزيزم .

 

ويژگيهاي  مديريت و فرماندهي :

شهيد زورقي با وجود شغل دولتي كه داشت مسئو ليتهاي محوله را به نحو احسن انجام مي داد و در تصميم گيريها فقط ملاك او رضايت خدا بود وا گر كار او مورد رضاي خدا بود نظر و عقيده ديگران بر تصميم او تأ ثيري نداشت و در هر شرايطي حاضر بود خود و خانواده در سختي باشند ولي ديگران در آسايش و راحتي باشند .

او در استفاده از بيت المال بسيار حساس بود و حتي اگر تسلطي هم بر آن داشت ان را جز در راه حقيقي بيت المال مصرف نميكرد . در طول دوران زندگي بسيار ساده زيست و دور از تجملات بود و كلامش قدرت نفوذ بسيار داشت و امر به معروف و نهي از منكر در رأس كارهاي او بود و هر جا منكري را مي ديد امر به خير و ني