شهيد منوچهر نظري معروف به عطاءالله در تاريخ 1/1/1351 در روستاي فارياب بخش بوشكان شهرستان دشتستان استان بوشهر در خانواده اي مستضعف و مذهبي پا به عرصه وجود گذاشت.پدر شهيد جعفر ومادرش خورشيد نام دارد وسومين فرزند پسر از خانواده اي بود كه بعداً تبديل به خانواده پر جمعيت شامل 7 برادر و 7 خواهر شد.زندگي خانواده را با دسترنج پدر از راه كارگري وكشاورزي مي گذشت.شهيد با داشتن استعداد زياد به تحصيل پرداخت ولي پس از پايان دوران راهنمايي و يك سال تحصيلات متوسطه كه به دليل نبودن امكانات در محل به شهرستان تنگستان سپري شد،به نيروي انتظامي پيوست تا ضمن ارضاي روحيه سلحشوري و رزمندگي كمكي به هزينه سنگين زندگي و معاش خانواده كرده باشد.دوران خدمت ايشان در نيروي انتظامي كه تماماً در بندر عباس ودر مرزباني ومبارزه با قاچاق كالا سپري شد يكي از درخشان ترين دوران خدمتي يك نيروي كارآمد از ميان پرسنل نيروي انتظامي بود به طوري كه ايشان با وجود سابقه نه چندان طولاني از سال 71 تا سال 81 يعني زمان شهادت به عنوان ناخداي قايق وفرمانده در دريا گذشت ودر طول اين مدت حتي يك ساعت غبيت از خدمت يا توبيخ يا تنبيه نداشت ولوح تقديرهاي متعددي از بالاترين رده هاي فرماندهي در پرونده ايشان و در منزل به يادگار مانده است.نام برده داراي اخلاق حسنه و پسنديده اي بود به طوري كه تمامي همرزمان بومي وغير بومي  كه با ايشان همنشيني داشتند او را به عنوان نقطه اتصال ودر واقع بند تسبيح هم بستگي خود مي دانستند.منزل ايشان چه در دوران مجردي و چه در دوران متاهلي محل گردهمايي دوستان و هم قطاراني بود كه از زادگاهش به آنجا مي رفتند واو قبل از اين كه يك وظيفه شناس نظامي باشد كه بود يك فرد اجتماعي وخوش اخلاق و مومن بود كه با جمع بين نيروي نظامي ومردمي به يك انسان كامل تبديل شده بود كه مي تواند سرمشق بسيار بالايي براي رهروان راه او دوستان و همرزمان آن شهيد باشد.وقتي كه مشغول به خدمت بود در كمال وظيفه شناسي بدون هيچ گونه چشم داشتي با همرزمان و احياناً با متخلفين برخورد كاملاً قانوني و در عين حال منطقي داشت وبلافاصله پس از پايان مأموريت هم رفتارش به يك رفتار كاملاً عاطفي تبديل مي شد كه هر بيننده اي را تحت تأثير خود قرار مي داد خاطراتي كه دوستان وهمرزمان شهيد از وي نقل مي كنند ياد آور روحيات سربازان صدر اسلام نظير مالك اشتر و ديگر ياران پيامبر عظيم الشان اسلام ومولاي متقيان حضرت علي(ع)است.از جمله اين كه برادر حسيني از مسئولين بنياد حضرت قاسم (ع)بندر عباس ويكي از سادات اصيل كه همرزم وهم دوره خدمتي وهمكار آن شهيد بزرگوار بوده است،تعريف مي كند:شهيد هنگامي كه عازم آخرين مأموريت خود بود كنار اسكله مرا ديد،صدايم زد وگفت:كه سيد بيا نزديك رفتم دست در جيب خود كرد ومبلغ پولي را كه ماهيانه به موسسه ايتام حضرت قاسم(ع) كمك مي كرد بيرون آورد و گفت:آقا سيد اين پول را بگير چون مال يتيمان است مي ترسم در گردنم بماند(گويا شهيد خود را بده كار مي داند نه اينكه كمكي به يتيمان كرده باشد)بعداًاز يكي از همرزمان سئوال شد حالا چه وقت است واو گفته بود غروب است و شهيد به شوخي حرفي زده و گفته بود:11 است-11 است.منظور شهيد يازدهمين ماه سال يعني بهمن ماه است ماهي كه هفت نفر از ياران آنها در سال هاي قبل در همين ماه به شرف شهادت نائل شده بودند. واين آخرين صحبت هايي است كه از شهيد به يادگار است.به راستي چه رازي در اين حركات نهفته است كه نزديكان شهيد هم به عمق آن پي نبرده ونمي دانستند در قلب صاف و دل دريايي شهيد نظري چه مي گذشته وچه وابستگي  به  يتيمان و بهمن ماه و ياران شهيدش در خود احساس مي كرده است.بالاخره شهيد در غروب روز 10/11/81 به اتفاق برادران همرزم خود برادران شايرخ ومحمدي با شناور مربوطه جهت راه گيري قاچاقچيان و خائنين به اقتصاد كشور به دريا اعزام گرديدند وقايق به فرمانداري و سكان داري شهيد نظري مأموريت آخر آنها را به سفر آخرت و ديدار معبود بر عهده گرفت كه قلب آنها به عشق او مي تپيد.پس از ساعتي قايق در محاصره قايق هاي جهنمي دشمنان استقلال و امنيت كشور به تنهايي قرار گرفته و حيله وترفند هاي خاص آنها سرنشينان هر سه نفري به آب هاي نيلگون خليج فارس پيوسته وسند پيوستگي نام خليج هميشه فارس را به نام بلند وبا عظمت ايران اسلامي را براي هميشه در دل تك تك مردم آزاده جهان به ثبت ابدي رسانند تا فرزندان ديگري از اين مرزو بوم هم در پيروي از راه آنان به راه سرخ شهادت ادامه داده و اين موج خون را نگذارند از تلاطم بيفتد.

شهيد در تاريخ 20/8/78 با دختري از روستاي كلمه ازدواج نموده كه ثمره اين ازدواج دو فرزند خردسال كه يكي دختر به نام آيدا دوسال و نيم و ديگري به نام امير حسين چهارماهه كه در روز ميلاد پر بركت حضرت اباعبدالله الحسين(ع)شش ماهه به دنيا آمد تا بيشتر در آغوش پدر باشد.

سرانجام پس از چهار روز تجسس بي وقفه نيروهاي انتظامي و مردمي اهل بندرعباس كه همه از شيفتگان اخلاق شهيد نظري بودند از دريا كشف و پيكر نيم سوخته و بي جان شهيد با تشييع پر شكوه همرزمان و در مبان اشك و اندوه مردم بندر عباس به بوشهر انتقال و صبح روز 16/11/81 در ميان باران شديد با حضور پر شكوه نيروهاي انتظامي و مردم شهيد پرور بوشهر تشييع و در برازجان با احترمات خاص نظامي به زادگاهش روستاي فارياب بخش بوشكان بدرقه و به جايگاه ابدي سپرده مي شود.

 

نحوه تشييع شهيد:

جسد آن شهيد والامقام در مورخه14/11/81 از دريا كشف و در تاريخ 15/11/81 از بندرعباس به حضور همكاران و همرزمان و نيروهاي مردمي با احترام هر چه تمام تر تشييع جنازه گرديد.صبح روز 18/1/81 از درب ناحيه انتظامي بوشهربا حضور مقامهاي لشكري و كشوري ، ايشان تشييع گرديد.به دليل بارندگي بسيار شديد و وقوع سيل آن جسد مطهر به مدت 4 ساعت پشت رودخانه كلمه با حضور انبوه عزادران متوقف شد.سرانجام با كمك ماشين هاي سنگين از آب عبور داده شد و در غروب حزن انگيز روز16/11/81 با حضور هزاران نفر از امت حزب الله شهرستان و بخش در كنار شهداي جنگ تحميلي فارياب به خاك سپرده شد.محمود نظري برادر شهيد منوچهر نظري در رساي آن شهيد چنين سروده است:

تا كي چنين بگويم در فراق ياران             هر ديده چو ابري اشكم مثال باران

صد نامه من نوشتم نا خوانده مانده اكنون پس شكوه ها نمودم از جور روزگاران

هم اكنون خانواده بزرگوار شهيد،پايبند خاصي به مباني ديني و عقيدتي دارند و در ميان اهالي بخش به حسن شهرت مشهورند خصوص آنكه پس از شهادت فرزندشان زندگي آنها رنگ بوي معنوي تري به خود گرفته است.آن شهيد بزرگوار علاقه زيادي به شهادت داشتند به طوري كه هر گاه نظري مي افكني به دفتر خاطرات او همه و همه خود را جز باقيماندگان گناهكاراني مي شمرد كه باب شهادت بر رويش بسته گرديده است.آن شهيد عمر شريف خود را همه وهمه صرف مبارزه با اشرار و قاچقچيان نمود.اوست ناخدايي و سكانداري قايق را بر عهده داشت و چه شب كه مردم در خواب خوش آرميده بودند و او در آبهاي نيلگون خيلج فارس به نگهباني ملتي برخواسته بود تا خواب آنان آشفته نگردد .بارهاي بار حوادث و سوانح دريا او را تا كام مرگ پيش برده بود و از خطر آب نجات يافته بود.اما تقدير الهي بر آن رقم خورده بود تا خون گرم آن عزيز توسط شقي ترين انسان هاي روي زمين ريخته شود،يكبار نيز در مسير دريا قايق او به آتش كشيده مي شود و قسمتي از بدن آن شهيد مي سوزد،اما اوج روحيه ايثار و فداكاري او زماني بر همگان مشهود شد كه حتي از سوختن اندام خود ابايي نداشت و باز هم راهي دريا مي گرديد.تمامي اشرار دريا از نام او اثنايي داشتند و تا زمانيكه او را بر آبهاي سرخ مي ديدند آرام و قرار نداشتند چرا كه از رشادت هاي او با خبر بودند جا دارد يادي از شهيدان عزيز محمدي و محسن سلماني و مجتبي موسوي و شايرخ نمائيم.شهيداني كه همانند او خون سرخشان و سياهي آب خليج فارس در آميخت تا شاهدي باشد بر مظلوميت تمامي كساني كه تنها گناهشان حفاظت و حراست از دستاوردهاي اسلام و حفظ نواميس اسلامي است.

شهيد محمدي و شهيد شايرخ دوتن ديگري بودند كه در عمليات با شهيد نظري به شهادت مي رسد .اشرار مسلح وقتي قايق اين سه شهيد را در بند خود مي بينند با حلقه محاصره اي كه ترتيب مي دهند اين سه شهيد را به دام قايق هاي خود انداخته و آنقدر با سلاح گرم بر تابوت قايق و اندام شهداء شليك مي نمايند كه قايق آنها غرق گرديده و غرقه در خون مي شود و به همراه سرنشينان خود در اعماق آب هاي نيلگون خليج فارس جاي مي گيرد.از دوستان آن شهيد از آقايان محمد اسماعيلي ،كاووس بازيار،حاج كنعان ملاكي،سيد محمد علي موسوي،احمد مخلوئي و حسن پور زماني و ... نام برد.