زندیگنامه شهید

شهيد مختار مرادي يكي از انسان هاي پرورش يافته بود كه در مكتب عاشورا درس ايثار را آموخته بود.او از مادري به نام هاجر مرادي متولد مي گردد.هاجر كه سميه وار براي اعتلاي اسلام از همه هستي خود مي گذرد.حتي از پاره جگر خود مختار نيز.پدر او نيز حسين طوبايي نسب مي باشد.پدري كه براي آنكه فرياد حق طلبانه مستضعفين عالم كاخ استبداد را از ريشه بلرزاند فرزند خود را ابراهيم وار به قربان گاه عشق مي فرستد.آن شهيد در تاريخ 29/11/47 متولد مي گردد تا مأموريت استقامت و ايثار را به انجام رساند.آن مولود پاك در روستاي فارياب متولد مي گردد.پس از چندي به همراه خانواده خويش و به دليل تأمين معيشت زندگي خود هجرتي كوتاه را تجربه مي كند و در روستاي طلحه رحل اقامت مي افكند.در آن روستا فرصتي بهتر فراهم گشت تا پدر به همراه فرزندش به امر كشاورزي مبادرت ورزند.پدر شهيد زندگي فقيرانه اي داشت.تاريخ شهادت مي دهد كه همواره حاميان اسلام از اقشار تهيدست بوده اند.اينجا نيز بار ديگر تكرار گشته است.آن پدر به همراه فرزند خردسالش زمين هاي ديگران را آباد مي كرد تا مقداري قوت جان تهيه نمايد و خانواده را از گرسنگي برهاند.آن شهيد والامقام توفيق حضور در مدرسه را هرگز نيافت و ليكن با تاسيس نهضت سواد آموزي مبادرت به كسب تعليم نمود و توانست سواد خواندن و نوشتن را بياموزد.سپس به مكتب خانه رفت و قرآن را از اساتيد مختلف آموخت.به طوري كه در قرآئت قرآن كريم تسلط كامل يافت.

او صداي زيبا و دلنشيني داشت.علاقه او و صداي او باعث گرديد تا مداحي را پيشه خود سازد و نسبت به قرآئت ادعيه مختلف و بر پايي مراسمات مختلف اقدام ورزد.سرانجام آن شهيد والامقام در بسيج عضويت مي يابد و با حضور در پايگاه مقاومت و انجام فعاليت هاي فرهنگي رسالت خود را به انجام مي رساند.او در سال 1363 به عضويت وظيفه سپاه پاسداران انقلاب اسلامي شهرستان دشتستان در مي آيد و پس از گذراندن دوره آموزشي در شهر كرمان به سوي جبهه آبادن و خرمشهر مي شتابد.سرانجام نيز در حالي كه در گردان حمزه سيد الشهداء و در پايگاه پنجم شكاري مشغول به خدمت بود. در تاريخ 10/10/64 به دست مزدوران بعثي شربت شهادت را مي نوشد.

 

صفات اخلاقي شهيد:

شهيد مرادي اهل ورع و تقوي الهي بود و بسيار كم صحبت با تمام وجودش درد فقر را چشيده بود.زندگي بسيار ساده اي داشت.غذاي او نيز بسيار ساده بود و كم خواب و پر تحرك بود.هيچ توجهي به دنيا و دنيا طلبان نداشت.پدر شهيد مي گويد:«هرگز از نارسايي ها و كمبودهاي مادي كه در زندگي داشتيم گله مند نبود.»بيشتر اوقات به كار كشاورزي مشغول بود.او مداح اهل بيت بود و علاقه زيادي به زيارت قبور شهداي محله داشت.اكثر اوقات به تنهايي به زيارت قبور شهداء مي رفت.همه شهداي محله نيز دوست او بودند.در تنهايي خود با شهداء خلوت مي كرد و با آنان هم صحبت مي شد.شايد هم با آنان تجديد ميثاق نموده بود كه تا بر آنان وارد نگردد دست از مجاهدت بر ندارد.به دليل اخلاق ملايم و متيني كه داشت دوستان زيادي را به گرد خود جمع كرده بود.قبل از آن كه به شهادت برسد(حدود شش ماه قبل از شهادت)براي او خواستگاري صورت گرفت و مبادرت به امر ازدواج نمود.آن شهيد به ورزش فوتبال نيز علاقه فراواني داشت و عضو تيم فوتبال والفجر روستاي طلحه بود.در ورزش نيز سرآمد اخلاق بود.هرگز زبان خود را به الفاظ ركيك گشوده نكرد.

هميشه در سلام كردن بر ديگران پيشي مي گرفت وهمين خصوصيات بود كه از او انساني ساخته بود تا ديگران در حسرت مقام او متحير گردند.