بسم رب الشهداء

بنام هستي بخش عالم وجود بنام آنكه محبوب دل صادقين است بنام آن خدايي كه محبت خود را به انسان نشان داده وعشق خود را در دلش جاي مي دهد وقتي كه آدمي عاشقش شد سعي مي كند كه خود را در محو كند سعي مي كند كه در جهاد في سبيل الله شركت نمايد وقتي كه خداوند دانست كه عاشقش واقعا وارسته شده است او را طلب مي نمايد وآدمي نيز با خون سرخرنگش به دعوت معبود لبيك گفته وسپس به ابديت مي پيوندند وجاودانه مي شود .اينكه كه اين چند سطر نوشته را مي خواند ديگر وجود ظاهري من تحركي ندارد ولي در عوض روحم فعال است اگر خدا نصيبم كند واگر قبول كند اين خون سرخرنگم را من بپيش ديگر انسانهايي كه خدا عاشقشان شده است مي روم به پيش حسين علي مي روم وپس از عرض سلام از او مي خواهم كه امام ما واين روح خدا عمر دو چندان عطا نمايد.اي امت دلاور شكر خدا را بجاي آوريد كه خدا اين نعمت بزرگ را به شما داد تا دوبار وسيله اي براي احيا اسلام باشيد بر شما باد كه همواره در خط امام بوده واين روح خدا را هرگز تنها نگذاريد روحانيتا را ياروياور باشيد كه آنها تنها وسيله احيا اسلام هستند.پدر ومادرم اگر بعضي اوقات نافرماني كردم وبراي شما فرزند خوبي نبودم به بزرگواري خودتان مرا ببخشيد برايم فاتحه وآيه الكرسي بخوانيد كه سخت محتاجم .

خدايا چنان كن سرانجام كار

تو خشنود باشي وما رستگار

خدايا خدايا تا انقلاب مهدي

حتي كنار مهدي خميني را نگهدار

بسم رب الشهداء

خاطرات از مادر شهيد سيد مهدي موسوي:

مهدي از همان دوران كودكي متانت وحجبو حياي خاصي داشت به طوري كه شيوه رفتار واخلاق او در اين سنين كودكي توجه خيلي از دوستان وآشنايان را به خود جلب كرده بود او معمولاً همنشين افرادي مي شد كه سن كاملي داشتند و هميشه دوست داشت كه در محفل بزرگتر ها قرار بگيرد تا حدي كه در همان دوران نوجواني در جريان بسياري از كارها و فعاليت هاي سياسي پدرش در زمان انقلاب بود و دوشادوش پدرش به او كمك مي كرد به همين دليل در بين اعضاي خانواده جاي گاه خاصي داشت . و غير از فعاليتهاي مذهبي در كنار آنها در مسائل خانه بسيار فهل وپر جنب وجوش و با سليقه بود. در مدرسه جزوء شاگردان ممتاز بود و تا زماني كه مسئله جنگ پيش آمد كه از آن پس بسشتر وقت خود را در جبهه و در رابطه با مسائل جنگ مي گذراند. به طوري كه كمتر مي شد مهدي را در خانه ويا در بين اعضاي خود پيدا كرد وحتي ديپلم خود را در جبهه گرفت هر وقت هم كه از جبهه بر مي گشت در مورد مسائل واتفاقاتي كه در جبهه برايش افتاده بود و وظايفي كه بر عهده داشت يا ان كه چه كارهايي انجام مي داده هرگز كلامي يه زبان نمي آورد. وي تا حدودي فقط با پدرش در ارتباط با مسائل و كارها صحبت مي كرد. به طور مثال گاهي مواقع اتفاق مي افتاد كه مهدي با صورت كاملاً اصلاح شده وبدون محاسن و با حالت موهاي خاصي از جبهه برمي گشت و به خانه مي آمد ، و وقتي ازاو علت اين تعغير چهره را جويا ميشديم با جواب هايي متفرقه از توضيع دادن تفره مي رفت  وما بعد ازشهادتش از طريق دوستان وهمرزمانش از فعاليت ها و دلاوريهايش در جبهه با خبر مي شديم و دانستيم كه تعغير چهره هاي مهدي بخاطر اين بود كه وي براي جمع آوري اطلاعات در عراق با اين قيافه وارد خاك عراق مي شد و به خاطر اين كه كسيي از عملكرد وي با خبر نشود هيچ وقت صحبتي در مورد اين مسائل در خانواده مطرح نمي كرد. وي احترام خاصي براي پدر ومادرش قائل طبودو هميشه نسبت به برادران وخواهران خود احساس مسئوليت مي كرد و به فكر آنها بود. هميشه سعي مي كرد كه بخاطر مسائل كوچك اسباب ناراحتي خود وبيا ديگران را فراهم نكند.

يكي از خوهران كوچكترش تعريف مي كند:

به ياد دارم كه من آن موقع دوره ابتدائي را مي گذراندم ،  يك روز كه از مدرسه برمي گشتم به محض ديدن پوتين هاي مهدي از خوشحالي زياد با عجله وارد خانه شدم. وقتي كه به اتاقش رفتم خواب بود ، بدون سروصدا روي او خم شدم واو را تماشا مي كردم. وقتي خوب نگاه كردم يك تكه فلز را ديدم كه تا نيمي در شقيقه فرو رفته بود. چون كم سن و سال بودم تشخيص ندادم كه چيست و براي اين كه بدانم اين تكه سياه رنگ چيست به آرامي به آن دست زدم و همزمان با دست زدن من ناگهان پريشان از خواب بلند شد وتا مرا ديد لبخندي زد. سلامش كردم وازمن پرسيد كه كي از مدرسه آمده ام . من هم از روي كنجكاوي پرسيدم كه آن تكه فلز سياه رنگ چيست؟ با حوصله جواب داد كه تركش كوچكي است ، آمده ام تا آن را عمل كنند واز صورتم بيرون بياورند. متوجه شدم كه بيدارشدن او از روي درد زيادي بوده اما ايشان حتي حاضر نشدند كه كمي اخم كنند و اين بار مهدي هم بخاطر مراجعه به پژشك حاضر شده بود جبهه را ترك كند و ما تنوانسه بوديم يك بار ديگر او را در كنار خود ببينيم.