زندیگنامه شهید

شهيد خدابخش لطفي در تاريخ 3/4/1345 در خانواده اي مذهبي چشم به جهان گشود.پدر او غلامحسين و مادرش زبيده استادي نام داشت.مادر شهيد لطفي پس از گذار 2 سال از عمر فرزندش او را تنها مي گذارد و از دنيا مي رود.خداوند به حق آل محمد (ص) آن مادر بزرگوار را با اولياءالله محشور گرداند.آن شهيد دوران بسيار پر التهابي را پشت سر گذاشت.تنها مادر از دست داده ها مي دانند كه شهيد لطفي در طفوليت  و كودكي و جواني چه شب ها و روزهايي را سپري نموده است.خداوند مادران را برايمان نگه دارد.پدر شهيد نيز نابينا بود.آن فرزند در زير سايه پدري قد برافراشت كه بايد مادري نيز مي كرد.آن پدر بزرگوار كه درود و رحمت خدا بر او باد در زير چتر فقر و تهيدستي دست و پنجه نرم مي كرد.آن شهيد بزرگوار كه متولد ماه مبارك رمضان نيز بودبه محض آن كه قدرت كار كردن را در وجود خود يافت به ياري پدر بزرگوارش شتافت و در امر كارگري و كشاورزي مشغول به كار گرديد.او دوره تحصيلات ابتدائي را در زادگاهش سپري نمود و به دليل آن كه دو برادرش در آن واحد به اتفاق به خدمت سربازي اعزام گرديدندو پدر نيز توانايي كار چنداني نداشت به ناچار مدرسه را ترك نمود تا بتواند تأمين معاش برادران و خواهران ره بر عهده گيرد.از دوستان شهيد مي توان از آقايان علي باز استادي،احمد استادي،و شهيدان كرامت باراني و غلامحسين باراني را نام برد.سرانجام نيز در پايگاه مقاومت 15 خرداد طلحه ثبت نام نمود و به عنوان نيروي فعال بسيجي نسبت به نگهباني محل اقدام مي نمود.تا آن كه توفيق حضور در جبهه را نيز نصيب خود نمود.

 

شهادت:

با شروع جنگ تحميلي،شهيد لطفي با اين كه كم سن و سال بود اما داراي روحيه اي بالا بود و براي اعزام با عده اي راهي برازجان شد ولي او را نپذيرفتند و با دلي پر درد و انده باز گشت.اما پس از گذشت مد ت كمي در بسيج روستا ثبت نام نمود و روانه جبهه گرديد.در اولين مرحله 3 ماه در جبهه هاي نور در كنار رزمندگان اسلام عليه كفار بعثي مبارزه كرد.به مرخصي آمد و براي بار دوم تصميم گرفت روح ايمانيش را از قفس زمينيش رها يابد .آري او مايل به زندگي با خاكيان نبود.به كردستان رفت و در مهاباد انجام وظيفه نمود.مدتي در آن جا خدمت كرد و به خانه برگشت اما بيش از سه روز تحمل ماندن نداشت دوباره عازم گرديد و در بوكان مشغول پاسداري شد.مدت 3 ماه وظيفه خود را به نحو شايسته اي انجام داد.بار ديگر براي ديدار پدر پير خود به خانه بازگشت و در مورخ 19/6/64 براي خدمت مقدس سربازي در سپاه پاسداران انقلاب اسلامي بوشهر ثبت نام نمود خدمت سربازس را تماماً در جبهه هاي نور سپري نمود.در سياري از عمليات ها مانند فاو،كربلاي 4و 5 و چندين بار در عمليات هاي انهدام سكوهاي البكر و الاميه شركت داشت. وي كه قايقران ماهري بود نهايتاً در يكي از عمليات هاي دريايي از ناحيه بدن مجروح گرديد مدت زماني جهت استراحت به خانه آمد سپس به محل خدمت خود رفت و در تاريخ 19/6/66 خدمت را تمام كرد. وي بار ديگر به نداي امام خود لبيك گفت و روانه ميدان نبرد گرديد.عاقبت در تاريخ 5/4/67 ساعت 5/12 شب در اروند كنار تير قناسه كه به قلبش اصابت كرد و به درجه رفيع شهادت نائل آمد.

صفات اخلاقي شهيد :

همه شهيدان واسطه پيوند زمين و آسمانند و اگر نبود خون هاي به ناحق ريخته آسمان را با زمين الفتي نبود و رحمتي از سوي خداوند نازل نمي شد و درهاي آسمان نيز هرگز بر زمينيان گشوده نمي گشت.

اگر شهيد نبود شيطان سيطره خود را در كوتاه ترين زمان بر شرق و غرب عالم رواج مي داد و امروز نيز در هر جامعه اي كه بويي از شهادت به مشام نرسد وجود شيطان در لباس انسانيت و شعار دموكراسي بيداد مي كند.تنها كساني از موقعيت جهاد درراه خدا محرومند كه كرناي شيطان گوششان را نشنيد ظلمت و اسارت پر كرده باشد و شيطان را راهي نيست بر آن كه سروش حق را دردرون فطرتشان جاي داده اند.گرچه خداوند تمامي بندگانش را بر فطرت و طينت خود متولد نموده است.اما حب دنيا با فطرت خدايي سازگاري ندارد و كعبه دل تنها جاي يكي از انسان هاست.يا حب دنيا يا حب خدا.شهيد خدابخش لطفي را نيز خداوند بر انگيخت تا از نهضت بت شكن تاريخ خميني كبير(ره) (كه ادامه همان نهضت سال 61 هجري است)پاسداري نمايد.امروز نيز پاسدار حرمت خون او خداست و آنان كه بندگان واقعي خدايند.او مرد عرصه جهاد و شهادت بود.و با شهادت بيش از دنيا و تعلقاتش انس داشت و هر كه دل به اين عجوزه هزار داماد بسپرد و فطرت خدايي اش را به شيطان نفس نفروشد راهي جز اين را در پيش نخواهد گرفت.امروز نيز تنها مردان و زناني را بر ورود دروازه شهادت راه مي دهند كه ريشه حياتشان بر قامت ولايت پيوند خورده باشد و لا غير.

شهيد لطفي مظهر الطاف الهي بود بر بندگانش.او در اشك ذوب گرديده بودو به حق كه اشك قلب ها را رقيق و دل ها را به سوي يزدان حق به پرواز درمي آورد.آن شهيد مظهر اخلاق نيك بود و شايد از بارزترين خصيصه او حسن خلق و صداقت در رفتار و گفتار او بود.سخن گفتن از مردي كه لحظه لحظه حيات كوتاه اما پر بركتش را درراه اعتلاي اسلام سپري نموده است به حق مشكل است.تنها شهيد مي تواند شهيد را توصيف كند.گرچه او را از نخست شهيدي در ميان خيل مردگان بود.وسلام علي آل ياسين.

گفته هاي شهيد قبل از شهادت:

به روايت يكي از همسنگران شهيد لطفي ايشان قبل از اينكه به شهادت برسد كاملاً از شهادت خويش آگاهي داشته است.آن شهيد يكي دو روز مانده به شهادتش در خواب خدمت حضرت صاحب الزمان(عج) مي رود و خبر شهادت خود را از زبان حضرت صاحب الزمان(عج)مي شنود.فرداي آن روز غسل مي نمايد و خود را براي شهادت آماده مي نمايد.چه سعادت بزرگي پيغام رسان شهادت حضرت مهدي فاطمه(عج)باشد و پيام نيز مژده شهادت.كجائيد كور دلان سيه سيرت تا به عزت شهداي ما اعتراف نمائيد.ديري نخواهد پائيد كه لشكر يزيديان آخرين سربازش را نيز روانه گور فنا خواهد كرد تا رازهاي پنهان بر همه شان گشوده گردد.آخرين سرباز لشكر كفر همان صدام است كه امروز ذليل ترين نامرد تاريخ است.آن شهيد از شهيدان پايان دوران جنگ بود او از خانواده بسيار فقير پرورش يافته ولي اوج فقر او اوج غنا بود مگر نه آنست كه فقر نردبان عروج ساخته است.