شهید جهانگیر گرگین یکی از 10 شهید گلگون کفنی است که زیارت دشتستان به اسلام تقدیم کرده است. خصوصیات برجسته این شهید واقعا خواندنی است است.

يك روز ديدم جهانگير داره زار زار گريه مي كنه . گفتم : چيزي شده ؟ چرا اينقدر گريه مي كني ؟ گفت : دست از سرم بر دار. بذار راحت باشم . گفتم : تو هر مشكلي برات پيش مي آمد به من مي گفتي . حالا چي شده كه نمي خواي به من بگي .

بعد از اصرار من گفت : آقا صاحب الزمان (عج) رو خواب ديدم كه بهم گفت : چرا ديشب ، نماز شبت قضا شد ؟ قبل از عمليات والفجر1، در منطقه فكه در كانالي نشسته بوديم . غروب بود . وضو گرفتيم و آماده شديم براي نماز مغرب و عشا . پنج نفر پشت سر جهانگير ايستاديم و نماز را به او اقتدا كرديم . نماز را شروع كرده بوديم كه صداي سوت خمپاره 120 آمد . چند لحظه بعد خمپاره درست كنارمان منفجر شد. همه خيز رفته بوديم . يكي از بچه ها به نام آقاي شبيري ازبچه هاي جهرم تركش خورد و مجروح شد . _ البته ايشان بعدها شربت شهادت را نوشيد _ گرد و خاك كه فرو نشست ، ديديم يك نفر ايستاده و آنچنان غرق در نماز است و آنچنان حمد و سوره مي خواند كه ... و مثل باران بهاري اشك مي ريزد ، كي بود؟ جهانگير السلام عليكم و رحمه الله و بركاته . سر را چرخاند . ديد بچه ها نماز نمي خوانند . پرسيد : چيزي شده ؟ الله اكبر . خمپاره 120 كنارش منفجر شده بود ، يكي از بچه ها هم مجروح شده بود اما او متوجه نشده بود . به نظر شمااو در چه عالمي سير مي كرد ؟ ايستاد به نمازغفيله . وقتي مي خواند ‹‹ وذالنون اذ ذهب مغاضبأ ... ›› احساس مي كردم تمام كوهها و سنگ هاي اطراف با جهانگير اشك مي ريزند وناله مي كنند . نمازش كه تمام شد ، نشست و خيلي راحت وآرام با همان لهجه شيرين دالكي وصيت كرد : ‹‹ به فلاني بگيد خيلي دوستت داشتم . قدرِت رو نفهميدم من كه دارم شهيد مي شم ،سلام من رو به حاج مقداد برسونيد و...›› والفجر1 آخرين عملياتي بود كه جهانگير شركت كرد . سخنران بعد از نماز ، جهانگير بود . علاقه عجيبي به نهج البلاغه مولا علي داشت . وقتي خطبه همام را مي خواند به خودش مي لرزيد و مثل ميّت زرد مي شد . بچه ها آنقدر تحت تأثير حرفهاي او قرار مي گرفتند كه بعضي ها وسط سخنراني از حال مي رفتند .

شهيد محراب آيه الله دستغيب آمده بود اردوگاه . بهش اشاره كرد و گفت اين كيه ؟ بچه ها گفتند : جهانگير . شهيد دستغيب گفت : از اين به بعد بهش نگيد جهانگير بگيد علي . * وقتي مي ديديمش ، مي ترسيديم . وحشت مي كرديم . تا از چادر مي آمد بيرون ما همگي مي رفتيم تو چادر . بچه هاي تخريب يقين پيدا كرده بودند كه پرده حجاب از جلو چشمانش كنار رفته مي تواند باطن افراد را ببيند . * پاسدار بود و مسئول اردوگاه تخريب . اما تا قبل از شهادتش هيچ كدام از بچه ها نمي دانستند .