«در كوچه هاي خاطره»

شخصيت شهيد زبانزد همه بود با اطرافيان مهربان بود و با همه رفت و آمد داشت.همه را مثل برادر و خواهر خود مي ديد و با همسرش به خوبي رفتار مي كرد .من هيچ وقت نديدم كه شهيد عصباني شود.هميشه با صبر و حوصله در برابر مشكلات مقاومت مي كرد. قبل از ازداوج يك بار از طرف بسيج به جبهه اعزام شد و بعد از ازدواج براي بار دوم به جبهه رفت و ديگر برنگشت.عباس در سال 1364 در عمليات والفجر 8 به شهادت رسيد و از نحوه شهادتش كسي به ما اطلاعي نداد. همه مي گفتند كه عباس بر مي گردد و به من دلداري مي دادند ولي بعد از سالها گفتند يا شهيد شده يا اسير شده است.آخرين سفري كه به جبهه رفت به من سفارش كرد كه بچه هايش را خوب تربيت كنم.هميشه دوست داشت به جبهه برود و مسئول بسيج چم دروايي بود.فرزند اولمان زماني كه پدرش شهيد شد يك سال و 8 ماهش بود و فرزند دوم هنوز دنيا نيامده بود.بعد از 14 سال خبر شهادتش را از طريق بنياد شهيد و سپاه پاسداران انقلاب اسلامي برازجان شنيديم.آرزوي وي شهيد شدن در جبهه حق و رسيدن به درجه شهادت بود.تا كلاس پنجم ابتدايي درس خوانده بود سه سال بعد از ازدواج با من شهيد شد. شغلش كشاورزي بود وقتي كه پاي تلويزيون مي نشست و بچه هاي بسيجي را مي ديد به خصوص وقتي حاج صادق آهنگران نوحه مي خواند و گريه مي كرد، شور و حال عجيبي پيدا مي كرد.هميشه مي گفت دوست دارم مانند اين ها يك بار ديگر به جبهه اعزام شوم.