زندیگنامه شهید

شهادت سرآغاز پايندگي است

 

شهيد علي خمشايا در روز نهم اسفند سال 1348 در خانواده فقير وكشاورز در روستاي دشت‌گور چشم به جهان گشود و دوران طفوليت را در دامان پر مهر پدر و مادر بزرگوارش سپري نموده. بعضاً با سن كوچكي كه داشت در امر دامداري و كشاورزي به پدرش كمك مي‌كرد . در سن شش سالگي چون در زادگاهش مدرسه‌اي نبود جهت شروع تحصيل به  منزل پدربزرگش واقع در روستاي خيارزار رفته ودر دبستان ثبت‌نام نمود .

دو سال در آن روستا با قلبي سرشار از صفا و صميميت كه در بين كودكان مي‌باشد ادامه تحصيل داد و سپس جهت ادامه تحصيل به روستاي خود آمده ومشغول به درس خواندن شد ، و در تابستانها به كمك پدرش مي‌شتافت . دوران ابتدايي را كه به پايان رسانيد ، چون از خانواده‌اي فقير و مستمند و خود دانش‌آموزي ممتاز بود ،  جهت ادامه تحصيل به مدرسه راهنمائي شبانه‌روزي در بوشهر رفته و يك سال را در آنجا سپري نموده چون علاقه وافري داشت كه به كمك پدرش در امر خانواده كمك كند لذا خود را به روستاي دهكهنه شهر شبانكاره فعلي منتقل نموده و در اين روستا شروع به تحصيل نمود . در همين دوران كه مصادف بود با دوران انقلاب و شروع جنگ تحميلي با عشق و علاقه بي‌حدي كه به انقلاب اسلامي و شخص امام داشت به محض دستور امام مبني بر تشكيل بسيج مستضعفين با توجه به سن كمي كه داشت كرد. بارها اظهار مي‌داشت كه مي‌خواهم به جبهه بروم ،  چون سن قانوني نداشت و بسيج او را اعزام نمي‌كرد خود در فتوكپي شناسنامه‌اش تغييراتي بوجود آورده و سن خود را از 13 سالگي به 17 سالگي تغيير داد . ايشان به بسيج برازجان مراجعه و عزم ميدان نمود كه پدرش به بسيج رفته و اظهار مي‌دارد كه آيا علي خمشايا آيا مي‌تواند به جبهه برود . مي گويند : بله امروز عصر انشاءالله اعزام خواهد شد وقتي شناسنامه‌اش را به مسئول بسيج نشان مي‌دهد و متوجه مي‌شوند كه سن اين بزرگ مرد جهت اعزام كوچك است مزاحم اعزام ايشان مي‌شوند .

 

شهيد 3 شبانه روز در منزل از خوردن و آشاميدن خودداري نموده و مي‌گويد چرا مانع اعزام من به جبهه مي‌شويد مگر من از علي‌اكبر امام حسين (ع) عزيزترم ، مگر من از قاسم امام حسن (ع) عزيزترم . جواب آنها را چه مي‌دهيد . پدرش در مقابل روح بزرگ رزمنده كوچك خود اشك مي‌ريزد و اظهار مي‌دارد فرزندم به تو افتخار مي‌كنم و تو را به همين كساني كه نام بردي مي‌سپارم خدا انشاءالله نگهدار تو باشد . شهيد با لبخندي رضايت‌بخش از پدر و مادر تشكر مي‌كند . اين شهيد عزيز از سال 63 تا زمان شهادتش در تمام عملياتها شركت كرد.آنچنان از اخلاق خوبي برخوردار بود كه يكي از دوستان همرزمش مي‌گفت : ايشان يكبار مرخصي 48 ساعتي داشت تا به پدر و مادرش سر بزند مي‌آيد و سر دوراهي دهكهنه متوجه مي‌شود كه در منطقه عمليات شروع شده بدون اينكه به منزل بيايد مجدداً برمي‌گردد و خودش را به منطقه و خط مقدم مي‌رساند .

 

 

 

دوستانش سؤال مي‌كنند مگر مرخصي نرفته بودي گفت : چرا مرخصي من همين جاست . چون الان كه بوجود من نياز شديد است بايستي درمنطقه باشم . ايشان يك تخريب‌چي ماهر و زبده و فرمانده گروه تخريب و تيپ اميرالمؤمنين بود .