بسم رب الشهدا ء

 

وصيتنامه برادر شهيد عبدالرسول خسروي :

اينجانب عبدالرسول خسروي فرزند حسين متولد 1345 سال دوم راهنمايي مدرسه شهيد محمد منتظري برازجان كه اينك بشغل آزاد اشتغال دارم هم اكنون كه راهي جبهه حق عليه باطل مي باشم با ميل وخواست خودم وبا كسب اجازه از پدر ومادرم وساير افراد خانواده ام به اين راه مقدس وخدايي مي روم وآرزويم اين است كه بعد از من ديگر برادرانم حسن ،عبدالرحمن ، وعبدالحميد دنباله روم باشند وخودشان را آماده نمايند تا براي آزادي مستضعفين جهان از زير يوغ جهانخواران شرق وغرب وبرپايي حكومت الله در دنيا بيدار باشند برادران وخوهرانم از شما مي خواهم كه به طور مرتب در نماز جمعه شركت نماييد ودر راهپيمايي ها با مشت گره كرده از شعارهاي اسلامي واسلام عزيز دفاع نمائيد من به جبهه مي روم تا شايد معبودم الله مرا به حضور خود بپذيرد وخون مرا كه نثارش خواهم كرد مورد قبول واقع دهد آرزويم اين است كه اگر خداي بي مانند قبولم كرد وشهيد شدم برايم گريه نكنيد بلكه شادمان باشيد كه توانسته ايد مرا راهي جبهه ها نماييد تا درراه حق تعالي خون خود را جاري نمايم پدر ومادر عزيزم سفارشم به شما اين است كه بعد از من تا مي توانيد برادرانم را تشويق كنيد تا خط مرا دنبال كنند وچون علي اصغر وعلي اكبر امام حسين (ع) باشم سخن كوتاهي با همشهريان عزيز برازجاني  خود دارم وهمچنين هموطنان عزيز دارم هموطن اسلامتان را نگهبان باشيد كه دشمنان اسلام د راجتماع كار شكني مي كنند وكار مردم را به درستي انجام ندهند تا مي توانيد كساني راكه با انقلاب واسلام بد هستند ارشاد نماييد شايد آنان به راه خدا بازگردند واگر آنها ارشاد نمي شوند ونمي خواهند ارشاد شوند در مقابل آنها چون فولاد بايستديد ونگذاريد كه اين پس خدايان كافر بر مسلمانان حاكم باشند ودر پايان حرفهايم يادآوري كوتاهي نيز با مسئولين شهر دارم كه چنانچه برايشان امكان دارد به ورزش اين شهر كه صورتي نابرابر داردو حالتي غير سازنده آن به چشم مي خورد سروساماني دهند.وافرادي رادرخدمت ورزش بگمارند كه براي جوانان نسل نوي ما مفيد باشد وبه مكتب خدمت نمايند كه متاسفانه اكنون در حال حاضر آنطور كه شايسته است تربيت بدني شهر ما خدمات ورزشي اش بطور صحيح واسلامي و مكتبي نيست انشاالله بايستي روزي تشكيلات شهرمان را بهتر از اين ببينيم . ضمن دعا براي امام عزيزمان خميني بت شكن از همه جوانان  ارجمند دشتستاني وخانواده هاي آنان خداحافظي مي كنم.

بسم رب الشهداء

خاطره مادرشهيد عبدالرسول خسروي:

فرزندم در سال 1346 در شهر برازجان چشم به جهان گشود ايشان وقتي كه به دنيا آمد چهره اي زيبا داشت نامش را  پدرش انتخاب كرد. در مورد تحصيلات ايشان بايد بگويم كه فرزندم شهيدم بسيار درسخوان بود ايشان بعد از گذارندن دوران ابتدايي و راهنمايي به صورت داوطلب راهي جبهه شد. زماني كه فرزندم عبدالرسول قصد رفتن به جبهه را كرد خيلي خوشحال بود و اين ذوق و شوق در چهره او  كاملا نمايان بود شبي كه قرار بود فردايش به جبهه برود از خوشحالي خوابش نمي برد فرزندم با عشق به جبهه رفت ايشان از جبهه برايم ما نامه هم مي فرستاد در نامه هايش از جبهه جنگ و نماز و روزه مي نوشت اخلاص و پاكي فرزندم به صورت بارز و باشكوهي در كارهايش مي درخشيد و براي اجراي احكام الهي دلش مي تپيد فرزندم عاشق مخلصي بود كه درراه اسلام به لقاالله پيوست .در آخرين بار كه به جبهه مي رفت احساس كرده بود  كه اين آخرين ديدار است حالتش با هميشه فرق داشت نوراني و ملكوتي به نظر مي رسيد .