بسم رب الشهداء

خاطره اي از پدر شهيد محمد رضا رزمي:

مدتي كه محمد رضا آمده بود مرخصي و پس از چند روز گفت مي خواهم بروم به جبهه.من به ايشان گفتم محمد رضا ايران نياز به معلم دارد تو بايد اول درس بخواني بعدا’ جبهه هم برو . محمد رضا جواب داد پدر جان من هم درس مي خوانم وهم جبهه مي روم. اما تا وقتي جنگ است درس سود وفايده اي ندارد وراهي جبهه جنگ شد . بعد از چند هفته تلگرافي به من شد كه محمدرضا گفته بود چند روز ديگر مي آيم. چون تركش به دستش خورده بود به ايشان 20 روز مرخصي داده بودند. ام ايشان گفته بود من با اين تركش كوچك مرخصي نمي روم.و در آن موقع يك عمليات شد كه محمدرضا در آن شركت كرد و شهيد شد . آن شب خواب ديدم و به اهل خانه گفتم قبول نكردن چون محمدرضا دير كرده بود به كازرون رفتم كه چرا محمدرضا دير كرده است و آنها جوابم كردند كه ما همان روز پرونده ها را به برازجان فرستاديم. آمدم برازجان و وقتي به كوچه مان رسيدم ديدم يك پسر بچه 4 ساله دارد بازي مي كند. به من سلام كرد جوابش را دادم به من گفت كه تو پدر  محمدرضا هستي گفتم بله گفت محمدرضا شهيد شده من در همان جا بيهوش شدم و آن پسر خانواده ام را خبر كرد وآنها مرا به خانه بردند . فرداي آن روز به سردخانه رفتيم و چهره شاد ايشان را ديديم كه مث هميشه با يك لبخند كوچك چهره اش را جالب كرده بود.

خاطره اي از خواهر شهيد محمد رضا رزمي:

او هر روز عادت داشت براي بيشتر اهالي محل نان مي گرفت به طوري كه پول ايشان را جمع آوري مي كرد و براي ايشان نان مي گرفت.يك روز كه محمدرضا طبق معمول به نانوايي رفته بود بعد از برگشت از نانوايي ناراحت بود. من از او پرسيدم كه چه اتفاقي افتاده گفت امروز صاحب نانوايي حق مرا ضايع كرده  و در صوتي كه نوبت من بود به فرد ديگري نان داد.

2- تنها روزي كه ياد دارم محمدرضا از من ناراحت شد كه به دفتر فرماندهي رفته بودم و از آنها خواهش كرده بودم كه محمدرضا را به جبهه نبرند . تنها دليل مخالفت من اين بود كه موقعي كه مادرم از دنيا رفت محمدرضا 10 سال بيشتر نداشت ومادرم ايشان را به من سپرده بود كه مواظبش باشم و من مي ترسيدم كه به جبهه برود واتفاقي برايش بيافتد ومن پيش مادرم شرمنده بشوم.

3- تنها روز خوشي كه در هنگام مرگش به ياد دارم روزي بود كه با ناراحتي به سردخانه بيمارستان رفتيم و وقتي روي ايشان رابرداشتند مثا هميشه چهره خنداني داشت.

 خاطره اي از برادر شهيد محمد رضا رزمي:

يك روز به يكي از پايگاه هاي كه نيرو به جبهه مي بردند رفت ولي چون سنش قانوني نبود قبول نكردند كه با آنها برود و بعد به خانه برگشت وشناسنامه خود را برداشت و به همراه يكي از دوستانش به اتاق رفتند وشناسنامه خود را دست كاري كرد و بخاطر اينكه اگر مي خواست از طريق پايگاه برازجان اعزام شود مي فهميدند به همين دليل به پايگاه المهدي در كازرون در استان فارس رفت وبه جبهه اعزام شد.

خاطره اي از داماد شهيد محمد رضا رزمي:

يك روز كه محمدرضا به مرخصي آمده بود به ايشان گفتم چرا اين قدر دير كردي گفت كه زخمي شده بودم و در بيمارستان بستري بودم و بعد از بهبودي به جبهه برگشتم و بعد از بيست روز به خانه آمدم چون نمي خواستم كه شما ناراحت شويد.

خاطره اي از دوست شهيد محمد رضا رزمي:

يكي از روزهايي كه در حال رفتن به جايي بودم اتفاقا از كنار محمدرضا گذشتم و ديدم مشغول ور رفتن با لباسهاي خاكي اش است. جلو رفتم تاعلت كارش را بدانم به شوخي پرسيدم داري چه كار مي كني چرا لباس هايت را با سيم پاره پاره مي كني به آرامي نگاهم كرد وبا همان لبخند هميشگي گفت: لباسم را كه پاره نمي كنم در حال دوختن پاره گي آن هستم. با تعجب گفتم پس چرا با نخ وسوزن پاره گيش را نمي گيري خيلي قاطع وآرام گفت مگر تا چند روز ريگر زنده ايم كه بخواهم از اين بلوز استفاده بكنم. انشاالله خداوند دعايم را مستجاب كرده وما هم رفتني شديم با خنده از كنارش رد شدم و حرفش را جدي نگرفتم. دقيقاً بعد از چند روز خبر شهادتش را از دوستان شنيدم براي چند لحظه تمام رفتار وگفته هاي آن روزش  در نظرم آمد واقعاً كه خداوند بندگان خاص خودش را انتخاب مي كند.