مصاحبه باخانواده شهيدصدرالله پورمحمدوعبدالرضاپورمحمد[1]

پدر شهيدان

نام آنها را خودم انتخاب كردم , عبدالرضا , بخاطر اينكه عبد به معني بنده و رضا را به اسم امام هشتم بود انتخاب كردم و صدرالله را به نيت اينكه جزيي از اسم الله يعني خدا بود , انتخاب كردم .ازدوران پيش ازتولد صدرالله و عبدالرضا خاطره خاصي را در ذهن ندارم وديگر ذهنم مرا ياري نمي كند تا ازآن دوران چيزي بگويم . همينطوراز زمان جبهه رفتن آنها زيرا عبدالرضا بار اول رفت و دوره ديد و برگشت و دوباره اورا خواستند , ولي رفت و ديگر برنگشت و صدرالله نيز به همين صورت بود .در اكثر اوقــات كه آنـــــها مي آمدند من نبودم كه برايم از حال و هواي جبهه بگويند زيرا در بوشهر مشغول كار سنگ بري بودم , هميشه در حد يك سلام و عليك آنها را مي ديدم .

داخل خانواده به همه علاقه داشت و داخل محل نيز به همين صورت بود بطوري كه در ايامي كه آنها از بوشهر مي آمدند بچه ها لب جاده منتظر آمدن آنها بودند تا كي برمي گردند و از حال و هواي مدرسه در شهر براي آنها بازگو نمايند . از حرف بد خوششان نمي آمد و دوست هم نداشتند كه دوستانشان با هم دعوا كنند و حرف ناسزا به هم بگويند آنها هميشه خاموش   وكم حرف بودند .

از دوستان و همرزمان ايشان تنها عبدالحسين پورمحمد اينجا مي باشند ولي بقيه دوستان او در شهر زندگي مي كنند . علاقه آنها بيشتر به مدرسه بود و بخاطر كمبود امكانات چيز ديگري نداشتيم كه به آن علاقمند باشند . از نظر امكانات در فقر بسيار بالايي بسر مي برديم . امكانات ما در حدي بود كه با زحمت و تلاش خودم وبچه ها (بچه ها مشغول كارگري بودند )   ما حتي نمي توانستيم يك ساعت براي آنها بخريم كه پهلوي دوستان احساس شرم و ناراحتي نكنند اما آنها درسشان را بخوبي مي خواندند .هرچه كه در مورد درسشان بگويم باز هم كم گفته ام زيرا با تلاش وزحمتي كه آنها مي كشيدند جايي براي حرف ديگري نمي گذاشتند .

دوران دبستان را در مدرسه جعفر طيار چهله   و براي ادامه تحصيل , دوران راهنمائي را در روستاي چاوشي و دوران دبيرستان را در دبيرستان نواب صفوي گذراندند . در كلاس دوم دبيرستان عشق و حال و هواي جبهه آنها را به جبهه كشانيد .

در كارهاي خانه خيلي به من و مادرش كمك مي كردند . وقتي مي ديدند كه من با چه زحمتي سنگ مي تراشم , موقع بيكاريشان مي آمدند و به من كمك مي كردند . خوب درسشان را مي خواندند تا شرمنده من نشوند . رفتارشان با ما خيلي خوب بود و هميشه طبق رفتار ما عمل مي كردند .

هنگام اعزام به جبهه عبدالرضا گفت كه آقا خميني فرمان داد كه وقت جبهه و جنگ است و هركسي در توان دارد بايد به جبهه برود و عبدالرضا هم مي گفت من مي خواهم بروم تا شرمنده آقا نشوم و در جواب ما كه مي گفتيم بمان و درست را بخوان برايت كتاب گرفته ايم وشما را ثبت نام كرده ايم مي گفت :  اگر بـــــرگشتم كتاب و درس را مي خوانم و اگر برنگشتم هم كه كتاب و درس لازم نيست ، چون آقاي خميني گفته اند برويد جبهه , اگر ما به جبهه نرويم و بعد هم بگوييم آقاي خميني رهبر ماست دروغ گفته ايم و آدم نبايد دروغ بگويد .

بعد از شهادت عبدالرضا , صدرالله هم گفت مي خواهم به جبهه بروم و ادامه دهنده راه برادرم باشم و يك سال و چهارماه خدمت سربازي را گذراند و بعد به جبهه رفت   بعد از حضور او در جبهه متوجه شدند كه برادرش شهيد شده بهمين خاطر به او گفتند تو كه برادرت شهيد شده چرا به جبهه آمده اي ؟ حالا كه اين طوري بايد به بوشهر برگردي وصدرالله قبول نكرد و در جواب آنها گفته بود كه : من دلم خواسته كه به جبهه بيايم و به كشورم خدمت كنم . من آمده ام تا جانم را فداي اسلام كنم و اينطور هم شد .

و بالاخره به ما خبر دادند كه ناوي كه صدرالله در آن بوده غرق شده و ايشان نيز به فيض عظيم شهادت رسيده اند و جسد آنها بالا آمده است.

بعد من پسرم را فرستادم كه شناسايي كند . رفت ولي دست خالي برگشت زيرا به او گفته بودند كه رفته مأموريت والان برنمي گردد و بعد از 15 سال برگشت ، ولي عبدالرضا هنوز برنگشته است .

ازمردم عزيزمان مي خواهم كه دست از اسلام نكشند با هم متحد باشند كه با اتحاد مي شود كشوري مثل آمريكا را از پاي درآورد .

خواهران عزيز دست از حجاب اسلامي برندارند . مبادا به خون شهدا خيانت شود .

 

 

مادرشهيدان

صدر الله براي ما خيلي عزيز بود چون اخلاق بسيار خوبي داشت و مردم هم او را خيلي دوست داشتند .خيلي شوخ طبع بود  ودر خانه هم خيلي كمك من مي كرد  بعضي از امور منزل را شــــخصاً انجام مي داد .

او خيلي با ايمان بود . هميشه نماز را اول وقت مي خواند . دوستان زيادي داشت كه به منزل مي آمدند و با او رفت وآمد داشتند . او مي گفت : مادر عزيزم من دوست دارم در جنگ شركت كنم و چون علاقه داشت من هم مانع او نمي شدم.

برادرشهيدان

شهيدصدرالله پورمحمدفردي دوست داشتني بـــــودوبه هـــمه افــــرادخانــــــواده احتــــرام مي گذاشت.موقع رفتن به جبهه گفت :الآن جبهه هابه جوانان احتياج دارند . ايشان جبهه رابرمدرسه ترجيح داد.رفتارش بـــاپدرومادربسيارخوب بودوبه آنان احترام مي گــــــذاشــــت وهرچه ايشان مي گفتندعمل مي كرد.

هميشه باخوش رويي رفتارمي نمود.شهيدباپدرومادرارتباط بيشتري داشت ولي دركارهايش بااين جانب مشورت مي كرد.صـفــات وويــژگي هاي شهيــدرانمي توانم توصيف كنم ولي مي توانم بگويم كه اخلاق نيكويي داشت وباهمه افرادبرخوردخوبي داشت.

بــه همه احترام مي نهادوهنگامي كه ازمسافرت برمي گشت،سعي مي كردازنزديك بادوستان واقوام ملاقات كــــندومنتظرنمي ماندتاكسي بيايدوخودش مي رفت.دوستاني كه داشتند،دوستان خوبي بودندويادم نمي آيدكه دوست بدي انتخاب كرده باشديابادوستان بدرفت وآمدداشته باشد.

دوست داشت حقي ازكسي ضايع نشوداگرتضييع حقي مي ديد،تلاشش اين بودكه ازفردمستحق حمايت كند.درنمازجمعه وجماعات شركت مي كردوتوصيه اش به دوستان نيزاين بودكه درمجالس دعاي كميل وتوسل وبرنامه هاي سخنراني شركت نمايند.

قرآن رامطالعه مي كرد  . بيشتركتاب هاي شهيدمطهري وشهيددستغيب رامطالعه مي كرد.به عنوان عضوفعال بسيج دربرنامه هايي كه ازطرف بسيج برگزارمي شدشركت مي نمود.

اهل مسجدبودودربرنامه هاي فرهنگي نيزشركت فعال داشت.دركناركتاب هاي درسي،كتاب هاي مذهبي ،علمي وهنري رامطالعه مي نمود.

شــــهيدصدرالله پورمحمدكلاس سوم دبيرستان بودودرمورخه 30/3/63جهت گذراندن دوره آموزشي اعزام شد.شهيديكي ازبرادرانش  به نام عبدالرضاپورمحمد نيز جاويدالاثراست .

شهـــيدصدرالله پــــورمحمدقـــــبل ازاعزام به جبهه غسل نـــــمودوگوياخودرابراي شهادت مهيامي نمود.بــانــــامه هايي كه ازجبــــهه مي نـــــوشت،ازســــلامتي خـــــودودوســـتانش مارامطلع مي كردوجوياي احوال ديگران وخانواده نيزمي شد.هـــيچ گاه كوچكترين برنامه نظامي زمان جنگ رادرمكاتباتش نمي نوشت.

بـعدازبرگشتن ازجبهه به ديداراقوام وآشنايان مي رفت ودربعضي مواقع ازمرخصي هـــــايش استفاده نمي كردوسريع به منطقه برمــي گشت ومي گفت:من برمي گردم تاديگران هم ازمرخصي استفاده نمايند.

درمنطقه عملياتي خيبرباهم بوديم . نزديك جزيره مجنون كه رسيديم شهيدگفت:درمنطقه عملياتي مجنون بافرمانده خوديك روزدرمحاصره دشمن بوديم كه بعداًنجات پيداكرديم.يك باردرحين مأموريت غرق شده ولي نجات پيداكرده بود.

در آخرين مرخصي كه آمده بود بدون گذراندن تمام مرخصي و  بدون خداحافظي ازدوستان واقوام به جبهه برگشتندوبعدازشركت درعمليات والفجرهشت،پيكرپاك ايشان مفقودگرديد.

بعداز15سال انتظار،پيكرمطهرش درخردادماه سال 1379 شمسي مصادف بارحلت پيامبراكرم (ص)تشييع گرديد .اين خبرراازطرف بنيادشهيدوسپاه پاسداران به مااطلاع دادند.

باتوجه به اينكه يكي ازاعضاي خانواده (عبدالرضا)راازدست داده بوديم،ناراحت شديم وازاينكه شهيدبه آرزويش رسيده بودخوشحال بوديم.پيكرمطهرآن شهيدبزرگواردرزادگاهش گلزارشهداي روستاي چهله مدفون است .

ازپيكرايشان فقط پلاكي واستخواني توسط گروه تفحص درسال 1378 پيداشده بود.درحال حاضرنيزبرادرديگري به نام عبدالرضاپورمحمدجاويدالاثراست كه هيچ اطلاعي ازاونداريم.

انتـظارخانواده هاي شهدابيشتراجراي احكام اسلامي وقانون اساسي وعدالت اجتماعي درعمل ونه درشعاروهمچنين پشتيبان ولايت فقيه بودن است.جامعه بايدوصيت نامه شهداوسفارش هاي امام بزرگوارراسرلوحه كارهاي خودقراردهند.

9- به نقل ازجناب آقای علی رضاپورمحمدبرادرگرامی شهيد

خــــــاطـــره[1]

شهيدصدرالله پورمحمدبه شنيدن اخبارداخلي خيلي علاقه داشت.بـه همين جهت يك راديوي كوچك جيبي هميشه همراه اوبودحتي زماني كه مي خواست استراحت كند آن راكنارخودمي گذاشت.

ازيكي ازعمـــــــليات هــابرگشته بودوراديوراروشن كرده بود.ازپخش مارش جنگ واخبارآن لــــذت مي برد.چون راديوصداي نارسايي داشت،گفت الآن باجوش دادن باطري آن ،راديورادرست مي كنم .

بالاخره باطري هاراداخل آب جوش گذاشت وفراموش كردكه آنهارابردارد.پــس ازمدتي باحالت خنده آمدوگفت :براي راديووكاركنانش چاي درست كرده ام،زيراآب جوش كارخودراباباطري هاانجام داده وآنهاراازبين برده است.

10- نقل خاطره ازجناب آقای ماشاء الله مرادی